dinsdag

By dorine on November 7th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on dinsdag

Hallo allemaal

Vandaag was niet echt een bijzondere dag. Op mijn werk was ik druk met vanalles en nogwat, maar echt schokkende dingen zijn daarover niet te melden. Veel collega’s zijn op congres, het was dus erg rustig.

Ik heb inmiddels een paar foto’s van afgelopen weekend in mijn fotoalbum geplaatst. Echt veel foto’s had ik niet, dingen als de towerbridge en Westminster Abbey heb ik al twintig keer op de foto staan, dus ik trek in Londen mijn fototoestel niet zo snel meer tevoorschijn. Ook het licht werkte niet erg mee, door de felle lage zon waren veel foto’s donker.

groeten
Dorine

weekendje Hessel

By dorine on November 6th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on weekendje Hessel

Beste allemaal,

Afgelopen weekend heb ik me druk beziggehouden met mijn visite, dus daarom laat ik nu pas weer wat van me horen. Afgelopen vrijdag heb ik Londen van boven tot onderen gezien. Ik moest namelijk wat monsters afleveren aan de ene kant van de metropool, en vervolgens aan de andere kant weer een tas vol microscoopglaasjes (met hersentumorweefsel daarop) ophalen. Ik ben in het midden van de stad geeindigd, om Hessel op te halen, die met de trein op Waterloo zou aankomen. Hij was er keurig op tijd, en al vlot zaten we in de trein naar Sutton (met overstap). In Sutton heb ik gekookt, hebben we gegeten en heerlijk bijgepraat.

Op zaterdagochtend hebben we ons al redelijk vlug terug de metropool in begeven. Hessel had alle Londense wonderen namelijk nog nooit aanschouwd, dus er viel heel wat te bezichtigen. We zijn begonnen in Westminster abbey, de middeleeuwse kathedraal van Londen (een klein puntje: het is eigenlijk geen kathedraal). Ik ben er ooit in een ver verleden eens doorheengerend tijdens een groepsreis, en had er natuurlijk al het nodige schone gezang aangehoord, maar had het geheel nog nooit goed van binnen bekeken. We zijn dus eens rustig rond gaan lopen, ik heb Hessel nog getrakteerd op de nodige verhalen over de diverse Engelse koningen en hun onhebbelijkheden (ik weet inmiddels meer over de Engelse geschiedenis dan de Nederlandse) en hebben vooral alles heel goed bekeken.

Nadat we genoeg graven hadden gezien, zijn we lekker gaan wandelen. Buiten was het koud maar zeer zonnig, uitstekend wandelweer. In zo’n anderhalf uur wandelen hebben we gezien: Buckingham Palace, st James Park (met pelikanen), the Whitehall, Westminster abbey (natuurlijk), the Houses of Parliament (inclusief Big Ben), st Pauls Cathedral (wel een echte kathedraal, maar dan weer niet middeleeuws), Southwark Cathedral (ook echt kathedraal en zelfs een heel klein beetje middeleeuws), de Towerbridge en last but not least de Tower zelf. Ook de Tower stond op ons lijstje om te bezichtigen, maar we vonden dat de tweeenhalf uur die we nog hadden voor sluitingstijd wat krap was, dus hebben we dat uitgesteld naar de volgende dag. In plaats daarvan hebben we eerst even heel cultureel gedaan en alle Rembrands in de National Gallery bekeken. De zonnebloemen van van Gogh bleken helaas verhangen (Schande!), dus na tien minuten zoeken bleek dat we daar toch echt geen tijd meer voor hadden. We wilden namelijk ook st Pauls Cathedral nog zien, en dan bij voorkeur gratis. Dat kan natuurlijk door naar de evensong te gaan. Ik heb genoten van de muziek en Hessel van de kerk (en andersom ook wel hoor).

Hierna hebben we nog een stukje langs de Thames gelopen en de verlichte skyline van de noordoever bewonderd. Vervolgens zijn we richting Sutton gegaan, alwaar we heerlijk pasta en chocoladetaart hebben gegeten bij een van de plaatselijke Italianen.

De volgende keer waren we weer vroeg uit de veren, want deze keer stond de Tower wel op het to-do lijstje. We stonden er om elf uur binnen en we waren er pas weer om vier uur uit. Het is daar namelijk nogal groot en er is nogal erg veel te zien. Eerst hebben we meegelopen met een rondleiding door één van de bewakers van de tower, een yeoman warden (beter bekend als beefeeter). Dat was vooral erg grappig. Daarna zijn we rustig één voor één alle gebouwen die open waren, gaan bekijken. Dat waren er heel wat en er was ook de nodige informatie te lezen op borden. Als grote fan van de engelse middeleeuwse tijd vond ik dat natuurlijk geweldig interessant. Het oudste deel van het kasteel is gebouwd in opdracht van William the Conqueror (ja, die franse viking die in 1066 Engeland binnenviel), dus er waren heel wat middeleeuwse bouwsels te zien. Overigens was dat oudste deel, dat er nog opvallend gaaf en heel uitziet (geen ruine dus) van binnen niet erg interessant, het was voornamelijk een wapen museum en dat is niet echt mijn ding. Het kapelletje in dit gedeelte was wel weer heel mooi. Verder hebben we natuurlijk de nodige gruwelijke verhalen gehoord, er zijn in de tower maar liefst drie koninginnen onthoofd, er hebben de nodige belangrijke politieke tegenstanders van het regime vastgezeten (en veel zijn er nooit meer uitgekomen) en er zijn ooit twee jonge prinsjes verdwenen… Heel veel geschiedenis in eens dus. Hessel werd er een beetje van overdonderd, ik had al het nodige gelezen en vond het prachtig om het nog een keer in context te zien en horen. Als sluitstuk hebben we ook nog de Engelse kroonjuwelen bekeken, waaronder de grootste geslepen diamant ter wereld. Mooi om te zien, maar ik kan me niet voorstellen dat zo’n kroon lekker zit. Aangezien in zo’n kroon meer dan 10000 diamanten en andere edelstenen zaten, was het een hoop bling-bling. Toch was het wel leuk om te zien, zeker omdat we de schotse kroonjuwelen vier jaar geleden ook al hadden gehad, dit maakte het plaatje compleet (uiteraard heb ik de Nederlandse kroonjuwelen nooit in het echt gezien, ik heb zelfs geen flauw idee waar die dingen liggen en of ze te bezichtigen zijn).

Na de tower hadden we eigenlijk geen tijd meer voor iets anders. De grote (gratis) musea waren te ver weg en sloten te vroeg om er nog een waardig bezoek aan te kunnen brengen en andere dingen gingen ook snel dicht. Daarom hebben we nog maar even twee beroemde pleinen van Londen verkend: Piccadily Circus en Covent Garden. Het was overigens koud om lang rond te hangen, dus we zijn al snel weer teruggegaan naar Sutton, waar we burgers met chocoladetaart hebben gegeten (die chocoladetaart was echt de rode lijn door dit weekend heen, in de tower hadden we ook al een stuk op, morgen moet ik maar weer naar de Gym).

Vanochtend moesten we wederom vroeg op. Ik moest namelijk op tijd op mijn werk zijn omdat ik een bespreking had. We hebben dus al snel afscheid genomen en zijn elk onze eigen weg gegaan. Over het werk is er vandaag weinig bijzonders te melden. Na het werk had ik een bijzonder intensieve Yoga sessie. Vervolgens moest ik ook nog boodschappen doen en wassen. De laatste was staat nu te centrifugeren, dus ik ben bijna klaar…

volgende keer meer

groeten
Dorine

Koud

By dorine on November 2nd, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Koud

Hallo allemaal,

Weer eens een verslag over twee dagen. Het zal vaker gaan gebeuren, want mijn avonden worden steeds drukker en soms heb ik ‘s avonds gewoon geen zin om de computer aan te zetten. Gisteravond was zo’n avond. De dag begon koud, in twee opzichten. Buiten lag de temperatuur niet ver boven het vriespunt, en natuurlijk had ik geen handschoenen aan en fietste ik nog in zomerjas (wel met sjaal). Pluspunt daarvan is overigens dat ik op het moment niet helemaal bezweten van het de berg opfietsen aankom op mijn werk. Op mijn werk was het heerlijk warm, totdat ik een vriezer ontdekte die niet goed dichtgedaan was de vorige dag. Er had zich enorm veel ijs gevormd en de deur kon met geen mogelijkheid meer dicht. Die vriezer moest dus acuut ontdooid worden, altijd een erg koud werkje. Deze vriezer was van onder tot boven volgepropt met spullen en dat moesten we allemaal overhevelen naar een andere vriezer. Gelukkig stond er één van een andere afdeling waar we het tijdelijk in kwijt konden.

Gisteravond ben ik naar de vierseizoenenkring (de kring van de kerk voor iedereen die jong is of zich jong voelt) geweest. We hebben daar samen gegeten en gesproken over de waarde van het leven (naar aanleiding van een NOVA documentaire over een cellist die na een ongeluk ernstig gehandicapt raakt). Een heel boeiend onderwerp en we konden er aardig over doorpraten.

Vanochtend begon rustig (geen vriezers te ontdooien deze keer), maar gaandeweg de dag werd het steeds drukker. Er moest een hoop af omdat ik morgen maar drie uur werk, en daarna de stad in ga om ergens monsters af te leveren en elders weer monsters op te pikken.

Komend weekend heb ik weer visite, Hessel komt een weekend langs. De weersvoorspellingen zijn met recht stralend te noemen, zon, zon en nog eens zon, dus het gaat best wel goed komen met het weekend denk ik (zolang we ons warm aankleden).

Maandag meer.

groeten
Dorine

Halloween

By dorine on October 31st, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Halloween

Hallo allemaal,

Vandaag begon het gewone leven weer. Er moest weer gewerkt worden, en dat wende gelukkig alweer snel. In de week dat ik weg was uit Sutton heeft de herfst hier hard huisgehouden, veel bomen beginnen nu echt te verkleuren en sommige zijn zelfs al leeg. Het is opeens ook een stuk kouder, en ik kan het me nu echt niet meer permitteren om mijn fietslichtjes te vergeten, om vijf uur wordt het al donker. De donkere dagen voor kerst, al werd er vandaag eerst iets anders gevierd, namelijk Halloween. In Nederland is dat vooral een uit Amerika overgewaaid fenomeen, hier lijkt het toch nog een eigen traditie te zijn. De kantine verkocht vandaag een groot aantal pompoenprodukten, al mijn collega’s hadden het over pompoenen en verkleedpartijen, en toen ik ‘s avonds terug naar huis fietste, liepen er overal verklede kinderen langs de huizen. Toch ga ik voor Sinterklaas!

groeten
Dorine

Vakantie

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Vakantie

Afgelopen week ben ik op vakantie geweest met mijn moeder, naar de streek Cornwall, in het uiterste westen van Engeland, en naar de stad Bath. Onderstaand kunnen jullie het verslag van deze reis vinden. Ik heb per dag een verslag gepost. Het verslag van de eerste dag staat onderaan, zoals het ook zou komen te staan als ik elke dag een verslag had gepost. Helaas waren de internetcafees in Cornwall zeer dun gezaaid, als ze er uberhaupt al waren, dus vandaag nu maar nieuws over de hele week. In mijn fotoalbum staan inmiddels ook de nodige foto’s. Ik heb heel veel mooie foto’s gemaakt en ik kan ze niet allemaal plaatsen, dus wat er nu staat is zeg maar een soort bloemlezing van de vakantie. Veel plezier met het lezen en bekijken!

De reis terug

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De reis terug

Vanochtend hebben we het rustig aangedaan, rustig ontbeten, in Bath nog een kopje thee gedronken en zijn we uiteindelijk toch maar op de trein gestapt. Anderhalf uur later waren we in Londen. Daar ben ik met mijn moeder meegereisd naar station Waterloo, waar zij heeft ingecheckt voor de Eurostar terug naar huis. Ik ben terug naar huis gegaan. Rond vijf uur ben ik alweer naar mijnYoga klas gegaan en nu ben ik na een week wandelen en yoga daarna stijf!

Bath

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Bath

De volgende ochtend begon met een uurtje extra, want ook in Bath was de klok verzet. We hebben toch redelijk vroeg ontbeten en zijn daarna snel naar de Roman Baths gegaan, want ik had uit diverse bronnen begrepen dat je daar om negen uur moest zijn, voordat er rijen stonden. De Roman Baths zijn een grote toeristische attractie in Engeland, en in tegenstelling tot veel andere grote attracties is deze ook echt heel bijzonder. In Bath is de enige heetwaterbron van groot-brittannië. Om deze bron hebben de romeinen in de eerste eeuw een groot badcomplex en een tempel gebouwd. Deze is in de loop der eeuwen in verval geraakt, weer opgebouwd, weer in verval geraakt en uiteindelijk in de achtiende eeuw weer opgegraven. De watervoorziening naar de baden bleek nog volledig intact te zijn, dus er is een nieuw gebouw omheen gezet en weer een badhuis van gemaakt. Het was heel bijzonder om te zien, zo’n badhuis met water waar de stoom vanaf komt. Het water had overigens een verdacht blauwgroen kleurtje en er werd gewaarschuwd dat er algen in zaten, dus ik heb maar niet gevoeld hoe warm het was, uit angst voor blauwalg.

Om de baden heen was een hele tentoonstelling neergezet met nog meer opgravingen uit het badhuis en de aangrenzende tempel. Je kon er met een soort telefoon rondlopen en dan een nummertje intoetsen, waarmee je een heel verhaal over een bepaalde opgraving kreeg. Daarom was het veel leuker om er rond te lopen dan bijvoorbeeld het british museum in Londen, waar alles toch een beetje willekeurig neergezet lijkt te zijn zonder al te veel uitleg. We hebben ruim twee uur rondgelopen door het museum en de baden, en zijn daarna nog iets gaan drinken in de aangrenzende pumproom. Dit is een achtiende eeuws gebouw waarin vroeger mensen die iets mankeerden het zuivere bronwater kwamen drinken. De pomp stond er nog steeds, en het bronwater werd er nog steeds verkocht. Verder was het voornamelijk een zeer leuk koffiehuis, waar een pianist live stukken zoals fur Elise en An American in Paris zat te spelen. Dat, in combinatie met een prachtig achtiende eeuws interieur, maakte het heel bijzonder om daar wat te drinken. De chocoladetaart die we hadden besteld was ook heel bijzonder en voornamelijk heel veel, we hoefden die dag niet meer te lunchen.

Nadat alles opwas, zijn we snel naar buiten gegaan, want het was prachtig weer en we wilden nog flink wat rondlopen door Bath. We zijn eerst naar de Pulteney Bridge gegaan, één van de drie bruggen in de wereld waarop winkeltjes staan, over de rivier de Avon. We hadden een prachtig uitzicht uit een aangrenzend parkje. In dat parkje hebben we nog een poosje van de zon genoten op een bankje. Hierna zijn we toch nog maar verder gelopen, want er was nog veel te zien. Bath is geheel in de Geordiaanse stijl (naar koning George de zoveelste, uit de achtiende eeuw) gebouwd. Het complete geordiaanse stadsplan heeft alle bombardementen en stadsvernieuwingsplannen overleefd en ziet er verrassend eenvormig uit. Alle huizen zijn of lijken uit de geordiaanse tijd. Het meest bijzonder zijn the Circus, een rond plein met rondom drie rijen met geordiaanse chique rijtjeshuizen. Hier vlakbij was the Royal Crescent, een beroemd standsgezicht van Bath. Een halve circel met bijzonder chique rijtjeshuizen. Natuurlijk zijn we er helemaal langs gelopen. Hiervandaan zijn we door het park heen gelopen, waarbij we ook nog op botanische tuinen stootten. Die waren, met alle herfstkleuren, erg mooi. Ook waren er de nodige vogels en eekhoorns te bewonderen.

Hiervandaan zijn we naar de Assembly rooms gegaan, ook al een gebouw uit de Geordiaanse tijd. Dit waren grote ruimtes die in de achtiende en negentiende eeuw werden gebruikt als Balzaal, kaartzaal, theezaal enz. Je waande je zo in Pride en Prejudice (Jane Austen, de schrijfster van dit boek, kwam ook uit Bath). In de kelders zat the Museum of Costume, een museum met veel jurken (verrassend) uit de achtiende eeuw. Er was ook een heel overzicht van kostuums van de zeventiende eeuw tot nu. Leuk om te zien. Toen we om vijf uur buiten kwamen, was het al donker, het nadeel van het verzetten van de klok. We hebben wat gedronken en zijn vervolgens op zoek gegaan naar een restaurant, dat we ook hebben gevonden (niet erg moeilijk in Bath). Hierna zijn we terug gegaan voor onze laatste nacht in the Bed&Breakfast.

De reis naar Bath

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De reis naar Bath

’s Ochtends om half tien stapten we in in de trein die ons richting Bath zou brengen. Het motregende, dus het uitzicht was niet geweldig, we hebben dan ook onze boeken weer te voorschijn gehaald. Rond twee uur waren we in Bath, waar het nog steeds motregende. We zijn op zoek gegaan naar ons Bed&Breakfast. Dat lukte niet al te best, doordat de kaart die ik van internet had geprint niet bleek te kloppen. Mijn humeur werd er niet beter op. Uiteindelijk hebben we het maar gevraagd en een aardige meneer is met ons meegelopen, heeft ons ondertussen wat tips voor Bath gegeven en heeft ons voor de deur van het hotel afgezet. Fijn dat er zulke mensen rondlopen!

Nadat we onze koffers naar de kamers hadden gebracht, zijn we teruggelopen naar het centrum van Bath. Daar zijn we de abbey gaan bekijken. Bath heeft geen kathedraal, die staat in het naburige Wells (we hadden er helaas geen tijd voor, maar dit is één van de dingen die ik nog graag een keer wil zien in Engeland). De abbey is ook erg mooi. De bouw is gestart in 1499 en daarmee is het de laatste middeleeuwse kerk van Engeland. Binnen waren een koor en een orkest aan het oefenen voor een concert dat die avond gegeven zou worden. Niet vervelend om met dat in het gehoor rond te lopen. Vooral de plafonds van de abbey waren erg mooi. Verder hebben we nog een tentoonstelling over de geschiedenis bekeken, ook erg interessant.

Toen we weer buiten kwamen begon het al te schemeren. Dat heeft ons er niet van weerhouden om toch nog maar op verkenningstocht door Bath te gaan. We hebben een flink eind gelopen in de stad, en daarna nog lekker italiaans gegeten, voordat we terug zijn gegaan naar onze kamer.

Ons bed&breakfast was gelegen op een heuvel naast het centrum. Om er te komen moesten we 10 minuten steil omhoog lopen. Onze kamer was heel erg mooi, in allemaal lila tinten, zelfs het wc-papier was lila. Ik heb er heerlijk lila gedroomd.

De vierde dag in Cornwall

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De vierde dag in Cornwall

Ook de vierde dag in Cornwall begon met een blauwwitte wolkenlucht. Het goed-weer-plan was deze dag om nog een flink stuk te gaan lopen, van Land’s end (het westpuntje) naar Porthcurno, waar we eerder ook al geeindigd waren. Het was iets frisser deze dag en later zijn er ook nog een paar spetters gevallen, dus in T-shirt lopen was er deze dag niet bij, maar dat mocht de pret niet drukken.

De bus zette ons af bij het toeristische gedeelte van Land’s end: een groot plein met daaromheen souvenir-winkeltjes en pretpark-achtige attracties, overigens nu volledig uitgestorven. We hebben er heel even rondgekeken, alvorens we op zoek zijn gegaan naar het kustpad. Dat zou hier lopen, maar stond nergens aangegeven. Dat was overigens wel vaker het probleem met het kustpad. Het was erg goed dat ik een goede kaart had, en een boekje waarin het pad voor elke etappe werd beschreven, anders hadden we het niet kunnen vinden denk ik, het lag namelijk verborgen achter een boerderij. Natuurlijk hebben we eerst even genoten van de rotsformaties bij Land’s end, al waren deze niet spectaculairder dan de andere rotsen van het gedeelte dat we gelopen hebben.

We zijn lekker gaan lopen en hebben genoten van het uitzicht op de zee (die een stuk rustiger was dan eerder) en de prachtige rotsformaties. Ook dit stuk was heel mooi, maar wat minder afwisselend dan het stuk van de eerste dag. Dat kwam vooral doordat bij Land’s end en het gebied daarachter geen bomen kunnen groeien vanwege de harde, zoute wind. Het was dus voornamelijk hei, ook heel mooi, maar een beetje bos tussendoor had geen kwaad kunnen doen. De rotsen waren wel erg mooi, veelal met grotten erin. Het was wel echt the-middle-of-knowhere, of zullen we het maar the-west-of-nowhere noemen. We kwamen bijna niemand tegen en de eerste uren kwamen we totaal geen huizen tegen.

Uiteindelijk kwamen we bij een paar huizen met een klein strandje dat natuurlijk verkend moest worden. We vonden er weer geen schelpen, althans, niet de schelpen zoals wij ze kennen. Er lag wel een groot stuk piepschuim, net aangespoeld, dat begroeid was met levende schelpen, Barnacles (eendenmossels) zoals een mevrouw ons vertelde. Je zag het aan alle kanten bewegen. Ik ben natuurlijk op mijn buik in het zand gegaan om foto’s te nemen. Verder viel er niet veel te rapen.

Ook op het volgende strand viel er niet veel te halen. Er was nog één strand te gaan. Dat was alleen te bereiken via een bijzonder steile afdaling over gladde, schuine rotsen. Dat heeft mijn moeder en mij er niet van weerhouden om toch af te dalen, want op het strand zagen we wat witte strepen. Beneden gekomen bleken die te bestaan uit miniatuur schelpjes, dit was duidelijk de babykamer van de atlantische oceaan. Ik heb in de meest bijzondere yogahoudingen gelegen om ze op te kunnen rapen, maar ik heb toch een bijzonder mooie verzameling gevonden, allemaal miniatuur, alles bijelkaar paste het in twee potjes van fotorolletjes.

Na de rotsen weer opgeklauterd te zijn (ging wat makkelijker dan afdalen) zijn we naar het eindstation gelopen. Daarbij kwamen we eerst langs een heel bijzonder theater: the Minack Theatre. Het was een openluchttheater dat in 1930 is uitgehakt, hoog in de rotsen, direkt aan zee. ’s Zomers zijn er dagelijks theaterstukken te zien, vooral veel Shakespeare. Nu was er geen toneelstuk, maar het theater zelf was toch wel leuk om even te zien. Het was wel jammer dat er overal troep lag, ze waren een stuk aan het restaureren. Het meest bijzonder waren eigenlijk de tuinen: die bestonden uit allerlei rotsplanten zoals vetplanten en zelfs grote cactussen! Er bloeiden ook nog flink wat bloemen.

Deze keer hebben we gezord dat we ruim op tijd op de bushalte waren, want we hadden geen zin om weer te sprinten. De busrit liep deze keer zonder incidenten en rond half zeven waren we weer in Penzance. Omdat Penzance zo westelijk ligt, is het er zeker een half uur later donker dan in Londen. Dat was ’s avonds wel heel fijn, je kon eigenlijk tot een uur of zes dingen blijven doen. Na het eten (wederom indisch) hebben we nog een heel stuk gelezen en hebben we onze koffers gepakt, want de volgende dag moesten we de trein weer in.

De derde dag in Cornwall

By dorine on October 30th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on De derde dag in Cornwall

De derde dag in Cornwall begon tot onze grote opluchting met een mooie blauw-witte wolkenlucht en een mooie zonsopgang boven zee. We hebben de bus gepakt naar st Ives, een kunstenaarstadje boven Penzance, aan de noordkust van Cornwall. We hebben daar eerst wat (boek) winkels bekeken (ik heb niets gekocht). Daarna zijn we naar de kust gelopen. St Ives is een zeer toeristisch stadje, maar het is wel erg gezellig. Het bestaat uit een grote haven met bootjes, een boulevard langs de haven, en van daar steil omhooggaande steegjes, steil tegen de heuvel op. Overal stonden leuke witte huisjes en we hebben wel 20 galerieen gezien. Mijn moeder heeft haar kaartvoorraad weer goed aangevuld. We hebben heerlijk een poosje op een bankje in het zonnetje gezeten, voordat we naar het westen zijn gelopen om daar nog een stukje kustpad te doen. Het kustpad daar was ook heel mooi, maar toch niet zo ruig als het stuk dat we op de eerste dag hebben gelopen. Na een uurtje zijn we omgekeerd omdat we nog iets meer van st Ives zelf wilden zien. We hebben lekker door het stadje gelopen en alledrie de stranden verkend (weer geen schelpen). Ook hier waren er kinderen aan het zwemmen in zee, en dat eind oktober! De zon bleef schijnen, dus we hebben lekker een bankje gezocht en gezeten, ook dat is vakantie. Ook hebben we nog een echt Cornish ijsje op. Erg lekker! Toen het langszamerhand erg koud werd, zijn we naar de bushalte teruggegaan en hebben we de bus gepakt naar Penzance. Daar hebben we de plaatselijke indier (één van de vier) aangedaan, en daarna hebben we nog lekker wat gelezen op de hotelkamer.