By
dorine on July 7th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on proeven
Hallo allemaal,
Weinig nieuws vandaag, maar toch maar een postje. Ik ben weer verder gegaan met de proeven die gisteren zo goed gelukt waren, maar niet voordat ik eerst het goede nieuws had verteld aan mijn baas. Die sprong een gat in de lucht, want hij had er weinig vertrouwen in dat het ging lukken (toegegeven mijn aanpak was tricky).
Misschien is het handig om proberen uit te leggen wat er nu precies gelukt is en wat daar zo leuk aan is. Ik werk op het moment aan een eiwit dat er voor zorgt dat kankercellen heel hard gaan delen, waardoor een kankergezwel kan groeien. Nu komt er in bepaalde kankersoorten een kapotte versie van dit eiwit voor. Normaal heeft het niet-kapotte eiwit een gedeelte waaraan bepaalde stofjes zich kunnen hechten en ervoor zorgen dat het eiwit “uit” gaat, dat het dus niet meer actief ervoor kan zorgen dat de cellen blijven delen. Bij het kapotte eiwit is dit gedeelte verdwenen, waardoor het eiwit continu “aan” blijft staan. Hierdoor gaan de kankercellen nog harder delen. Ook blijkt, dat kankerpatienten die dit kapotte eiwit in hun kankercellen hebben, veel minder gevoelig zijn voor bepaalde medicijnen. Die medicijnen, die er voor zorgen dat de kankercellen dood gaan, kunnen dus veel minder goed hun werk doen. Het zou heel fijn zijn om dit op voorhand te kunnen voorspellen, zodat patienten niet onnodig medicijnen met veel bijwerkingen (chemotherapie) voorgeschreven krijgen, terwijl die medicijnen waarschijnlijk weinig effect kunnen hebben. Daarom zoeken wij naar een manier om het kapotte eiwit te kunnen aantonen in kankerweefsel. Dit kon tot voor kort heel goed, omdat er een stofje (antilichaam) op de markt was, waarmee je het kapotte eiwit in hele dunne plakjes van een tumor kan aankleuren. Deze plakjes kun je dan onder de microscoop bekijken en als het kapotte eiwit in de kankercellen zit, worden deze cellen aangekleurd. Helaas is dit stofje een paar maanden geleden van de markt gehaald, we weten niet waarom, maar we vermoeden dat er problemen met het patent zijn. Er moest dus een andere manier gevonden worden waarop het kapotte eiwit aangetoond kan worden. Ik ben op het idee gekomen om niet naar het eiwit te kijken, maar naar het RNA. RNA is een soort kopie van het DNA, maar dan niet van het hele DNA, maar van 1 gen. Dit RNA wordt gebruikt om de DNA code in een eiwit om te zetten. De fout in het kapotte eiwit is dus ook in het RNA terug te vinden (en waarschijnlijk zelfs in het DNA, het gen voor het eiwit, maar het is nog niet helemaal zeker of dit altijd zo is). Ik heb een techniek opgezet om de fout van het eiwit ook in het RNA aan te tonen (voor de insiders: een RT-PCR, de techniek waarmee ik ongeveer mijn hele proefschrift heb gevuld, ik kan er maar geen genoeg van krijgen).
Tot zover is het allemaal heel straightforward, maar het grote probleem was dat, om te testen of de techniek ook daadwerkelijk werkt, we weefsel nodig hadden, waarvan we zeker wisten dat het kapotte eiwit erin aanwezig was. En dat weefsel hadden we niet. We hebben heel veel rondgevraagd, maar collega-wetenschappers bleken met precies hetzelfde probleem te zitten. Ik ben toen de literatuur ingedoken en heb uitgezocht in welk weefsel het kapotte eiwit het meest voorkwam. Dat bleek de versie van hersentumoren te zijn waaraan ik werk, alleen dan bij volwassenen. Laten we nu net drie weken terug in Tooting (daarover heb ik al eerder geblogd) 228 stukjes weefsel van deze hersentumoren van volwassenen opgehaald hebben! Volgens de literatuur zou het eiwit in 20-40 procent van deze tumoren aanwezig moeten zijn, een redelijk grote kans dus dat we het zouden moeten vinden in een aantal van deze 228 stukjes weefsel. Daarmee was het probleem nog niet opgelost, want deze stukjes weefsel waren in paraffine, een soort kaarsvet, gegoten om ervoor te zorgen dat het weefsel goed geconserveerd bleef. Goed geconserveerd voor het analyseren van de structuur van het weefsel onder de microscoop, maar dat betekent niet automatisch ook dat het goed is voor het werk wat wij er mee willen doen. Het is vrij algemeen bekend dat paraffine geen goede uitwerking heeft op RNA. RNA is van nature heel instabiel, als ik er mee aan het werken ben moet ik ook altijd handschoenen aan om ervoor te zorgen dat er niets vanaf mijn handen in de reageerbuis komt, omdat het RNA anders afbreekt. Op hoop van zegen heb ik toch RNA uit een aantal van deze stukjes weefsel geisoleerd (de proef waarover ik gisteren schreef, die zo uit was gelopen). De uitkomst bleek alles mee te vallen. Het RNA dat ik uit het weefsel had gehaald was weliswaar afgebroken, maar lang niet zo erg als ik verwacht had, en bovendien was de opbrengst veel hoger dan ik had durven dromen. Ik heb er dus mijn zelfbedachte proef (RT-PCR) op los gelaten en heb inderdaad in 1 van de 8 stukjes weefsel iets gevonden wat zeer waarschijnlijk het foute RNA voor het kapotte eiwit is. Om dat helemaal zeker te weten moet ik van dit stukje RNA (voor de insiders PCR produkt) de DNA code nog bepalen, dan hebben we 100% aangetoond dat dit het RNA is voor het kapotte eiwit. Het is ontzettend goed dat de techniek dus werkt, maar het is eigenlijk nog leuker dat we nu weefsel hebben waarvan we zeker weten dat het kapotte eiwit erin aanwezig is, dat maakt het veel makkelijker om ook andere technieken om het kapotte eiwit, en misschien zelfs het kapotte gen aan te tonen, te ontwikkelen.
Anyway, ik ben nu dus bezig met het bevestigen dat we ook daadwerkelijk het RNA voor het kapotte eiwit te pakken hebben, maar voorlopig ben ik weer aan het wachten op spulletjes die ik daarvoor heb besteld. Gelukkig heb ik ook nog andere dingen te doen, zoals 200 reageerbuisjes opnieuw sorteren omdat mijn collega het doosje perongeluk uit de vriezer gegooid had… Hij heeft overigens zelf alle buisjes voor me opgeraapt en zelfs de vriezer van zijn plek afgesleept om dingen daaronder uit te halen. Alle 200 buisjes waren terecht, want me zeer verbaasde, want ronde buisjes van 1.5 cm lang een een diameter van 0.5 cm rollen heel ver en zijn heel lastig terug te vinden in een lab dat van onder tot boven volgestapeld staat met apparatuur. Inmiddels heb ik het doosje goed dichtgetaped zodat, mocht er nog eens een collega onvoorzichtig zijn, de buisjes in ieder geval in het doosje blijven.
Inmiddels ben ik weer lekker thuis. Het is hier nu eindelijk goed afgekoeld, buiten is het nog een graad of 22 en binnen is het heerlijk. Echt veel regenen doet het nog steeds niet, alleen een beetje als ik op mijn werk zit denk ik, zien doe ik het niet, maar op wimbledon (dat ik zo nu en dan even illegaal volg via mijn computer) zie ik regelmatig de zeilen over het heilige gras liggen. Ik ben in ieder geval nog niet natgeregend en alle grassprietjes zien er nog steeds uit alsof ze heel veel dorst hebben.
Ik geloof dat dat het wel zo’n beetje was. Ik hoop dat mijn verhaal over het kapotte eiwit een beetje duidelijk is, want het is toch best lastig om zo’n technisch verhaal, waar ik zelf helemaal inzit, zo uit te leggen dat iedereen het snapt.
Voor nu welterusten en tot de volgende keer
groeten
Dorine
By
dorine on July 6th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Ietsje koeler
Hallo allemaal,
Mijn voornemen om elke dag een berichtje te schrijven, blijkt toch niet helemaal haalbaar te zijn. Meestal kom ik er namelijk ‘s avonds in bed achter dat ik nog 1 ding vergeten ben….. Vandaar dat ik jullie nu alweer moet bijpraten over drie hele dagen. Niet dat er vreselijk veel is gebeurd, maar toch.
Afgelopen dinsdag kon ik eindelijk aan de slag met de proeven die door mijzelf bedacht waren, al het materiaal was binnen. Het zat echter niet echt mee, de monsters die ik wilde testen waren ingegoten in paraffine (om het goed te houden) en de paraffine wilde niet smelten. De proef liep uit en uit en gelukkig was er een punt dat ik het in de vriezer kon zetten om de volgende dag mee verder te gaan, anders was het zeker tien uur ‘s avonds geworden, nu was ik gelukkig voor zevenen weg. Thuis vormden de hitte (het was dinsdag hier 34 graden) en het feit dat een aantal van mijn vrienden ook online rondhingen een goed excuus om vooral niets aan het huishouden te doen. Ook een goed boek helpt dan niet echt mee. Ik ben net in de Cadfael serie begonnen (van de tv-serie Cadfael, over de benedictijn die in de middeleeuwen allerlei moorden oplost). Ik had de meeste al eens gelezen, maar het is best ontspannende lectuur.
Op woensdag kon ik verder met mijn proeven, die ook meteen weer de rest van de dag in beslag namen, en vervolgens zat het weer niet mee. Ik had mijn proef in een apparaat staan (ja, dat ding waarvoor ik altijd moet vechten). Dat apparaat heeft vier verschillende gedeeltes die door verschillende mensen gebruikt kunnen worden. Toen ik aankwam bleek iemand het verkeerde gedeelte uitgezet te hebben, namelijk mijn gedeelte. Ik heb nog rondgevraagd, maar er was niemand die er iets van gemerkt had, dus het was echt gissen of de proef gelukt zou zijn, als het vlak voordat het apparaat klaar was gebeurt zou zijn, was er nog wel een kans dat de proef zou lukken. Helaas wist ik dat nog niet. Omdat ik alles verder al helemaal had voorbereid ben ik toch maar verder gegaan en nadat alles weer in (hetzelfde) apparaat stond met het idee weggegaan dat mijn proef waarschijnlijk niet zou lukken.
‘s Avonds moest ik naar London-City, in de Nederlandse kerk was er een gesprekskring, de vierseizoenenkring (voor iedereen die jong is of zich jong voelt) en daar wilde ik graag aan mee doen. Op een na kende ik iedereen wel. Het meisje dat ik niet kende bleek toch een enigszins bekend gezicht te hebben en ook zij riep meteen: jij komt uit Hendrik-Ido-Ambacht. Zij blijkt vroeger ook bij ons in de kerk te zijn gekomen en heeft nog wel eens op mijn nichtjes gepast. Het gesprek was ontzettend leuk, we hebben het over de macht van geld gehad, het voor en tegen van goede doelen. De tijd vloog om, maar om tien uur moest ik toch echt weer richting Sutton.
Vanochtend ging ik weer naar mijn werk met het idee dat mijn proef niet was gelukt, maar toen ik om tien uur alles op de UV-bak legde (daarmee kun je DNA bekijken) bleek dat 100% mee te vallen. Sterker nog: 200%. De proef bleek, hoewel zeer tricky, namelijk gelukt. Ik ben een gat in de lucht gesprongen. Alles moet nog wel helemaal bewezen worden, maar de voortekenen zijn goed en ik ben weer vol enthousiasme doorgegaan. Mijn lunchpauze was iets te enthousiast. We zaten met een redelijk interreligieuze groep aan tafel: anglicanen, voormalige anglicanen, van-huis-uit-katholieken, luthersen, een zeer progressieve moslima (met hoofddoek waaronder haren uitpieken) en natuurlijk mijn calvinistische zelf. Dat leverde een heel leuk gesprek op, geen discussie, maar een echt leuk gesprek. Ik merk toch dat mijn collega’s veel meer open staan voor een gesprek over godsdienst, dan dat ik op mijn werk in Rotterdam was. We hebben het gehad over de paus (en zijn standpunten over vrouwenwijding, condoomgebruik enz) en daar waren we het verrassend over eens. Verder heb ik een poging gedaan om alle Nederlandse kerkscheuringen uit te leggen, hebben we het gehad over moslimjongeren die radicaliseren en heb ik mijn collega’s enorm verbaasd doordat ik precies bleek te weten wanneer en om welke reden de anglicaanse kerk ooit was afgescheiden van de katholieke (ik heb al een en ander over de britse geschiedenis gelezen). De lunchpauze was zo gezellig dat het opeens al twee uur was. Ik moest heel snel aan het werk want anders zou het weer tien uur worden (ja, dezelfde proef als op dinsdag). Om half zeven is de proef wederom in de vriezer beland.
Inmiddels lijkt het hier echt te gaan afkoelen. Dat was broodnodig, iedereen werd behoorlijk moe van de hitte. Vandaag is het kwik niet meer boven de vijfentwintig graden gekomen en ik kan eindelijk weer eens zonder dat het zweet langs mijn voorhoofd loopt in huis zijn. Het regenen wil overigens nog niet echt (al doen de wimbledon beelden die ook Nederland wel zullen bereken anders vermoeden). Alle regen die valt verdampt direkt weer en de gazonnetjes zijn nog steeds egaal bruin met groene velden klaver en mos. Ik heb al menig klacht van mijn collega’s gehoord.
Zometeen ga ik eens lekker genieten van een afgekoelde slaapkamer. Tot de volgende keer!
groeten
Dorine
By
dorine on July 3rd, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on veel te warm
Hallo allemaal,
Vandaag is het hier wederom ruim boven de dertig graden celsius geweest en morgen gaat er nog zo’n dag volgen. Ik kijk ontzettend uit naar wat koeler weer, want ik ben de warmte goed zat. Ik merkte vandaag dat de hitte en het drukke weekend toch zijn tol hadden geeisd, ik heb de hele dag vrij veel moeite gehad om wakker te blijven. Niet dat ik niets gedaan heb op mijn werk, op de automatische piloot heb ik toch wel een aantal experimenten gedaan. Vanavond doe ik het maar heel rustig aan, het huishouden kan morgen ook wel gedaan worden. Een avondje lezen is af en toe best fijn, al ben ik ook erg blij dat de computer het weer goed doet.
Annemarie heeft op haar blog ook een heel verslag over afgelopen weekend geschreven. Het was echt een heel leuk weekend, voor herhaling vatbaar.
Volgende keer meer nieuws
groeten
Dorine
By
dorine on July 3rd, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal!
Goed nieuws: mijn computer doet het weer! Met heel erg veel dank aan Jeroen. Het desinfectieproces heeft uren geduurd, maar uiteindelijk is het niet nodig geweest om de hele C schijf te formatteren.
Ik heb mijn blog de laatste dagen gruwelijk verwaarloosd, maar echt veel gelegenheid om te schrijven was er ook niet. De enige dag dat ik sinds mijn laatste dag op mijn werk de beschikking over internet had, had ik het ook op het lab gruwelijk druk dus van een post schrijven kwam het niet. Ik zal het nu proberen goed te maken. Het is hier overigens inmiddels zelfs in Greenwich Meridian Time laat, maar we zijn inmiddels toe aan de derde hittegolf (volgens officiele hollandse criteria) in vier weken. Ik ben pas een halfuurtje thuis dus voorlopig moet alles nog heel erg doortochten voordat ik uberhaupt kan proberen om te gaan slapen. Vandaar dat ik nu maar mijn verhalen spui.
We waren gebleven bij woensdag. Op woensdag moest ik naar een intern congres van het instituut waar ik werk. Ze hadden een aantal zalen in de University of Surrey in Guildford, een stad niet heel erg ver van Sutton vandaan. ‘s Ochtends om acht uur werden we bij het instituut in bussen geladen om ons vervolgens in de Londense ochtendspits te storten. Dat viel alles mee. Op de M25 (de ringweg hier, bijgenaamd the highway of hell) konden we best goed doorrijden, dus om iets over negen waren we in Guildford waar de koffie met koek klaarstond. We hebben de hele dag presentaties gehad van de verschillende stafleden van het instituut, het ene interessanter dan het andere. Wat me wel erg opviel dat er toch veel mensen niet erg goed konden presenteren. Mijn collega merkte op ‘a good scientist does not make a good speaker’. Toch waren er ook erg interessante praatjes. Er was een hele lekkere lunch die we buiten in het gras konden opeten. ‘s Avonds was er een mogelijkheid om te overnachten op de campus, maar omdat al mijn collega’s naar huis gingen ben ik ook gegaan, met de trein.
De volgende dag moest ik wederom naar Guildford voor het congres. Ik kon met een collega meerijden en om acht uur zijn we weggereden. Deze keer viel de Londense ochtendspits niet mee. De M25 stond volledig vast en uiteindelijk waren we zelfs te laat voor het eerste praatje. Ontzettend jammer, want dat was van mijn baas, over een onderwerp waar ik ook heel veel mee te maken ga hebben. Hij zal het vast nog wel een keer uit willen leggen. Gelukkig had hij later nog een praatje, dus ik heb hem wel goed horen spreken. Hij is overigens wel een hele goede spreker. Het congres had redelijk wat pauzes, dus we hebben heel wat in het gras gezeten buiten. De universiteit in Guildford bestaat voornamelijk uit nieuwe gebouwen, staande in een soort park, erg leuk! Naast de universiteit staat de kathedraal van Guildford. Bij een kathedraal in Engeland heb ik bijna automatisch een prachtig gotisch, middeleeuws bouwwerk voor ogen. Mooi niet! Dit was een vierkant, roodbakstenen gebouw, spuuglelijk en ergens rond 1930 in de crisistijd neergezet. We hebben ons niet aan een bezoek gewaagd. De rest van het congres verliep min of meer hetzelfde als op woensdag.
‘s Avonds hadden een collega en ik het illustere plan opgevat om naar het Wimbledon te gaan om daar tennis te kijken. Ik kijk al jaren naar dit toernooi op de BBC, dus nu wilde ik het heel graag eens in het echt zien. helaas hadden zo’n tienduizend mensen dezelfde gedachten. De wachttijd aan het eind van de rij was 4 uur en er was nog 3 uur tennis in het vooruitzicht. We zijn de pub maar ingedoken, want dat had geen zin meer. Ik heb wel iets van de sfeer geproefd en die was erg goed! ik ga het absoluut nog eens proberen, als het wat slechter weer is.
Op vrijdag moest ik weer gewoon aan het werk. Ik had grote proeven te doen en bovendien had ik schimmel ontdekt in één van de koelkasten, dus was ik vrijwilliger om de koelkast te ontruimen en volledig te desinfecteren. De volgende keer is iemand anders aan de beurt, want het was geen leuk karwij, de vriezer bleek heel wat rare chemicalien te bevatten (gelukkig wel goed verpakt).
Rond een uur of half vijf heb ik Jeroen en Annemarie opgepikt op het station. Die waren ‘s ochtends aangekomen op Stansted Airport en eerst op visite geweest bij de zus van Anne die in noord-Londen woont. We hebben eerst rustig mijn huisje bekeken en wat gedronken, want de temperatuur was inmiddels alweer aardig opgeklommen. ‘s Avonds had ik een uitje van mijn afdeling naar de hondenraces (wederom in Wimbledon). Jeroen en Anne zijn meegegaan. Hondenraces met hazewindhonden zijn erg populair in Engeland, althans, het wedden op hondenraces is erg populair. Het was ook erg leuk om een keer mee te maken. Het racen heb je na een paar keer wel gezien, maar de bijzonder fanatieke reacties van het publiek waren echt geweldig om te zien. Mijn baas blijkt ook een fanatieke hondenracesgokker te zijn, hij ging (na een paar biertjes) echt uit zijn dak! Het was een hele leuke avond en het was goed om dit typisch Engelse vermaak eens gezien te hebben. Jeroen en Anne (en ook ik wel) waren best heel moe aan het eind, maar gelukkig gaf de prof ons een lift naar huis.
De volgende ochtend was Jeroen niet zo lekker dus hebben we heel rustig aangedaan. We hadden eigenlijk een flinke wandeling gepland, maar die plannen hebben we maar even gewijzigd. Terwijl Jeroen nog even was gaan slapen, zijn Anne en ik Sutton gaan verkennen en hebben we een lekkere lunch ingeslagen. Thuis bleek Jeroen inmiddels opgeknapt te zijn. Hij was inmiddels met het desinfectieproces van mijn computer begonnen. Dat bleek lastig genoeg te zijn, we zijn er ‘s middags uren mee beziggeweest. Het was overigens zowel binnen als buiten gruwelijk warm en we waren eigenlijk wel blij dat we niet ergens in de volle zon liepen te wandelen. Uiteindelijk zijn we toch rond een uur of vijf nog op de trein gestapt naar onze uitgezochte wandellocatie: het station Westhumble & Boxhill, waar de lange afstandswandeling the North Downs Way langs loopt. Die 150 km lange wandeling heeft volgens de reisgidsen slechts 1 steile beklimming: Boxhill, en daar stonden wij precies aan de voet. Boxhill vroeg er natuurlijk om om beklommen te worden, dus dat hebben we gedaan. The North Downs Way liep op dit traject overigens samen met the Pilgrims Way, een heel oud middeleeuws pad dat liep van Winchester (de eerste hoofdstad van Engeland) naar Canterbury, nog steeds een bekende pelgrimsplaats met enorme kathedraal. Het was wel een heel leuk idee om over een pad te lopen waar achthonderd jaar geleden monniken over liepen (ik ben op het moment de hele Cadfael-serie aan het herlezen, dus ik kon het me zeer levendig inbeelden). Bovenop Boxhill hadden we een prachtig uitzicht over het heuvellandschap van Surrey, het was de beklimming zeker waard. Ook stond er een ijskraam, waar wij uitgerekend op het moment dat Engeland de laatste penalty moest nemen een ijsje wilden kopen. Engeland miste en de ijsverkoper was zeer hevig teleurgesteld en liet dat merken ook. Gelukkig heeft hij ons toch ijs verkocht nadat we hem overtuigd hadden dat we niet uit Portugal kwamen. Het afdalen ging heel wat sneller dan het klimmen, dus we waren veel te vroeg voor onze trein. Daarom hebben we nog wat rondgespetterd in het riviertje de Mole. Er waren hier stapstenen over de rivier heen, waar de North Downs Way liep, maar het riviertje bleek ook prima doorwaadbaar, dit was in middeleeuwse tijden blijkbaar een ford. Met heerlijk afgekoelde benen en kletsnatte soppende sandalen zijn we weer in de trein naar Sutton gaan zitten. Er staan een aantal foto’s van deze wandeling in mijn fotoalbum, jullie kunnen ze hier bekijken.
We hebben daar lekker iets gegeten bij een Indier in de buurt van mijn werk. ‘s Avonds (bijna ‘s nachts) hebben we nog het nodige computerdesinfectiewerk verricht, maar om 01.00 uur bleek de computer clean.
Op zondag zijn we na een echt Engels ontbijt afgereisd naar de Nederlandse kerk, waar we een goede dienst hadden. Een dienst met avondmaal en bevestigen van ambtsdragers, in 1 uur en 10 minuten! Kom daar in de gemiddelde kerk in Nederland maar eens om. Na het koffiedrinken zijn we afgereisd naar Greenwich (ja, ik weet het, dat was voor mij de derde keer in vier weken, maar het is daar met 32 graden een stuk beter uit te houden dan in Londen Centrum). Deze keer waren we er vroeg, dus the Royal Observatory was open! DAt is de plek waar de o zo beroemde Greenwich Meridian Time berekend wordt sinds de zeventiende eeuw. Er was heel veel informatie over GMT door de geschiedenis en alle oude meetinstrumenten stonden er tentoongesteld, waaronder een enorme vier meter lange telescoop uit 1893 waarmee toch hele fatsoenlijke beelden van de planeten gemaakt konden worden (de telescoop was nog altijd in gebruik). Buiten liep er uiteraard een enorme lijn over het terrein alwaar de meridiaan zich bevond. Ongelooflijk hoeveel toeristen er op 1 meter rij kunnen staan! Het was in heel Greenwich erg druk, veel toeristen kwamen hier duidelijk de smog ontduiken. We hebben wat sandwiches gekocht en die lekker in het park opgegeten, terwijl we genoten van het prachtige uitzicht. Daarna zijn we weer teruggegaan naar het centrum, waar we op de zuidelijke thamesoever nog even genoten hebben van de tower en de towerbridge. Ik had de tower nog niet gezien sinds ik in Sutton woon. Er staan hiervan een aantal foto’s in mijn fotoalbum, jullie kunnen ze hier bekijken. Hierna heb ik Jeroen en Annemarie uitgezwaaid, want die moesten ‘s avonds weer terugvliegen naar Rotterdam. Het uitzwaaien vind ik toch elke keer weer moeilijk, het is een raar idee dat je mensen een hele poos niet meer gaat zien.
Gelukkig had ik die avond nog een afspraak. Twee maanden geleden had ik bij een taize-viering in Camden Town een Nederlands meisje ontmoet en na wat mailcontact had die me uitgenodigd om te komen eten. We zijn eerst naar de taize-viering geweest en daarna zijn we naar haar studiootje gegaan, een heel leuk plekje niet te ver van Londen Centrum. Ze heeft ontzettend lekker gekookt en het was echt heel gezellig. Het was wel leuk om weer eens bij iemand thuis te eten, in Engeland is dat absoluut niet normaal. Rond een uur of half twaalf was ik weer thuis. Inmiddels zit ik anderhalf uur online en kan ik constateren dat de computer het nog steeds prima doet. Overigens is het inmiddels bijna 1 uur hier, hoog tijd dat ik naar bed ga. Het isinmiddels een beetje afgekoeld, dus hopelijk gaat het nu lukken om te slapen. De volgende keer meer nieuws!
groeten
Dorine
By
dorine on June 27th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Computer ziek
Hallo allemaal,
Wederom een bericht geschreven op mijn werk, want mijn computer thuis lijkt een serieuze virusinfectie te hebben. Ik heb gisteren twee virusscanners en twee anti-spyware scanners meerdere malen laten scannen, maar zonder resultaat, er gebeuren nog steeds hele rare dingen als ik probeer op internet te komen. Voorlopig laat ik de hele computer dus maar uit en ga ik me storten op de stapel bibliotheekboeken die nog uit moeten.
Vandaag was het een rustige dag op het werk, voorlopig de laatste denk ik. Ik heb weer voornamelijk op het lab gestaan. Komende dagen gaat het waarschijnlijk goed druk worden als ik meerdere proeven naast elkaar wil gaan doen. Morgen en donderdag mag ik eerst op congres, een intern congres van het instituut zelf in Guildford, een stad hier in de buurt. Het kan dus zijn dat er komende dagen geen post komt, omdat de computer thuis niet te gebruiken is.
groeten
Dorine
By
dorine on June 26th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on rustig weekend
Hoi allemaal,
Een ongewoon vroege post voor mijn doen maar het apparaat wat ik zometeen nodig heb is nu nog bezet, vandaar. Afgelopen weekend waren er geen posts, zaterdag omdat er helemaal niets te melden was en gisteren vanwege computerproblemen, maar daarover later meer.
Zaterdag was het prachtig weer in Sutton, een zonnetje, 24 graden, af en toe een wolkje, windje: heerlijk weer om in het park te gaan liggen met een boek en dat heb ik dan ook gedaan. Wel met een licht schuldgevoel, want er waren nog flink wat huishoudelijke klussen te doen.
Die klussen heb ik uiteindelijk zondag gedaan: opgeruimd, afgewassen, twee wassen gedraaid enz. Natuurlijk heb ik ‘s avonds voetbal gekeken, Nederland tegen Portugal. Daar werd ik niet vrolijk van, wat een aggressieve wedstrijd. Verder heb ik flink wat geemaild enz, en op een gegeven moment ‘s middags kreeg ik opeens allemaal virussen binnen. Met behulp van Jeroen (via MSN) heb ik toen het meeste verwijderd, maar ‘s avonds gebeurde vervolgens precies hetzelfde. Ik heb toen de hele computer doorgescand, nog eens drie virussen verwijderd en heb nog eens geprobeerd online te gaan, maar het was meteen weer mis. Toen had ik er geen zin meer in en heb ik de computer goed uitgezet. Mijn virusscanner was overigens up to date, dus daar kan het niet aan hebben gelegen.
Vandaag heb ik al allerlei adviezen en sites waar virusscanners en anti-spyware programma’s te halen zijn gekregen, bedankt daarvoor! Ik heb nu op mijn werk een aantal programma’s gedownload en straks ga ik eens heel goed scannen thuis. Hopelijk wordt het probleem daarmee verholpen.
Vanochtend werd ik wakker van een zacht getik op de dakkapel: het was eindelijk aan het regenen. Het is hier drie weken volledig droog geweest, en in combinatie met veel zon en hoge temperaturen veroorzaakte dat heel veel stress bij tuinbezitters. Engeland is natuurlijk het tuinier land bij uitstek, maar vanwege de droogte en de lage stand van de Thames (en vanwege het victoriaanse leidingnetwerk dat zo lek is als een mandje, maar dat zegt niemand hardop) is er een enorm watertekort in de regio Londen en mogen er geen tuinen meer gesproeid worden met een tuinslang. Menig gazonnetje lag er hier al egaalbruin bij. Alle tuinbezitters zullen nu wel opgelucht ademhalen want het regent al sinds vanochtend vier uur en het is nog altijd niet opgehouden. Overigens schijnt richting weekend de temperatuur hier weer richting dertig graden te gaan kruipen, de weergoden kienen het hier telkens bijzonder goed uit, de maandag is continu de koudste en natste dag van de week en het weer verbetert dan stapsgewijs totdat het op zaterdag en zondag op een hoogtepunt is. Moeten jullie in Nederland ook maar invoeren.
Op mijn werk was ik vanochtend net op tijd om een zondvloed te voorkomen. We hebben een machine staan die kleine korreltjes ijs maakt, we hebben vaak ijs nodig om dingen te koelen op het lab. Die machine staat altijd aan, ook in het weekend. Natuurlijk smelt dat ijs op een gegeven moment en normaal zou het water dan afgevoerd moeten worden. Helaas bleek de afvoer verstopt te zitten. Het water liep al bijna over de rand. Samen met een collega ben ik een half uur lang bezig geweest om zo’n vijftig liter ijswater weg te scheppen, een bijzonder koud karwijtje. Het probleem is nog niet verholpen, de enige collega die schijnt te weten hoe het opgelost moet worden was er vandaag niet. We houden de machine nu maar goed in de gaten, waarschijnlijk gaat het in 1 nacht niet mis.
Dat was het wel weer geloof ik, ik ga maar eens kijken of mijn apparaat alweer vrij is.
groeten
Dorine
By
dorine on June 23rd, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal,
Gisteren ben ik zomaar vergeten een berichtje te schrijven. Er is toen ook niet heel veel gebeurd, ik heb de hele dag een beetje rondgelopen op het lab, proefjes gedaan (min of meer gelukt) en eigenlijk niet veel meer. ‘s avonds doe ik aan MSN-vergaderen, over onze komende vakantie. Daar komt toch veel bij kijken!
Vanochtend ben ik al vroeg naar mijn werk gegaan om een bak met droogijs (koolstofdioxide (geloof ik) in vaste vorm, heel koud, -80 graden). Ik moest met Suzie namelijk een aantal diepbevroren stukjes hersentumor ophalen ergens in Londen. We hadden al vroeg op het station afgesproken, maar toen bleek er geen trein te gaan, we hebben meer dan een half uur gewacht. Uiteindelijk waren we rond een uur of half elf in het King’s College Hospital ergens ten zuiden van het centrum van Londen. We hoefden deze keer niet eindeloos in pathologiearchieven te duiken, alles lag al voor ons klaar, alleen de bevroren monsters moesten nog uit de vloeibare stikstof (nog kouder, -120 graden) gevist worden. Daarvoor moesten we naar een kamertje waar er op dat moment sectie werd verricht op hersenen. Het is wel raar om ergens binnen te komen en meteen te stuiten op plakjes hersenen. Het was wel heel interessant om te zien. Op de terugweg nam de trein de toeristische route, ik heb geloof ik bijna alle stations van londen ten zuiden van de thames gezien. We zijn gelukkig veilig met onze monsters in het instituut gekomen, en ze waren nog steeds bevroren (zodra ze ontdooien wordt het DNA en RNA afgebroken, dus dat mag niet gebeuren). ‘s Middags ben ik voornamelijk bezig geweest met het archiveren van alles. Ik weet inmiddels al aardig de weg in alle labdatabases!
‘s Avonds heb ik getafelvoetbald. Op het instituut is er op het moment een evenement gaande dat Miniolympics heet. De acht gebouwen van het instituut in Sutton strijden 1 keer per jaar tegen elkaar in diverse sporten. Er worden wel vijftien a twintig sporten gedaan, zoals volleybal, squash, tennis en netbal (iets wat verdacht veel op korfbal lijkt, ik dacht dat dat alleen in Nederland en Belgie gespeeld was, maar mijn zuid-afrikaanse collega meldde dat korfbal in zuidafrika ook heel populair is en de netbal-variant in Engeland ook). Ook worden er diverse kroegsporten gespeeld. Eerder deze week was er een mailtje van de teamleider van ons gebouw dat hij nog vrijwilligers zocht voor het tafelvoetbal. Omdat ik wel graag wil meedoen aan een of ander, en omdat ik een absolute ramp ben ik welke balsport dan ook (en fietsen zit er helaas niet bij) heb ik me opgegeven, in een ver GJV verleden heb ik nog wel regelmatig tafelvoetbal gespeeld. Ik moest me om kwart voor zes melden in de bar op het terrein. Daar waren op dat moment nul bekenden voor mij. Ik heb dus maar hard geroepen was dat ik van het Brookes Lawley gebouw was en dat ik in het team speelde. Al vrij snel kwam er nog een jongen, die ik niet kende, die van hetzelfde gebouw was. We hebben dus maar samen een koppel gevormd (elk gebouw had drie koppels, verplicht man-vrouw). We bleken een goed team samen (beter gezegd, hij was erg goed). Na afloop van onze eerste wedstrijd hebben we nog wat nagepraat. Toen bleek dat de jongen in Nederland gestudeerd heeft en gepromoveerd is, hij is marokkaan. Daarna hebben we heel gezellig voor de rest nederlands gepraat en al vrij snel kwam er een andere nederlandse jongen opduiken. Uiteindelijk hebben we samen drie wedstrijden gewonnen en 1 verloren, maar van die andere Nederlandse jongen, die heel goed in tafelvoetbal bleek te zijn.
Omdat de twee andere koppels van ons gebouw het ook niet slecht deden, zijn we nu door naar de finale, over vier weken. Ik heb nog wat na staan praten met die twee koppels en met de teamleider, die allemaal van dezelfde afdeling bleken te zijn. Het waren hele aardige mensen en het was behoorlijk gezellig, dus ik was niet vroeg thuis.
Dat was het wel zo’n beetje voor vandaag (en gisteren).
Groeten
Dorine
By
dorine on June 21st, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on druk
Hoi allemaal,
Het is opeens een stuk drukker geworden op mijn werk. Er zijn vandaag weer spullen voor me binnenkomen en ik heb nu opeens drie onderzoekslijnen lopen in plaats van één. Helaas heb ik voor alledrie hetzelfde apparaat nodig. Als ik alleen op het lab was zou dat nog wel gaan lukken, maar gelukkig ben ik niet alleen. Mijn collega’s hebben juist deze weken hetzelfde apparaat nodig, dus ik moet een beetje inschikken. Ik heb het voor de rest van de week gedeeltelijk kunnen boeken, dus ik sta gelukkig niet helemaal stil.
Verder is er weinig nieuws. Ik ben ‘s avonds nog steeds er druk met vakantiedingen. Altijd erg leuk, die vakantiepret. Verder heb ik natuurlijk gekeken naar de voetbalwedstrijd die hier in Engeland werd gezien als de kraker van dit wk tot nu toe. Een hele leuke wedstrijd, jammer dat er geen bal het doel in ging. Als het een beetje meezit, dan speelt nederland over anderhalve week in de kwartfinale tegen Engeland. Dat gaat heel leuk worden. Ik heb vandaag op mijn werk voor de gelegenheid alvast Oranje loadingbuffer gemaakt, een stofje dat we gebruiken om DNA monsters (voornamelijk water) zwaarder te maken zodat het blijft zitten in een gel voor gelelektroforese . De blauwe die ze hier hadden beviel me niet zo en het kleurtje paste wel bij vandaag.
Verder heb ik zojuist een viertal foto’s van afgelopen weekend, toen mijn ouders op visite waren, in mijn album geplaatst. Je kunt ze hier bekijken.
groeten
Dorine
By
dorine on June 21st, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal,
Weinig nieuws vandaag. De spullen waarop ik zat te wachten zijn eindelijk binnengekomen op mijn werk, dus ik kon vandaag eindelijk weer eens voor mezelf aan de slag op het werk. Wel erg lekker. Verder is er erg weinig gebeurd. Het waait hier behoorlijk, maar het is nog steeds droog. Het grasveldje van mijn onderbuurvrouw begint inmiddels aardig bruin te worden. Overigens zag ik daar vanochtend een eekhoorn zeer rigoreus in klauwen, dus daar kan het ook mee te maken hebben.
In de avond ben ik zeer fanatiek aan het overleggen over mijn komende vakantie, die nu toch echt richting Wales lijkt te gaan, via Stonehenge (lekker toeristisch doen). MSN is toch wel handig om met Nederland te overleggen. Ik ga weer met Hessel, Paulien, Marieke en Maarten, Mariekes vriend gaat ook mee. Verder volg ik het voetbal wel een beetje (is zo’n beetje het enige wat er hier op de TV is).
groeten
Dorine
By
dorine on June 19th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on weekendje ouders
Hoi allemaal
Afgelopen weekend geen posts, maar echt stilgezeten heb ik niet. Afgelopen vrijdag heb ik rond een uur of twee mijn ouders opgehaald op station East-Croydon, hier in de buurt. Samen zijn we naar mijn huis gereisd, alwaar ze na even uitgepuft te hebben op de bank na de zware reis (vooral het laatste stuk, lopend met zware bagage de berg op) mijn huis hebben bezichtigd. Daarna hebben we onder het genot van water en oranjebeelden lekker bijgekletst. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij de lokale indier.
Zaterdag hadden we bestemd als wandeldag. We hebben allerlei mogelijkheden bekeken om met de trein ergens heen te gaan en een stuk te wandelen, maar uiteindelijk zijn we gewoon in de buurt gebleven en richting mijn werk gelopen. Daar heb ik het terrein geshowd. Achter mijn werk begint een klein bos, en daar zijn we helemaal doorheen gelopen. Helaas was het laatste stuk volledig bebouwde kom. Het was ook erg warm, tegen de dertig graden weer, dus we zijn op een gegeven moment maar weer naar huis gelopen. Daar hebben we een poos niets gedaan (pa en ma met een van mijn boeken op de bank en ik achter de computer/landkaart om alvast wat voor te bereiden aan mijn komende vakantie (mogelijk richting zuidwest Engeland en Wales). We zijn nog langs de bibliotheek gelopen en hebben lekker gegeten bij de Italiaan. Verder was het te warm om veel te doen.
Op zondag was het gelukkig een stuk koeler. We zijn de dag gestart met een dienst in de Nederlandse kerk. Ik vond het heel leuk om het daar ook te laten zien aan mijn ouders. Na uitgebreid koffiedrinken zijn we richting st James Park gegaan en hebben we daar een bankje veroverd. Daar hebben we lekker gelunchd en mensen en eendjes gekeken. Hierna zijn we naar Westminster Abbey gelopen om daar een evensong bij te wonen. Dat was echt schitterend, een echt engels jongenskoor zong prachtige liederen. Vooral pa heeft erg genoten. Ook heb ik meteen Westminster vanbinnen gezien, al is rondlopen en foto’s maken er natuurlijk niet bij. Hierna hebben we nog een beetje rondgelopen in de City of Westminster en heeft pa de bekende foto’s gemaakt (big ben, houses of parliament enz). ‘s Avonds zijn we lekker wat gaan eten in de Docklands, waar het een stuk rustiger was. Hierna zijn we nog de berg opgelopen in Greenwich, om even op de meridiaan te staan en van het uitzicht te genieten.
Vanochtend zijn mijn ouders al redelijk op tijd vertrokken richting vliegveld, ik moest namelijk gewoon weer werken. Inmiddels zijn ze weer veilig in Nederland geland. Ik heb ook mijn eerste werkdag erop zitten, al was er weinig te doen. Ik wacht nog steeds op bepaalde spullen die binnen moeten komen, dat duurt nu al bijna drie weken omdat er de eerste keer bij het bestellen iets mis was gegaan. Hopelijk komt het morgen of overmorgen en kan ik verder.
Inmiddels is het hier ook fors afgekoeld, heerlijk! Van mij mag het nu wel een poosje twintig graden blijven, alleen als ik op vakantie ga mag de temperatuur iets omhoog. Hopelijk luisteren de weergoden!
groeten
Dorine