Hallo allemaal,
Afgelopen weekend ben ik met Hessel in York geweest. We hebben een heerlijk weekend gehad en heel veel gezien. Ik zal binnenkort meer hierover schrijven, maar aangezien ik vanavond een kerkenraadsvergadering heb, zullen jullie nog even op mijn verhaal en de foto’s moeten wachten.
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Heb ik toch gisteren mooi een fles champagne geplopt! De aanleiding: mijn eerste artikel hier als (gedeeld) eerste auteur is accepteerd voor publicatie in Clinical Cancer Research. Dat is een erg goed tijdschrift, en ik ben er dus best heel erg blij mee. Mijn baas vond het een goede aanleiding om me op een fles champagne te trakteren. ‘s Ochtends om elf uur zaten we met z’n allen aan de champagne. Niet teveel, want er moest nog hard gewerkt worden. En voor de mensen die zich nu afvragen: gisteren, dat was toch hemelvaartdag: daar doen ze hier niet aan. Geen vrije dag voor mij dus.
Verder gebeurt er weinig op het moment. Het heeft hier afgelopen week veel geregend, ik heb me meermalen in compleet regenpak moeten hullen om niet al te nat te worden tijdens mijn fietstochtje naar het werk. Vandaag was het opeens onverwacht mooi weer, met een zonnetje en zo’n 20 graden. Helaas kon ik er slechts 5 minuten van genieten, toen ik een pakketje naar het ziekenhuis moest brengen. Helaas schijnt het mooie weer zeer tijdelijk te zijn, jammer want komend weekend heb ik visite (Hessel) waarmee ik het noorden van Engeland ga verkennen. De weersberichten zijn dusdanig dat we dat verkennen hopelijk grotendeels binnen en vanuit de trein gaan doen. Maar daarover later meer.
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Ik heb een aantal redelijk rustige dagen achter de rug. Nu het hier 14 graden is met een hoop vallend vocht, is mijn behoefte om te wandelen op zaterdag tot een dieptepunt gedaald. Ik ben dan ook niet verder dan de bibliotheek gewandeld alwaar ik een flinke stapel boeken heb gehaald. Daarmee heb ik me de rest van de dag opgesloten in mijn flatje. Op zondag ben ik wat actiever geweest. Na de kerk ben ik naar Alinda geweest. Ik had haar al een poos niet meer gezien, dus het was heel leuk om weer bij te praten. We hebben elkaar altijd enorm veel te vertellen. Ook heb ik kennisgemaakt met haar vriend, een natuurkundige die ook kankeronderzoek doet. Gisteren en vandaag ben ik vooral druk geweest op het werk, waar er een hoop gedaan moet worden. Zo moesten er twee pakketten (met DNA en RNA) naar het buitenland gestuurd worden. Dat heeft me alles bij elkaar een dag gekost. Het labwerk is ook niet zo interessant op het moment, maar dat gaat veranderen als ik over een weekje (als alles goed gaat) de resultaten kan analyseren.
Dat was het wel weer,
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Gisteren ben ik met mijn collega’s uit geweest. Om zes uur zaten we in Londen centrum in een Belgisch restaurant aan het Belgisch bier en de Vlaamse frieten (met vis, kip of mosselen). Hierna zijn we naar het theater gegaan, waar we om acht uur klaar zaten voor Spamalot, een musical-bewerking van de Monty Python film the Holy Grail. Dat was lachen, gieren en brullen. Ik hou erg van de Monty Python humor, en mijn collega’s ook. Zeker een aanrader!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Zoals beloofd nu het verslag van afgelopen week. Op woensdag (een week geleden) heb ik mij begeven naar de bushalte, weer eens een andere start van de reis naar Nederland. Er gaat vanaf Sutton namelijk een rechtstreekse bus naar Heathrow en dat moest natuurlijk geprobeerd worden (het eigenlijke argument was dat een enkele reis slechts 1 pond kost). De bus was uiteraard te laat maar we kwamen toch wel redelijk op tijd op Heathrow aan. Daar konden we meteen inchecken bij één van de incheckautomaten. Vijf minuten later was ook de bagage afgegeven en konden we door de security. Daar ging het fout. Ik had mijn poster (voor het congres) in een koker bij me en die mocht niet als handbagage meegenomen worden. Ik had zo’n koker al een aantal keer meegesleept naar Amerika als handbagage, dus ik was erg verbaasd. Er werd mij echter op zeer onvriendelijke manier meegedeeld dat er nieuwe regels waren. Ik kon dus terug, mijn koker inchecken en afgeven bij een andere balie. Zucht. Uiteindelijk was ik nog ruim op tijd door security en douane, maar echt vrolijk was ik niet meer. Eenmaal in het vliegtuig bleek waarom ik geen Heathrow-fan ben: er stond een file voor de startbaan. Gevolg: 50 minuten te laat vertrokken. Gelukkig haalden we aardig wat tijd in door op Schiphol vlak bij de terminal te landen.
Vanaf Schiphol zijn we meteen richting Amsterdam gegaan, waar ik mijn collega’s via een wandeltochtje over de zeedijk naar ons hotel heb geleid. Daar hebben we onze bagage gedropt en zijn we snel naar het terrasje tegenover het hotel gegaan, het was prachtig weer. Hier hebben mijn collega’s kennis gemaakt met de bittergarnituur. Vooral de bitterballen bevielen. Helaas moesten we na anderhalf uur toch echt naar het congres. Dat was in het VU-ziekenhuis. Enigszins bekend terrein voor mij, ik heb vier jaar aan de VU gestudeerd. Na een interessant openingspraatje werd ons een indonesische maaltijd voorgeschoteld, die we buiten op een terras op konden eten. Lang leve de zomer! Hierna zijn we wat gaan drinken in een kroeg vlak bij de VU. Vervolgens zijn Rachael en Ola, die in een hotel vlak bij de VU logeerden, naar hun hotel teruggegaan en hebben wij (Richard, Raisa, Chris en ik) de binnenstad nog onveilig gemaakt. We vonden een pub waar een jazzband stond te spelen, erg gezellig. Niet al te laat zijn ook wij naar het hotel gegaan.
De volgende dag volgde er een volle congresdag. Om acht uur waren we al in het VU-ziekenhuis voor het ontbijt. Hierna volgde er acht uur met praatjes, en af en toe gelukkig wel een pauze. Het congres ging voornamelijk over een bepaalde techniek (Array-CGH voor de insiders) die ik binnenkort veel ga gebruiken. Met deze techniek kun je in al het DNA van de mens kijken of er ergens afwijkingen zitten. Er komt dan ook ontzettend veel informatie uit, die je op heel veel manieren kunt interpreteren. Daar ging dit congres dan ook over. Naast kankeronderzoek werd er ook veel onderzoek over chromosoomafwijkingen (zoals het syndroom van Down, maar ook veel zeldzamere syndromen) gepresenteerd. Dat is wel leuk om te horen, maar het kankeronderzoek is voor mij toch interessanter.
Na deze volle congresdag werden alle congresgangers in een paar tourincars geladen en zijn we met z’n allen naar bloemendaal aan zee gereden. Het was zeven uur toen we er aankwamen, dus van zonnen kwam niet veel meer, maar het was toch wel erg fijn om even op een Nederlands strand te staan. Ik kan enorm genieten van de geur van de zee. Na een halfuurtje begon het diner in een strandpaviljoen (Vroeger). We kregen erg lekker eten en het uitzicht op de zonsondergang was ook niet verkeerd.
Na het eten werden we weer in de bussen geladen en zijn we teruggereden naar Amsterdam. Daar aangekomen was het inmiddels behoorlijk laat, dus ben ik meteen naar het hotel teruggegaan.
De volgende ochtend was er weer congres. Tijdens de lunchpauze moest ik mijn poster presenteren. Er zijn een aantal mensen langs geweest voor wie ik kon presenteren, maar echt boeiende discussies heb ik niet gehad, deze mensen zaten toch voornamelijk in een heel ander vakgebied. Om vijf uur is het hele congres richting amsterdam centrum gegaan, waar we een diner hadden in de Waag (op de Nieuwmarkt). Het eten viel mij een beetje tegen, ik had er iets meer van verwacht. Gelukkig was het wel heel gezellig. Na het eten wilden mijn collega’s persé de Wallen zien, dus zijn we daarheen gelopen. Het was er vreselijk druk! We zijn één straat uitgelopen en toen hadden mijn collega’s het wel gezien, dus hebben we een eindje verder een kroeg opgezocht. Daar hebben we het behoorlijk laat gemaakt.
De volgende ochtend kon ik een beetje uitslapen, rond een uur of tien was ik weer op de VU. Daar bleek maar de helft van mijn collega’s aanwezig te zijn, de rest zou gaan winkelen. Ik heb het congres wel netjes uitgezeten. Na een korte lunch heb ik afscheid genomen van de nog aanwezige collega’s en ben ik richting Waterlooplein gegaan. Daar had ik afgesproken met Marieke, Paulien en Hessel. Met elkaar zijn we naar de Hortus Botanicus (die van de UVA) gegaan. Het was erg mooi, er bloeiden veel planten. Het leukst vond ik de vlinderkas.
Overigens had ik deze botanische tuin toch iets groter verwacht. Ik ben tegenwoordig natuurlijk erg verwend met een abonnement op Kew Gardens, wat enorm groot is, maar deze hortus was vrij klein, zelfs niet veel groter dan de hortus van de VU, waar ik in mijn studententijd regelmatig kwam. Er waren overigens wel veel mooie kassen. Ook was er een vijvertje vol met salamanders. Uiteraard heb ik weer veel foto’s gemaakt, die te bewonderen zijn in mijn fotoalbum.
Aan het eind van de middag zijn we allemaal weer naar huis gegaan. Rond zeven uur was ik in Hendrik-Ido-Ambacht. Het was goed om mijn ouders weer te zien! Op zondag heb ik het rustig aan gedaan. Aan het eind van de ochtend kwamen Renske en Gijs en later in de middag waren ook Judit en Bart-Jan er. Het hele gezin bij elkaar! Ook mijn tante Lia kwam nog even langs. Mijn moeder had flink haar best gedaan met koken! ‘s Avonds kwamen ook Jan en Bep Besse (de ouders van Jeroen) nog even langs. Zo heb ik in korte tijd toch veel mensen gezien!
Op maandagochtend ben ik eerst even bij mijn oma’s langsgeweest. Die had ik sinds de kerstvakantie al niet meer gezien. Ze maakten het allebei goed. ‘s Middags ben ik naar Rotterdam gegaan, naar Jeroen en Anne. Het weer was inmiddels behoorlijk omgeslagen, het was koud en het regende onophoudelijk. Echte Nederlanders laten zich hier echter niet door weerhouden en samen zijn we naar de dierentuin gegaan. Blijdorp is een prachtige dierentuin, zelfs in de regen was er nog een hoop te zien. Ik kom er altijd graag bij de olifanten, de meeste heb ik als klein kalfje nog gezien.
De olifanten stonden binnen en dat was maar goed ook, zodra we binnen waren begon het buiten te hozen. Een goed excuus om extra lang naar de olifanten, die met stro aan het spelen waren, te kijken. Leuke dieren! Toen het buiten wat rustiger werd, hebben we nog een rondje door het oude gedeelte van de dierentuin gelopen. Overigens bleek er daar ook al weer heel veel vernieuwd te zijn sinds de laatste keer dat ik er was (zo’n anderhalf jaar terug). Vlak voordat de dierentuin dicht ging, zijn we weer naar Jeroen en Anne’s huis gegaan. Daar heeft Anne heerlijk gekookt, zuurkool met worst, in Engeland niet te krijgen. Ook hebben we nog wat foto’s gekeken en hierna heeft Jeroen me naar huis gebracht.
Op dinsdag heb ik ‘s ochtends gewinkeld met mijn moeder. Dordrecht was daarvoor de aangewezen plek. Ik heb aardig wat zomerkleding gekocht, dat was nodig ook want mijn zomergarderobe was versleten en vaalgewassen. Kleding is in Nederland toch nog een stuk goedkoper dan in Engeland. Thuis heeft mijn moeder nog snel een broek korter gemaakt, mijn broeken zijn altijd te lang. Mijn vader was vroeg thuis en samen hebben mijn ouders me naar het station gebracht. Daar begon de reis terug naar Sutton, een reis die erg voorspoedig verliep. Om half tien ‘s avonds was ik weer thuis.
Inmiddels heb ik weer een volle werkdag achter de rug. Ik merkte dat ik een aantal dagen vrij had gehad, ik kon er weer vol tegenaan.
Dat was het wel weer,
groeten
Dorine
hallo allemaal,
Na een weekje Nederland ben ik weer thuis. Ik heb veel verhalen te vertellen, maar dat ga ik vandaag niet meer doen want ik ben moe van het reizen. Wel heb ik al wat foto’s in mijn fotoalbum geplaatst, de beschrijving volgt snel!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Ik heb een heerlijk rustig weekend achter de rug. Deze keer eens geen gewandel, maar in plaats daarvan ben ik met een boek de achtertuin in gedoken (lees: de tuin van de onderbuurvrouw die in het weekend altijd werkt en dus niet thuis is). Heerlijk! Het is er heel erg rustig, af en toe loopt er een eekhoorn over de schutting. Ook landde er een paar keer een roodborstje vlak naast mijn badlaken om te inspecteren of ik toevallig niet wat kruimels had laten vallen. Roodborstjes zijn hier in Engeland lang niet zo schuw als in Nederland, er zijn er dan ook heel erg veel van. Ze worden hier als een soort nationaal symbool beschouwd. Verder is er ook nog één keer een vos om het hoekje komen kijken, maar die voelde er blijkbaar weinig voor om de tuin met mij te delen, dus die is afgedropen naar achteren. Tussen al het lezen door ben ik nog wel naar Roberts verjaardagsfeestje (zaterdagavond) en de kerk (zondagochtend) geweest, maar verder heb ik het vooral rustig aangedaan. Het was ook prachtig weer hier (en dat is het nog steeds).
Vandaag heb ik de laatste verbeteringen aangebracht in mijn poster en hem naar de printer gebracht. Die printer zit in het ziekenhuis, op vijf minuten lopen van mijn bureau. Heerlijke luxe! Ik herinner me nog dat ik in Rotterdam eens vier keer op en neer gefietst ben van het ErasmusMC naar de Coolsingel omdat de drukker de files van mijn poster niet kon lezen. Vooralsnog lijkt het hier van een leien dakje te gaan. Vooralsnog, want ik heb het eindresultaat nog niet gezien, dat moet ik morgen gaan ophalen.
Vanaf woensdagochtend zit ik in Amsterdam voor een congres, dus het kan zijn dat het hier een poosje rustig blijft (misschien ook niet, ik weet niet hoe makkelijk ik daar van het internet gebruik kan maken).
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Zo, de poster is eindelijk af. Maandag kan hij geprint worden! Het was uiteindelijk nog best een hele bevalling, maar binnenkort kan ik weer labwerk gaan doen. Verder was het vandaag de grote terugkeerdag, alle congresgangers waren inmiddels weer terug. Dat leverde traditiegetrouw een hoop zoetigheid op, we hebben namelijk een ongeschreven regel dat als je op vakantie of op congres gaat, je voor je collega’s plaatselijke lekkernijen mee terugneemt. Ik heb al heel wat stroopwafels, pepernoten en spritsen versleept. We hadden dus een gezellige koffiepauze! Maar nu genoeg over het werk, het is weekend!
groeten
Dorine
Hallo allemaal,
Het is hier ideaal werkweer. Vanaf maandag is het grijs en regent het af en toe. Heerlijk. Eindelijk eens geen frustratie om met volle zon vijf dagen binnen te moeten zitten. En vanaf morgen schijnt het weer heerlijk weer te gaan worden, dus dat wordt weer een weekend in de zon (met zonnebrandolie).
Gisteren had ik mijn functioneringsgesprek. De conclusie: no problems at all. Goed nieuws dus! Mijn baas was erg positief en ik ben dat ook, ik ben lekker aan het werk. Natuurlijk zijn er wel wat puntjes die nog kunnen verbeteren, dus daar ga ik komend jaar lekker aan werken. Het ziet er overigens wel naar uit dat het binnenkort erg druk gaat worden op mijn werk. Komende week mag ik op congres (naar het tropische oord Amsterdam) en daarna gaat het lieve leven beginnen, dan moet er binnen drie maanden een volledig onderzoek afgerond worden en verwerkt worden in een artikel, en komt er daarnaast een serie grote proeven die veel tijd gaan kosten bij. Einde rust dus. Dat was het deze week eigenlijk al, want voor dat congres moet er een poster met de resultaten van mijn onderzoek gefabriceerd worden. Al dat geklungel met nieuwe sofware van afgelopen weken moest dus deze week afgelopen zijn, er werden grafieken verwacht. Dat is gelukkig aardig gelukt, ik moet morgen nog een paar plaatjes van mijn collega’s krijgen, en dan kan de poster geprint worden. Voor het maken van de poster ben ik overigens weer gaan klungelen met nieuwe software, ik vond powerpoint in toenemende mate onhandig voor het maken van posters, dus ben ik nu over op Adobe Illustrator. Veel ingewikkelder, maar ook veel meer mogelijkheden. Gelukkig kende ik het programma al een beetje, omdat Judit het gebruikt heeft om de plaatjes van mijn proefschrift te maken.
Gisteravond ben ik met Robert meegeweest naar een metalconcert, mijn eerste popconcert hier in Engeland. Het was een concert van de band Trivium, een nieuw metalbandje uit Amerika. Volgens mij speelden ze best goed, maar het geluid in de zaal was vreselijk. Ik ben in Nederland best wel verwend met poppodia als 013 (Tilburg), Mezz (Breda) en natuurlijk de Bijlmerbierhal (HMH, Amsterdam). Het concert was in de Hammersmith Apollo (in het westen van London), een zaal die qua grootte vergelijkbaar is met de bijlmerbierhal, maar qua geluid absoluut niet (al huldig ik nog altijd de mening dat het geluid in Amsterdam toch echt niet het beste van Europa is, daarvoor moet je naar Tilburg). Hier in Londen was het enige wat we hoorden een oorverdovend lawaai aan boventonen met daaronder de drums. Geen melodieen, geen baslijnen, zang was er bij dit concert niet al te veel, er werd voornamelijk gegild in de microfoon. Volgende keer zoek ik een andere zaal op (en iets rustigere muziek denk ik). Het was overigens wel leuk om de sfeer van een popconcert weer eens mee te pikken. We waren gelukkig wel op tijd voor de laatste trein, dus ik was nog op een enigszins acceptabele tijd thuis.
Dat was het wel weer,
groeten,
Dorine
hallo allemaal,
Het is toch verbazingwekkend hoe het me elke keer weer niet lukt om op zondag direkt uit de kerk naar huis te gaan. Vanochtend was ik alweer tijdig in de kerk, ik had geen dienst, maar moest wel meehelpen met de kerkdienst. We hadden vandaag een kerkdienst rondom het thema “waar vind ik god”, dit naar aanleiding van het poplied One of Us van Joan Osborne (zo’n 10 jaar geleden een hitje). We hebben ook een clip van dat lied vertoond (ik mocht de beamer bedienen), maar verder was de dienst heel sober. Ik had een aantal liederen opgezocht, waarbij ik me beperkt had tot het liedboek en de nieuwe bundel Tussentijds (waaruit ik uiteraard een Huub Oosterhuis lied uit had gevist, Heer onze heer, voor FJT-gangers zeer wel bekend).
Na de dienst ben ik al vlot vertrokken. De marathon van Londen was namelijk vandaag en er deden een aantal bekenden van me mee. Om half één stonden we dus met een aantal mensen uit de kerk langs het parcours. Daar hebben we hard gepoogd mijn bekenden te vinden tussen de duizenden lopers. Marjolein, uit de kerk, hebben we langs zien komen, maar mijn baas, Chris, heb ik helaas gemist. Wat heel populair is in Engeland, is lopen voor een charity, een goed doel. Je zoekt dan sponsers onder je vrienden, familie en collega’s en al het geld dat je binnenhaalt gaat naar het goede doel. Je hebt dan wel automatisch een plek in de marathon, want op de loting kun je niet vertrouwen, er zijn veel meer mensen die willen rennen, dan dat er plaatsen zijn. Uiteraard heb ik Marjolein en mijn baas gesponsord. Marjolein moet het goed gedaan hebben, ik verwacht dat ze de marathon in drieenhalf uur gelopen heeft.
Om twee uur waren we het kijken wel zat, en was het ook niet meer waarschijnlijk dat mijn baas nog langs zou komen. Het was ongelooflijk druk langs het parcours, overal mensen met fluitjes, vlaggen, ballonnen enz. Wel heel gezellig, maar op een gegeven moment was ik de mensenmassa zat (en werd ik doof van de mevrouw naast me die non-stop “C’mon you can do it” riep.
Ik ben met Steffen de metro ingestapt naar huis. Maar dan wel naar huis via Kew Gardens. Heerlijk zo’n abbonnement met vrijkaartjes! Het viel me op dat de flora in de tuinen in de twee weken dat ik er niet geweest was, enorm veranderd is. Alle bomen hebben nu blaadjes, dus het was één lichtgroene zee, met her en der de nodige kleurige vlekken, zoals deze:
Degenen die deze bloem herkennen, zullen zich ongetwijfeld kunnen voorstellen hoe het in het gedeelte, waar zo’n veertig verschillende struiken stonden, rook. De sering is één van mijn favoriete voorjaarsstruiken, en dan voornamelijk vanwege de geur (die van hele lekkere zeep). Ik heb dan ook minutenlang aan de verschillende struiken staan ruiken, en heb geconstateerd dat de variant die ook bij mijn oma in de tuin staat het lekkerst ruikt.
Het rhododenron gedeelte in Kew Gardens begint steeds meer op een olieverf schilderij te lijken. Nog niet alle rhododenrons bloeien, maar toch zeker de helft had al prachtige trossen bloemen (wit, roze, rood, paars, blauwachtig en zelfs lichtgeel). Deze vond ik de mooiste:
Ik zou urenlang in dit gedeelte van de tuinen kunnen zitten, genietend van alle kleuren. Er was echter nog meer te zien, dus zijn we op een gegeven moment toch maar verder gelopen.
De dag was heel mooi begonnen, maar het werd steeds bewolkter, dus op een gegeven moment hebben we de tuinen maar voor gezien gehouden. Het werd ook wat fris in onze zomerkleding. Uiteraard brak, net toen we buiten de poort stonden, de zon weer door de wolken. Daar hebben we vervolgens voorin bovenin de bus van genoten. In Sutton heeft Steffen een tussenstop gemaakt en hebben we een lekkere pizza gegeten bij de pizza express. Ik was nooit zo’n pizza eter, maar de pizza’s in dit restaurant (dat anders dan de naam doet vermoeden een heel degelijke restaurantketen is met strakke aankleding en moderne kunst aan de muren), zijn toch wel erg lekker.
Na deze culinaire onderbreking zijn we allebei richting eigen huis gegaan. Slotsom: even naar de kerk betekende vandaag om 9 uur ‘s ochtends de deur uit, en om 9 uur ‘s avond weer thuiskomen, maar het was wel weer een dag vol leuke activiteiten!
groeten
Dorine