By
dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De tweede dag in Cornwall
De tweede dag werden we wakker van een gestadig getik op de ruiten: het regende. Na ons ontbijt hebben we ons toch in ons regenpak gehesen en zijn we gaan lopen. Dat viel niet mee. We zijn naar het oosten gegaan, maar na het prachtige stuk van de dag ervoor viel het erg tegen: het was een asfaltpad, ingeklemd tussen een lelijk kiezelstrand en het spoor. Daarbij regende het hard tot zeer hard en hadden we ook nog eens windkracht 7 tegen op de heenweg. Daar werden we dus niet erg vrolijk van. Na 5 mile lopen kwamen we aan in het dorpje Marazion, wat wel leuk was, er waren een aantal kunstenaarswinkeltjes.
Ons doel was st Michaels Mount, een rots in zee met een kasteel erop (vroeger een klooster). Deze rots was met een bootje bereikbaar (maar niet met windkracht 7) en een paar uur per dag viel een smal pad droog. Wij wisten wanneer dat was, dus we kwamen op tijd om de zee te zien terugtrekken. We zijn naar de st Michaels Mount geglibberd, waar we hebben rondgekeken in het kasteel (uit de zestiende eeuw, maar victoriaans ingericht). De tuinen waren heel mooi, maar helaas mochten we daar niet in, dus hebben we ze maar vanuit het kasteel bewonderd. We zijn op tijd weer terug gegaan, want de zee was nog steeds erg wild en het pad dreigde al vlot weer onder te lopen. We hebben in Marazion geluncht met Cornish Pastries, een streekgerecht, een pasteitje gevuld met vlees en vanalles en nog wat, niet echt voor herhaling vatbaar. Daarna zijn we weer teruggelopen naar Penzance. Het regende nog steeds stevig bij vlagen, maar we hadden nu gelukkig wel wind mee. In Penzance zijn we eerst een poosje gaan opdrogen in onze kamer, voordat we iets gegeten hebben in het dichtstbijzijnde restaurant.
By
dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De eerste dag in Cornwall
De eerste ochtend in Cornwall schoof ik met angst en beven de gordijnen open, er was erg slecht weer voorspeld. Het was nog min of meer donker, maar het werd wel duidelijk dat het niet meer grijs was. Even later kwam het blauw te voorschijn, ons goed-weer-plan kon dus uitgevoerd worden, overigens niet na een degelijk engels ontbijt met spek, ei, bonen, tomaten, champignons (nee ik heb ze niet opgegeten), worstjes en een aardappelkroketje.
Ons goed-weer-plan was een eind te gaan lopen naar het westen. Het eerste stuk was niet bijzonder interessant, het liep langs de grote weg door een vissersstadje. Na zo’n anderhalf uur lopen kwamen we in het stadje Mousehole. Dat is een schattig stadje met leuke nauwe steegjes en een klein haventje. Helaas was er net een tourincar vol toeristen gearriveerd, dus het was er erg druk. We zijn er maar snel doorheen gelopen. Na Mousehole begon het leuke gedeelte van het kustpad: smalle leuke paden, door een afwisselend landschap, maar meestal hoog in de rotsen langs zee. De rotsen lopen daar meestal vrij stijl naar beneden, in zee. Bovenop, waar we liepen, was het voornamelijk begroeid met heide en varens (een echte engelse moor).
Na een uur lopen kwamen we in de eerste Cove, een plek waar een riviertje de zee in stroomt en er dus een diepe inham is in de rotsen (afdalen!). In Lamorna Cove hebben we wat gedronken en daarna zijn we van het kustpad afgeweken, want we wilde nog wat stenen bewonderen iets dieper landinwaards. We liepen door de Cove omhoog, door een prachtig bos. Vervolgens kwamen we op de countryside, tussen de koeien. Daar in een weiland stonden twee stenen (standing stones) opgezet door de kelten zo’n 4000 geleden. Een veld verder was datgene waar het ons om begonnen was: een steencircel (denk aan stonehenge, maar dan iets kleiner en vooral veel minder toeristisch). Deze steencircels heette de merry maidens. De legende zegt dat het 19 maagden waren die aan het dansen waren op sabbath en toen in stenen veranderd werden. We hebben er heerlijk zitten picknicken, op een stenen muurtje, in de zon. Het weer was overigens prachtig gebleven en alle jassen en truien waren tijdens deze wandeltocht al snel uit, we konden tot vijf uur in ons T-shirt lopen.
Na onze picknick zijn we weer teruggelopen naar het kustpad. Dat ging niet even soepel. Op mijn (goede topografische) kaart stonden prachtige wandelpaadjes getekend, maar dan bleek aan het eind van het weiland waar ze doorheen liepen een dicht hek te zijn. Dat werd dus klimmen. Uiteindelijk kwamen we in een bos bij de volgende Cove, maar daar liep ons pad dood in een achtertuin van mensen. We hadden geen zin om weer terug te gaan, dus zijn we langs het huis geslopen en door de voortuin en het tuinhekje naar de weg geslopen, waar ook het kustpad bleek te lopen. Dit was trouwens een prachtig stukje Cornwall, het bos leek wel een tropisch regenwoud, het beekje kwam in een waterval naar beneden, en de paar huisjes (cottages) die er stonden hadden prachtige tuinen. In één tuin stond er zelfs een bananenboom met bananen eraan. Jammer genoeg waren we er snel doorheen.
Vanaf hier hebben we een heel stuk door de rotsen gelopen door de volgende cove. De kust werd hier steeds ruiger, met prachtige rotsformaties die in zee uitmonden, en waar de golven op kapot sloegen. De zee was nog steeds erg wild. We zagen heel wat vogels op rotsen in zee (voornamelijk meeuwen en aalscholvers), en één keer zagen we een roofvogel (ik denk een bruine kiekendief) dichtbij op een rots. Het pad werd ook steeds ruiger, we moesten vaak over rotsen klauteren en door de modder ploegen. Bij de volgende cove kregen we een hele steile afdaling, en vervolgens moesten we ook weer steil omhoog. Dat geintje herhaalde zich een halfuur later weer, dus we waren inmiddels wel goed moe (en vies). We moesten een beetje doorlopen, want we wilden met de bus terug en konden dus de laatste bus niet missen. Uiteindelijk arriveerden we toch nog veel te vroeg op ons eindstation voor die dag, Porthcurno, een cove met een dorpje en een leuk strand waar er zowaar nog mensen aan het zwemmen waren. Er waren ook veel surfers. Natuurlijk zijn we meteen op zoek gegaan naar schelpen, maar die waren er niet te vinden. Helaas.
Rond kwart over vijf liepen we terug van het strand naar de bushalte, toen we in de verte de bus opeens aan zagen komen, veel te vroeg. Dat werd dus een enorme sprint, en we haalden hem gelukkig nog net. De bus maakte overigens een stevige omweg terug naar Penzance. We gingen eerst nog verder naar het westen, naar het uiterste westpuntje van het britse vasteland, Lands end. Dat was een heel leuk ritje. Bij Land’s end zou de bus een kwartier blijven staan, dus we konden er even uit om wat foto’s te nemen. Toen we terugliepen, ruim op tijd, zagen we de bus opeens wegrijden, en bleven we staan, in een verlaten stukje Engeland…. Gelukkig bleek dit een grap van de buschauffeur te zijn, de bus was twee minuten later weer terug, en we konden gelukkig meelachen met de chauffeur, die echt heel veel lol had om onze gezichten.
Vervolgens reden we terug naar Penzance, niet via de hoofdweg, maar via zo smal mogelijke binnenweggetjes, waarbij we elk gehucht aandeden. Uiteindelijk waren we na een busrit van ruim een uur terug in Penance. Daar hebben we nog wat gegeten, om vervolgens vroeg naar bed te gaan. We hadden 13 mijl (20 km) gelopen over een gedeelte van het kustpad dat in de reisgids als strenuous (heel moeilijk) werd aangeduid, dus we waren erg moe.
By
dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De reis naar Cornwall
Maandag een week geleden ben ik vertrokken naar Cornwall, maar niet nadat ik eerst nog even naar het lab ben geweest om een pakje te versturen. Uitslapen was er dus niet bij, ik stond om acht uur al bij de baas in de kamer (goede beurt gemaakt!). Na drie kwartier was het pakje verstuurd en kon ik weer naar huis (de rest van de collega’s was nog niet gearriveerd). Ik heb daar nog de laatste spullen ingepakt en ben richting station Waterloo gegaan. Daar had ik met mijn moeder afgesproken. Haar Eurostar trein uit Brussel was prima op tijd, dus even na elven zagen we elkaar, altijd weer fijn als je elkaar een poos niet gezien hebt.
Vervolgens zijn we vanaf Waterloo naar station Paddington gereisd met de metro, waarvandaan onze trein naar Cornwall zou vertrekken. Daar waren we veel te vroeg, we moesten nog twee uur wachten. Gelukkig was er een Starbucks. Na de nodige koffie hebben we ons in de trein gezeteld voor een treinreis van vijfenhalf uur naar het puntje van Cornwall: Penzance. Het eerste uur schoot de trein hard op, maar daarna werd ons al snel duidelijk waarom de trein er vijfenhalf uur over zou doen. We volgden stukken van de kustlijn en zigzagden van de zuid- naar de noordkust en weer terug. Het uitzicht uit de trein was wel heel mooi, mijn boek is dus in mijn tas gebleven. Jammer genoeg was het wel erg grijs en nat buiten
Om half acht kwamen we eindelijk aan in Pencance, aan de zuidkust van Cornwall. We moesten nog een flink eind lopen langs de haven en over de boulevard langs ons hotel. De zee was erg wild: overal lag er zeewier op de boulevard en regelmatig moesten we meer landinwaards gaan lopen om niet nat te worden van de golven. Rond een uur of acht waren we in ons Bed&Breakfast. Dat zag er prima uit. Vervolgens zijn we nog een stukje gaan lopen (door de motregen) door het stadje en hebben we een hapje gegeten.
By
dorine on October 22nd, 2006
Posted in Nieuws | 2 Comments »
Hallo allemaal,
Vandaag ben ik weer heerlijk druk geweest. De dag begon al erg vroeg, want ik had al om half tien met David in de kerk afgesproken om te oefenen voor het concert, tenminste dat dacht ik. David was iets na half tien in de kerk, en na een kwartiertje lang de Fitzwilliam sonate van Händel gespeeld te hebben, verklaarde David dat we de eerste twee delen voor de dienst konden spelen en de rest na de dienst. Daar had ik niet geheel op gerekend, maar ach, het was wel weer heel leuk ook. Het spelen ging prima, ook Jesu bleibet meine freude (Maarten, bedankt voor de duitse titel) ging perfect, al was ik behoorlijk buiten adem na het spelen. De cantorij is ook aardig gegroeid,we waren vandaag met acht mensen, waaronder twee heren. Na de dienst was David aardig aan het lobbyen bij de aanwezige niet-cantorij heren, de eerstvolgende dienst die we zingen is rond kerst en dan gaan we echte christmas-carols doen, en ik vermoed vierstemmig.
Na de dienst ben ik met Diny op stap gegaan. Ik moest nog even bij de kaartenhandel op Covent Garden langs om een kaart van mijn komende vakantiebestemming te halen. Dat is gelukt. Daarna zijn we samen wat gaan lunchen. Vervolgens zijn we naar St Pauls Cathedral gegaan, naar de evensong. St Pauls was de enige grote kerk waar ik nog geen evensong had gezien. De dienst was erg goed te pruimen, het jongenskoor was bijzonder goed.
Inmiddels ben ik weer thuis en zit ik met afgrijzen te kijken naar het weer buiten. Vandaag was de eerste totale wash-out sinds ik hier ben, vanochtend toen ik wegging was het nog min of meer droog, maar halverwege de ochtend is het hard gaan regenen en dat is sindsdien niet meer gestopt. En dan te bedenken dat ik vanaf morgen op wandelvakantie ga. Ik ga samen met mijn moeder een dag of vijf naar Cornwall (en dan ook het uiterste puntje van Cornwall, Penzance) en daarna nog twee dagen naar Bath. Ach, weer of geen weer, we gaan ons daar vast wel vermaken. Het betekent overigens wel dat dit voorlopig mijn laatste post is, begin volgende week ben ik weer terug, dus dan meer nieuws!
groeten
Dorine
By
dorine on October 21st, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on zaterdag
Hallo allemaal
Vandaag had ik eindelijk eens een rustige dag. Ik heb wat boodschappen gedaan, mijn huis opgeruimd en verder lekker op de bank gehangen met een boek. Ik zou eigenlijk vanavond nog gaan oefenen met David, de organist van de Nederlandse kerk, maar dat hebben we naar morgenochtend vroeg verplaatst omdat hij in Cambridge zat en ik liever ook niet vijf keer per week naar Londen centrum reis. Ik moet morgen wel akelig vroeg mijn bed uit, dus ik doe het verder maar rustig aan deze avond. Ik heb nog wel even stevig geoefend op een aantal muziekstukken, want David is en blijft professor of Music en daarbij wil ik natuurlijk wel goed overkomen!
groeten
Dorine
By
dorine on October 20th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Afscheid Suzie
Hallo allemaal,
Deze week is zo druk dat het er niet elke avond van komt om hier iets te schrijven. Gisteravond was ik thuis, tot nu toe de enige avond deze week. Overdag was er niet veel spannends gebeurd. ‘s Avonds zou ik eigenlijk naar een salsa-avond gaan die in de gymzaal van het instituut werd georganiseerd, maar mijn hoofd stond er niet helemaal naar en ik had thuis ook nog erg veel te doen en te praten. Toen bleek dat Ola, mijn nieuwe collega, geen kaartje had kunnen bemachtigen, heb ik mijn kaartje overgedaan aan haar en ben zelf lekker (via de gym) naar huis gegaan.
Vandaag was er niet veel te doen, maar het was toch redelijk onrustig. Ik moest namelijk nog steeds de monsters wegsturen voor die speciale proef die we hebben uitbesteed (de microarrays). Ik moest daarvoor nog altijd antwoord krijgen op de vraag of ik de monsters een bepaalde behandeling moest geven. Ik had daar dinsdag al om gevraagd, maar er werd maar niet geantwoord, en na heel veel bellen kreeg ik vandaag om drie uur eindelijk de goede persoon aan de telefoon. Toen bleek dat we de monsters niet alleen die behandeling moesten geven, maar dat we daar ook nog speciale spullen voor nodig hadden die we niet in huis hebben. Dat heb ik dus besteld, maar het betekent dat de monsters niet voor mijn vakantie van volgende week weggestuurd kunnen worden. Helaas.
Vanavond hebben we echt afscheid genomen van Suzie. We zijn eerst gaan eten bij een libanees restaurant in Wimbledon, vlak bij haar huis, en vervolgens zijn we nog naar het theater geweest. Volgens ons kaartje was het stuk een komedie, maar het had meer weg van een klucht. Het zaaltje was ook vreselijk klein, ik denk dat er misschien 30 mensen in pasten. We hebben gelukkig wel gelachen. Het is wel een raar idee dat we het vanaf nu af aan zonder Suzie moeten gaan doen, en we gaan haar erg missen.
Dat was het wel weer voor vandaag,
groeten
Dorine
By
dorine on October 18th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Leonardo
Hallo allemaal,
Vandaag was een rustige dag op mijn werk. Ik heb voornamelijk achter de computer gezeten, rondgesurft op internet, overigens wel op werkgerelateerde sites, om te kijken waar ik bepaalde informatie kan vinden. Vandaag was ook de laatste werkdag van Suzie. De kogel is definitief door de kerk, volgende week komt haar adoptie-zoontje, dus ze is nu voor minimaal een jaar met verlof. Ik ben ontzettend blij voor haar dat ze na al die jaren nu eindelijk een kindje heeft, maar aan de andere kant ga ik haar op het werk enorm missen. Aanstaande vrijdag nemen we nog echt afscheid van haar.
Uit het werk ben ik direkt doorgegaan naar Londen centrum, want daar zouden we met de vierseizoenenkring, de gespreksgroep van de kerk voor iedereen die jong is of zich jong voelt, naar een tentoonstelling met tekeningen van Leonardo da Vinci gaan, in het Victoria en Albert Museum. De opkomst was erg mager, namelijk de dominee en ikzelf. Het heeft ons er niet van weerhouden om toch naar de tentoonstelling te gaan. Die was klein, maar heel boeiend. Het werd wel duidelijk hoe veelzijdig Leonardo da Vinci was, natuurkundige, wiskundige, bioloog, medicus, architect, kunstenaar en poeet.
Het museum was tot tien uur open, dus toen we de tentoonstelling gezien hadden, zijn we ook nog wat andere dingen gaan bekijken, voornamelijk laat-middeleeuwse kunst. Het museum heeft ook twee zalen met levensgrote gipsafgietsels van onder andere het portaal van de kathedraal van Santiago de Compostela en zo nog wel meer dingen. Erg nep, maar wel leuk om te zien. Het is overigens een supergroot museum, dus ik heb er nog veel te gaan. Gelukkig kun je er zo binnenstappen, het is één van de gratis musea in Londen.
Nu ga ik zo een poging doen om te slapen, hopelijk lukt dat wat beter dan gisteravond, want toen bleef er heel wat door mijn hoofd heen spoken.
groeten
Dorine
By
dorine on October 17th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on dinsdag
Hallo allemaal,
Gisteren ben ik weer eens vergeten iets te schrijven. Ik was weer naar mijn Yoga les geweest en was daarna zo moe dat ik niet meer van de bank ben afgekomen om nog iets achter de computer te doen. Verder heb ik alle dingen rond de deadline van de subsidie die niet meer beschikbaar zou zijn kunnen afhandelen, dus deze week kan ik weer normale werkdagen draaien.
Vandaag was een rare, dubbele dag. De werkdag was normaal, al begon die al om acht uur met het opruimen van een bepaald gedeelte van het lab, omdat er een externe inspectie zou komen (zeg maar een soort inspectie van het ministerie van VROM). Uiteindelijk hebben we de hele inspectie niet gezien, maar het was wel de hele dag goed opletten.
Ik was al redelijk op tijd naar huis omdat de dominee van de Nederlandse kerk langs zou komen om te praten over een wat meer actievere rol voor mij in de kerk. Toen ik van te voren het eten aan het klaarmaken was, belde er een vriendin dat haar moeder onverwachts was overleden. Daar schrok ik echt geweldig van, zeker omdat ik die moeder een paar weken terug nog heb gezien. Vervolgens stond even later de dominee voor de deur en moest de knop weer om. We hebben het gehad over de verschillende mogelijkheden voor functies in de kerk, en de dominee heeft mij (zoals ik al verwachtte) gevraagd voor de kerkenraad. Daar had ik van te voren al goed over nagedacht, en besloten dat ik dat wel wilde doen, dus ik heb ja gezegd. Nu moet er eerst nog vanalles formeel goedgekeurd worden door de kerkenraad en gemeente voordat het allemaal echt zover is.
De dominee is zojuist naar huis gegaan en nu heb ik best een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik blij dat ik iets kan doen voor de kerk en vind ik het heel leuk en spannend om hiermee te beginnen, aan de andere kant blijf ik maar denken aan die moeder van mijn vriendin.
groeten
Dorine
By
dorine on October 15th, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hoi allemaal,
Vanochtend heb ik me alweer vroeg richting kerk begeven. Dat “vroeg” was maar goed ook, want aangekomen op het station bleken er werkzaamheden waardoor er nul treinen reden. Ik had notabene vorige week nog op de spoorwerkzaamhedenwebsite gekeken en toen stond dit er niet op! Gelukkig had ik dit al eerder meegemaakt en ben ik niet op zoek gegaan naar vervangend busvervoer, maar heb me direkt naar de lijnbushalte begeven. Helaas was de bus naar het dichtstbijzijnde metrostation net weg, dus moest ik een kwartier wachten (dit is natuurlijk betrekkelijk, in het dorp waar mijn ouders wonen is er op zondagochtend geen bus te vinden die ook maar waarnaartoe rijdt, dus een kwartiertje wachten is dan best redelijk). De bus was vlot op het metrostation en ik heb me in een bijzonder lege metro gezeteld. Het is namelijk het beginpunt (of eindpunt, hoe je het ziet) van de Northern line. Dat werd een ontspannen metrotochtje van ruim een half uur (zonder overstappen), maar dan stond ik ook op metrostation bank, vijf minuten lopen van de kerk.
In de kerk hadden we vandaag een bijzondere gastpredikant: Sytze de Vries, voormalig predikant van de oude kerk in Amsterdam en schrijver van veel mooie liederen. Een aantal hiervan staan in de liedbundel Tussentijds die we in onze kerk ook gebruiken, dus daar werd vandaag flink uit gezongen. Het was een mooie dienst, alleen de opkomst was wat magertjes, maar 25 mensen.
Na de dienst hebben we een bijzondere verjaardag gevierd: Mimi, één van de trouwste gemeenteleden werd 96 (ja jullie lezen het goed, 96)! Iedereen was aan één grote tafel geschoven en daar was voor flink wat cake en taart gezorgd. Heel bijzonder om zo een verjaardag te vieren.
Hierdoor begonnen we wat later met de cantorijrepetitie dan gepland. David, onze cantor, was er niet vandaag, dus Arnfinn, één van de organisten verving hem, en deed dat met verve. David had ook voor een nieuw stuk gezorgd, een stuk uit een Bach-cantate waarbij ik blokfluit mag spelen. Het stuk heet Jesu, joy of man’s desiring (en mijn vader weet vast de echte duitse titel wel, het is in ieder geval dat stuk met die triolen). Ik kende het stuk wel, maar had de blokfluitpartij nog nooit gespeeld, dus het was goed lastig om dat in één keer te spelen, zeker ook omdat Arnfinn wel van vaart maken houdt. Bovendien had ik acht A4-tjes min of meer naast elkaar op twee standaarden staan, dus dat maakte het niet makkelijker. Zometeen ga ik eerst maar eens wat knippen en plakken om het leesbaarder te maken.
Na het oefenen moest ik heel hard sprinten om mijn volgende afspraak te halen, ik had namelijk afgesproken met Alinda, een Nederlandse die ik een aantal maanden geleden heb ontmoet tijdens een taize-viering. Ik had een aantal weken geleden al eens bij haar gegeten en nu kwam ze naar mij toe. We hadden afgesproken op het metrostation bij haar huis in de buurt om daarvandaan samen verder te reizen. Dat metrostation lag op dezelfde Northern line waar ik vanochtend al mee was gekomen, alleen nog verder naar het noorden. Het was nu een tochtje van ruim drie kwartier met de metro. Gelukkig was het niet zo druk. In Morden kwam al heel snel de bus naar Sutton dacht ik. Alleen reed de bus een kant uit die me niet bekend voorkwam. Al vrij snel bleek dat de bus naar het andere eindpunt was gereden. We zijn dus maar weer mee teruggegaan en kwamen zo uiteindelijk toch in Sutton.
Alinda heeft mijn huisje bewonderd en we hebben lekker bijgekletst. Ze doet zelf ook promotieonderzoek, maar dan in de semitische talen, iets heel anders dan ik doe, maar wel heel interessant! Daarna hebben we samen gekookt (Risotto met blauwaderkaas, iets wat ik niet veel mensen durf voor te schotelen) en lekker gegeten. Het was ontzettend gezellig. Rond acht uur zijn we samen naar de bushalte gelopen waar we gelukkig niet te lang hoefden te wachten op de (goede) bus. Ik heb mijn huis inmiddels weer terug in de bijzonder opgeruimde staat gebracht, want het was niet de laatste visite van deze week.
Zometeen ga ik nog lekker even lezen en daarna op tijd naar bed om alvast wat voor te slapen voor wat een bijzonder drukke week gaat worden.
groeten
Dorine
By
dorine on October 14th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on mooie herfst
Hoi allemaal,
Gisteren ben ik weer eens vergeten een berichtje hier te schrijven, vandaag vandaag nieuws over twee dagen. Op mijn werk was het gisteren heel wat rustiger dan donderdag. De deadline die stond, bleek niet gisteren al, maar pas aanstaande woensdag al te gaan. Dat was maar goed ook, want degene van de financiele afdeling die ons moest helpen was niet aanwezig. Er was nog wel het nodige labwerk te doen, maar gelukkig was ik om half zes klaar.
Vandaag heb ik rustig boodschappen gedaan en heb ik de woonkamer en de keuken eens een grote beurt gegeven, want komende dagen krijg ik een aantal mensen te eten.
Het is hier al een paar dagen prachtig weer, eel zon en prachtige blauwe luchten. De bladeren komen wel snel van de bomen afzetten, nog even en ik kan weer allemaal pluimstaarten door de bomen heen zien bewegen.
Dat was het wel weer,
groeten
Dorine