Hallo allemaal,
Gisteren had ik schaatsexamen. Na vijf lessen werd het tijd om mijn niveau te analyseren. Niet iets waar ik me geweldig druk over maak, ik vind het het leukste om zelf te merken dat ik vooruit ga. Net als de rest van de mensen in mijn groep heb ik graad 4 gekregen, wat vanuit niets best een goed begin is, de andere beginnersgroepen kwamen niet verder dan graad 2. Ik blijf nog wel even doorgaan met het schaatsen, want ik heb er veel plezier in!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Afgelopen weekend stond in het teken van muziek. Ik mocht zelf zingen in de kerk met de cantorij, en zoals gebruikelijk had ik daarvoor op zaterdag een repetitie. We zongen een prachtig stuk van Zoltan Kodaly, een twintigste eeuwse Hongaarse componist, Tantum Ergo. We waren maar met z’n drieen, maar het klonk toch erg goed. Onze vaste cantor, David, was er niet dus een van de andere organisten, Arnfinn, leidde ons. Dat was een leuke verandering. Arnfinn moest later die dag optreden in een kerk in West-Croydon, niet ver van Sutton, hij is daar ook organist. Het requiem van Durufle zou uitgevoerd worden. Aangezien ik muziek van Durufle altijd erg mooi vind, ben ik daarnaartoe gegaan, door de wind en regen heen. Het was een prachtig concert! Koor en orkest waren erg goed en het orgel tussendoor (bespeeld door Arnfinn) maakte het extra speciaal. Een bijzondere avond! Ik had de smaak te pakken van de romantische muziek, dus toen ik ontdekte dat er in Sutton ook een requiem werd opgevoerd, dat van Faure, ben ik daar ook naar toegegaan de volgende dag. Helaas viel dit erg tegen in vergelijking met Durufle, het koor was niet heel goed en het orgel in de kerk niet erg mooi (en dat is een understatement, maar ik ben dan ook wel verwend met een heel goed orgel in mijn kerk). Het was wel leuk om de grote Trinity Kerk in het centrum van Sutton eens van binnen te zien. Het is een kerk van de methodisten, waar ik normaal niet te snel zou komen. Een bijzonder muzikaal weekend!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Na de aardbeving van twee weken bleef de volgende editie van natuurgeweld niet onopgemerkt. Ik werd vanochtend wakker van de regen die op het dak kletterde en harde wind die tegen de ramen sloeg. Een flinke storm. En dat juist op de maandagochtend, als ik toch al moeilijk mijn bed uitkom. Ik heb me door de storm heengeworsteld op de fiets en kwam volledig nat (lees: in een volledig nat regenpak) aan op mijn werk, om vervolgens een kwartier later door het raam te kijken en te constateren dat de zon schijnt. Die zon heeft het niet lang volgehouden, even later hoosde het weer. Op diverse nieuwssites is vanalles te lezen over de storm, de ergste van deze winter, maar ik geloof dat het in Sutton allemaal wel meevalt.
Verder heb ik weinig nieuws. Afgelopen weekends waren rustig, ik ben een paar keer naar de film geweest (Juno, the Bank Job) en heb thuis een hoop klussen afgehandeld. Ik ben nog niet begonnen met wandelen, het weer is er niet echt naar op het moment. Wel heb ik eindelijk een bezoek gebracht aan de nederlandse kroeg hier in Londen (de Hems), het was goed om weer eens een echte bittergarnituur te proeven.
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Ik start zojuist mijn computer op en zoals gewoonlijk begin ik dan even met het lezen van een paar nieuwssites (NOS, nu.nl). Tot mijn verbazing lees ik overal dat we hier in Engeland een grote aardbeving hebben gehad (zonder al teveel schade laat staan slachtoffers). De beving zou voelbaar geweest zijn van Londen tot het noorden. Ik heb er echter helemaal niets van gemerkt, en mijn collega’s reageren ook heel verbaasd. Alle stenen staan hier nog op elkaar, dus ik denk dat het allemaal wel meegevallen is.
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Grote vreugde gisteravond, ik heb eindelijk achteruit geschaatst! Ik heb sinds vorige week schaatsles, dus mijn schaatstechniek gaat nu aardig vooruit. Perfect gaat het achteruitschaatsen nog niet, maar dat komt wel als je elke week anderhalf uur op het ijs staat. Helemaal perfect zal het niet worden met z’n tachtigen tegelijk op een ijshockey/kunstschaatsbaan (de gebruikelijke vierhonderdmeterbaan die in Nederland om de ijshockeyvlakte heenligt ontbreekt hier in Engeland, van hardrijden hebben ze nog nooit gehoord). Deze winter kwamen de kleine ijsbaantjes bij grote toeristische attracties zoals Hampton Court Palace als paddestoelen uit de grond, en bovendien doen ze hier net als in Nederland aan ijsdansen voor bekende Engelsen op TV (vraag me daar verder niets over, het TV kijken heb ik 20 maanden geleden toen ik in Engeland kwam opgegeven). Vandaar ontzettend veel animo voor de lessen. Een geluk bij een ongeluk was dat daardoor er een groep kwam voor mensen die al een beetje konden schaatsen en daar zit ik in. We gaan een stuk sneller dan de echte beginners, ik merk dat ik niet heel veel voorsprong heb op de andere mensen in mijn groep. Voorlopig zit ik dus elke dinsdagavond op de ijsbaan!
Vandaag nog meer goed nieuws. Begin januari had ik de beruchte deadline voor het insturen van een samenvatting van mijn onderzoek voor het congres in Chicago waar ik heen wil. Vandaag kwam de uitslag en bleek dat ik twee mondelinge presentaties heb gescoord, een stuk beter dan posters! De rest van de groep had wel posters en die waren er ook blij mee, ze zagen een praatje in Amerika toch niet zo zitten. Ik doe echter veel liever een praatje dan een poster, veel meer mensen zien dan je resultaten, een poster maken is veel meer werk dan een powerpointpresentatie in elkaar zetten en bovendien hoef je niet een enorme posterkoker, waarover de douane geheid moeilijk gaat doen, Amerika in te slepen. Ik ben dus helemaal blij!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Afgelopen zaterdag was het mijn beurt om mijn verjaardag te vieren. Voor de gelegenheid waren Jeroen en Anne overgekomen uit Engeland. De dag begon met boodschappen doen en het huis opruimen, een noodzakelijk kwaad voor een verjaardag. Rond vier uur kwam de visite, uiteindelijk waren we met z’n negenen, behoorlijk wat meer dan vorig jaar, mijn kennissenkring in Engeland breidt aardig uit! Het was erg gezellig en leuk om alle mensen thuis te hebben. Het was overigens een weinig engelse verjaardag, de meeste engelsen vieren hun verjaardag in de pub. Na het feestje thuis zijn we nog met een groepje uit eten geweest bij het mediterrane restaurant in Sutton, waar we erg lekker gegeten hebben.
Gisteren ben ik met Jeroen, Anne, Anne’s zus Hester en haar vriend en Robert naar Cirque du Soleil geweest. Ik heb jarenlang geroepen dat ik daar eens heen wilde, maar het kwam er steeds niet van of het was uitverkocht. Toen ik deze keer ontdekte dat het circus in Londen was, was het ook al vrij laat, maar ik kon toch nog kaartjes krijgen voor de zondagmiddag. Na een uitgebreid Engels ontbijt (op dit punt zou ik inmiddels wel slagen voor mijn inburgeringsexamen hier in Engeland) zijn we afgereisd naar de Royal Albert Hall. Daar hadden we een hoge, maar goede zitplek. De voorstelling was absoluut de moeite waard. Cirque du Soleil heeft geen dieren, maar vooral veel acrobatiek, van het allerhoogste niveau. Dit gecombineerd met hele mooie muziek en kleurrijke, bijzondere kostuums maakt het best een aparte gewaarwording. Ook waren er tussen alle acrobatische hoogstandjes door wat humoristische acts. We hebben er met z’n allen van genoten. Na de voorstelling hebben we nog een poos in een hele leuke kroeg in de buurt gehangen, voordat iedereen weer huiswaarts ging.
Inmiddels is mijn visite weer op weg naar huis en ben ik weer begonnen aan een nieuwe werkweek in een koud maar zonnig Engeland.
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Zelfs in de winter blijft Engeland een interessant land om rond te reizen. Afgelopen weekend was het stralend, maar wel koud weer. Met Robert ben ik naar het westen van Engeland (de West country) geweest, om precies te zijn naar het zuiden van Gloucestershire, het randje van de heuvelrug the Cotswolds. Ik was nog niet eerder in dit gebied geweest. Net als Surrey, waar ik woon, is het vrij agrarisch en heuvelachtig, maar toch was het landschap heel anders. Robert heeft me meegenomen naar een aantal mooie wandelgebieden, hij kent de streek goed want hij is er opgegroeid. Zo hebben we gewandeld op het randje van de heuvelrug, een plek waar je heel mooi uitzicht had over het naastliggende laagland, de vallei van de rivier de Severn, met aan de overkant de Brecon Beacons, bergen in Wales. Helaas was het een beetje heiig, zodat het uitzicht niet perfect was. Toch was het heel mooi wandelen daar. Als bonus kregen we ook nog een soort hunebed, die hebben ze in Engeland ook. Verder hebben we ook nog gewandeld bij een oud kanaaltje, waar de omgeving vooral heel bosachtig was. Ook daar was het erg mooi. De dorpjes in the Cotswold zijn heel anders dan waar ik woon, de structuur is veel meer middeleeuws. We hebben rondgekeken in Tetbury (waar Robert vandaan komt) en Malmesbury, een mooi stadje met de ruine van een middeleeuwse abdij. Bij elkaar was het een heerlijk weekendje uitwaaien!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Gisteravond ben ik weer eens naar de vierseizoenenkring, de gespreksgroep van mijn kerk voor iedereen die jong is of zich jong voelt, geweest. Een half jaar terug was het idee geboren om ook eens een aantal moslims uit te nodigen, omdat de Islam en het Christendom best veel overeenkomsten hadden. Marjolein had twee moslim-collega’s meegenomen en de moeder van 1 van hen kwam ook mee. We hebben eerst met elkaar gegeten en daarna het over spiritualiteit, bidden en gebruiken van de beide godsdiensten gehad. Alles ging met heel veel respect voor elkaar, wat ik ontzettend mooi vond. We hebben een heel goed gesprek gehad en dit soort bijeenkomsten zijn absoluut voor herhaling vatbaar!
Voor de mensen die mijn blog regelmatig checken, hieronder staat nog een post die ik al dagen geleden heb geschreven, maar nog niet had gepost.
groeten
Dorine
hallo allemaal,
Dit jaar heeft de activiteitencommissie op mijn werk een belangrijke schotse traditie naar Sutton gehaald: Burns night supper. Dit is een diner met traditioneel schots eten en een hoop poezie, voornamelijk van de schotse dichter Robert Burns. Met de poezie werd het rustig aangedaan, maar het traditionele schotse eten was er: echte Haggis. Voor degenen die nog nooit in Schotland zijn geweest: dit is schapenmaag gevuld met allerlei stukjes orgaanvlees gekruid en gemixt met granen. Mijn franse collega haalde er eerst de neus voor op. Ik geef toe, het klinkt niet al te fris, maar het smaakt toch echt heel erg lekker, en bij het eten van een frikandel of kroket vraag je je ook niet elke keer af wat erin zit. Uiteindelijk hebben we het allemaal netjes gegeten, altijd handig, gratis eten van het werk.
Naast de Haggis was er natuurlijk ook whisky voor maar 1 pond per glas. Dat werd al snel een vrolijke boel! Het werd nog vrolijker toen het tijd was voor de ceilidh. Een ceilidh is een soort schotse volksdansavond, op Iona had ik er ook al eens 1 meegemaakt. Net als op Iona was ook hier het dansen ontzettend leuk maar zeer vermoeiend. Elke keer vijf minuten rondhuppelen, twee minuten rust, dan weer vijf minuten rondhopsen etc. breekt je snel op (bij mij niet zo snel als bij een aantal van mijn collega’s, blijkbaar werkt alle conditie-arbeid in de gym toch zijn vruchten af). Dansen en foto’s maken gaat echter niet heel goed samen, dus vandaar geen foto’s van dit feest (misschien heeft Richard nog een goede foto, maar hij heeft zijn foto’s nog niet naar het werk gebracht).
Het was een zeer geslaagd feestje!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Er komen inmiddels berichtjes binnen in mijn gastenboek of het toch wel goed met me gaan, en in Nederland is het verzoek binnengekomen om mij een pen te sturen, zodat ik hier weer wat kan schrijven.
Om jullie gerust te stellen: het gaat helemaal goed met me! Er was alleen niet zo heel erg veel te melden de laatste tijd. Op mijn werk is het (en blijft het voorlopig nog wel) druk. Hard werken, lange dagen en dus niet zo heel erg veel tijd om andere dingen te doen. Naast mijn werk en het kerkenwerk heb ik me dus afgelopen weken voornamelijk beperkt tot koken, eten, opruimen en slapen, met af en toe wat tijd voor een mooi boek. Gisteren heb ik dat ritme even doorbroken door naar de film te gaan met Robert. We hebben Atonement gezien, een absolute aanrader, het is een prachtige film.
De natuur hier in Engeland wordt, na twee zeer natte weken, langzaam weer wakker nu de zon schijnt. Er fluiten opeens opvallend veel meer vogels, en ook de vossen zijn weer wakker uit hun winterslaap. Dat laatste zouden ze iets minder luidruchtig mogen doen: het is vossenpaartijd en dat gaat gepaard met het meest afgrijselijke gejank, bij voorkeur midden in de nacht. Het is wel weer leuk om ze te zien lopen. Laat weggaan vanaf mijn werk staat tegenwoordig bijna altijd garant voor het zien van een vos.
Verder zou ik niet echt weten wat ik nog meer moet schrijven hier, dus ga ik stoppen. Er gaan vast wel weer wat meer spannende dingen gebeuren in mijn leven, zodat er hier weer wat vaker geschreven wordt!
groeten
Dorine