By
dorine on June 24th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on regenweekend
Hallo allemaal,
We hebben hier traditioneel engels weer: veel regen. Dat was afgelopen weekend goed te merken. Vrijdagavond was ik uitgenodigd voor een barbeque bij Thea, één van de gemeenteleden van de Nederlandse kerk. Daar hebben we zo nu en dan een paraplu bij gebruikt. Het was overigens wel heel gezellig, in totaal zes dames, allemaal uit de Nederlandse kerk. Het was nog wel even stressen om er te komen. Om vijf uur stond ik op mijn werk in de startblokken om via mijn huis naar het station te gaan (ik was lopend die dag). Ik wilde nog snel even checken of op de laboratoria alle radio’s (en andere dingen die normaal niet de hele nacht aan horen te staan) uitstonden, toen het brandalarm ging. Ik ben maar meteen naar buiten gegaan. Daar heb ik drie kwartier mogen staan, niet erg prettig want ik had beloofd met Albertha samen naar Thea te lopen omdat ze de weg niet helemaal wist en ik vond het een vervelend idee om haar te laten wachten ergens buiten een metrostation. Naar huis kon ik niet want al mijn belangrijke spullen (portemonnee, huissleutels enz) lagen in het gebouw achter slot en grendel in mijn bureau. Drie kwartier, twee brandweerwagens en een aantal politiemannen en vrouwen verder mochten we weer naar binnen (er schijnt daadwerkelijk een klein brandje geweest te zijn op het lab op de verdieping onder ons). Ik heb me snel naar huis gehaast, de taart die ik had gebakken als toetje voor de barbeque meegegrist, en heb me naar het station gehaast, waar ik nog net tussen twee dichtgaande deuren van de trein doorsprong. Uiteindelijk was ik nog redelijk op tijd op het punt waar ik afgesproken had met Albertha. De barbeque was enorm gezellig en ik was dan ook niet vroeg thuis, maar dat gaf niet, het weekend was begonnen.
Zaterdag was een heerlijke niksdag, al heb ik nog wel redelijk wat in huis gedaan. Ook heb ik beneden in de achtertuin een stuk van de schutting in de gemeenschappelijke tuin geverfd. Ver kwam ik niet, want al vrij snel begon het stevig te regenen.
Vanochtend had ik dienst in de kerk en aangezien de kosters er niet waren was ik deze keer erg vroeg. Gelukkig ging er deze keer niets mis, voornamelijk dankzij een zeer goede hulpkoster (die afgelopen vrijdag ook op het barbequefeestje was). Voor de verandering kon ik nu wel eens direkt uit de kerk naar huis (direkt is dan wel na het koffiedrinken en een half uur afwassen want de vaatwasser had het begeven). Thuis heb ik heerlijk gelezen en heb ik wat in de keuken gestaan, want Robert heeft hier net gegeten. Ik heb ook eindelijk mijn vakantiefoto’s kunnen laten zien aan iemand!
Nu is het laat en morgenochtend is het vroeg dus ik ga stoppen.
groeten
Dorine
By
dorine on June 21st, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Midzomernacht
Hallo allemaal,
Het is vandaag midzomernacht, hier ook wel Solstice genoemd. Niet echt een groot feest, maar wel de dag waarop het grootste radiostation van Londen, dat de hele dag (en nacht, als ik er niets aan doe) staat te jengelen bij ons op het lab, een grote actie voert om mensen bewuster te maken van het broeikaseffect. Daarom werd er gevraagd om vanavond tussen negen en tien uur de lichten en alle niet-essentiele apparatuur uit te zetten. Dat vond ik wel een goede actie, dus bij mij in huis bleef het donker. Alhoewel donker, het is de langste dag van het jaar, dus erg donker was het niet (al wordt het hier wel veel eerder donker dan in Nederland (in verhouding dan), we zouden hier in Londen eigenlijk in de Nederlandse tijdzone moeten zitten. Het bleek prima vol te houden, alleen het laatste kwartiertje werd het wat lastig om de was op te hangen in het bijna donker.
Het was sowieso een effectief dagje. Voor mij dan, ik had een hoop werk te doen want over twee weken moet ik op congres en daarvoor moet ik een presentatie en een poster over twee verschillende onderzoekslijnen maken. Geen vervelend werk, maar het moet af. Ik was dus hard aan het werk vandaag, in tegenstelling tot een aantal van mijn collega’s. De kat was namelijk van huis (Chris was op de andere vestiging van het instituut), dus de muizen dansten (volgens mij in de winkelstraat van Sutton). Het was een grote periode rond lunch tamelijk uitgestorven op het lab en in het kantoor, al hadden er gelukkig wel een paar mensen de winkelverleiding weerstaan. Ach, mijn presentatie is af, en mijn poster bijna, dus komende dagen ga ik genieten van het gekreun van twee van de winkelende dames, die naar hetzelfde congres moeten, en bij wie het presentatiemaken volgens mij nog niet zo wil vlotten….
Na een flinke sessie in de gym (yes, mijn tweede deze week), heb ik thuis ook flink huisgehouden, gekookt, taart gebakken, gewassen, was opgehangen, afgewassen enz. Ook spotte ik op een gegeven moment dat de benedenbuurvrouw in haar tuin aan het snoeien was. Aangezien ik weet dat ze last van haar rug heeft, ben ik haar een poosje gaan helpen. We hebben heel gezellig samen een flinke heg gesnoeid, ze was helemaal verbaasd dat ik ook iets van tuinieren wist (stopte als klein kind al zaadjes in de grond, is verder nooit meer goedgekomen).
Dat was het wel weer, ik ga nog snel mijn taart even afwerken…
groeten
Dorine
By
dorine on June 19th, 2007
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal,
Na een heerlijke vakantie is nu het gewone leven weer begonnen. Vrijdag en zaterdag heb ik voornamelijk genikst (en het enorme vakantieverslag hieronder geschreven). Heerlijk, van die dagen waarop je niets hoeft en moet. Zondag ben ik weer naar de kerk geweest. Frits de Lange, één van de consulenten van onze kerk, en hoogleraar ethiek in Kampen, ging voor en ik wilde dat graag horen. Het was een hele mooie dienst met een goede preek over het ouder worden. Grappig detail: de kerk werd deze dienst voornamelijk bezocht door jongeren, al trok de aanwezigheid van onze 97 en 98 jarige gemeenteleden de gemiddelde leeftijd wel wat omhoog. Na de dienst was er natuurlijk weer geen sprake van te zijn dat ik direkt naar huis ging. Er bleek een tuinfeestje te zijn bij één van de gemeenteleden.
Ik heb bij de kosters (alleen Rein was aanwezig) geluncht. De kosters wonen in een appartement boven de kerk, waar ik nog niet eerder geweest ben. Ze hebben een heerlijk dakterras waar we geluncht hebben, tussen de prachtig bloeiende planten en bomen en zelfs een vijvertje. Een klein paradijs boven de kerk!
Hierna hebben wat bestelde hapjes en taarten opgehaald bij een supermarkt in the Docklands (het nieuwe zakenhart van Londen). Het was er gezellig druk, er was een autobeurs. Hiervandaan zijn we doorgereisd naar Lewisham, in het Zuid-Oosten van Londen, waar Greetje, het gemeentelid dat het tuinfeest gaf, woont. Het was een heel gezellig feestje waar ik dan ook weer veel te lang bleef plakken. En toen moest ik nog naar huis. Nu is het van Lewisham naar Sutton hemelsbreed niet eens zo heel ver, zo’n 15 a 20 km. Helaas bleek het bijzonder lastig om van A naar B te reizen. Ik ben met de auto afgezet op een stationnetje in de buurt, waarvandaan ik naar een station kon waar ik over kon stappen op de trein naar Sutton. Helaas bleek die trein niet te rijden, er waren werkzaamheden (niet aangekondigd). Er zou vervangend busvervoer zijn, maar er stond nergens aangegeven waarvandaan die bussen zouden vertrekken en aan de verschillende kanten van het station lagen zo’n 20 bushaltes. Uiteindelijk heb ik op een perronnetje dat niet gebruikt werd iemand gevonden die me kon vertellen van waar de bussen zouden rijden. Na 25 minuten wachten kwam er inderdaad een (zeer trage) bus langs die me naar Sutton bracht. Totale reistijd: tweeenhalf uur.
Gisteren ben ik weer begonnen met werken. Bij aankomst ben ik meteen even gaan kijken of alle apparatuur, die vlak voordat ik op vakantie ging bezorgd en midden op het lab gedumpt was, inmiddels op de plek stonden, waar ze hoorden. Dat was tot mijn grote vreugde het geval, eindelijk hoef ik dat soort dingen eens niet te regelen. Ook had het lab een enorme transformatie ondergaan: het was opgeruimd! Er bleek één of andere fotosessie geweest te zijn de week ervoor. Het was in ieder geval prettig binnenkomen. Meteen die dag werd het nieuwe apparaat waarmee ik komende weken ga werken, geïnstalleerd, en heb ik met een aantal collega’s een introduktiecursus gehad. Nu moet ik nog wachten tot dat getest is of de verbinding met het electriciteitsnet veilig is (standaardprocedure op mijn werk) en dan mag ik beginnen! Ik heb er zin in. Eindelijk mag ik zelf microarrays gaan doen!
Gisteravond had ik ook meteen een kerkenraadsvergadering, een forse vergadering want er was veel te bespreken. Ik was dan ook niet vroeg thuis. Vandaag ben ik ook maar meteen weer begonnen met sporten, ik hoop dat ik mijn goede gewoonte van voor de vakantie om twee keer per week de gym in te gaan, kan volhouden.
Dat was het wel weer,
groeten
Dorine
By
dorine on June 15th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on weer thuis
Hallo allemaal,
Na bijna twee weken stilte heb ik mijn site weer bijgewerkt. In die twee weken heb ik een heerlijke vakantie gehad, ik ben nog steeds aan het nagenieten. Marieke en Paulien, bedankt voor al die leuke momenten samen! Hieronder staat het verslag van mijn vakantie, ik heb de dag waarop het is geschreven veranderd in de dag waarover het verslag gaat, dus het verslag van de eerste dag staat helemaal onderaan. Natuurlijk zijn er ook de nodige foto’s in mijn fotoalbum te bewonderen. Veel plezier met lezen en foto’s kijken!
groeten
Dorine
By
dorine on June 14th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar huis
Hallo allemaal,
Op de laatste dag van onze vakantie kwam de regen met bakken uit de hemel. Een goede dag om terug naar huis te gaan. Het rustig kabbelende beekje bij ons hotel was in een wilde rivier veranderd. Het was maar goed dat ik sinds Go Ape geen hoogtevrees meer heb, want anders had ik het smalle bruggetje met maar aan één kant een leuning, dat we over moesten om van het hotel naar het parkeerterrein te komen, behoorlijk eng gevonden.
We hadden ‘s ochtends nog wel wat tijd om iets te gaan doen, dus dachten we naar een andere set grotten te gaan, want in grotten was het tenminste droog. Tenminste, dat dachten we. Aangekomen bij de white scar caves, bleek dat er voorlopig helemaal geen rondleidingen waren, omdat het water veel te hoog stond in de grotten. Teleurgesteld zijn we een kopje warme chocolademelk gaan drinken, met het idee om daarna maar door te rijden. Al vrij snel werd er geroepen dat er toch een rondleiding vertrok. Vliegensvlug hebben we onze bergschoenen aangetrokken en zijn we meegegaan. We konden niet de volledige showcave zien, omdat het water op plaatsen nog steeds te hoog stond. Overal stroomde water in de grotten. We liepen op roosters over wat normaal een beekje zou zijn, maar dat was nu een wilde rivier. De grotten waren niet zo mooi als die van Ingleborough, maar al dat water in de grot was toch wel heel bijzonder. Het stroomde van de druipstenen af.
Op het parkeerterrein van de grotten heb ik eindelijk de stoute (of beter gezegd, goede autorij) schoenen aangetrokken en ben ik achter het stuur gaan zitten. Ik had al zeker twee jaar niet meer gereden, en daardoor durfde ik niet meer op de smalle, bochtige weggetjes van the lake District en de Yorkshire Dales te rijden. Nu zouden we redelijk snel op de grote weg zitten, dus dat durfde ik wel. Het was goed om weer eens te rijden, en het was ook de eerste keer dat ik reed in Engeland. Ik heb de auto gereden tot vlakbij Manchester, daar hebben we nog wat gedronken in een saai wegrestaurant. Marieke is verder gereden naar het vliegveld, waar we de auto hebben ingeleverd. We hebben er nog even met elkaar gezeten, voordat Marieke en Paulien richting hun vliegtuig en ik richting mijn trein ben gegaan. Mijn terugreis was voorspoedig. Op het station van Manchester bleek mijn trein naar Londen wat vertraging te hebben, en doordat een trein eerder was uitgevallen waren alle gereserveerde plaatsen vervallen. Gelukkig kon ik toch nog een plekje vinden om te zitten en in Londen aangekomen bleek bijna alle vertraging ingereden te zijn. Ik haalde mijn aansluitende trein aan de andere kant van Londen Centrum gelukkig ruim en iets voor half elf was ik met bagage en al thuis.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine
By
dorine on June 13th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on de natuurwonderen van Malham
Hallo allemaal,
Op de negende dag van onze vakantie was het weer nog wat slechter geworden, het was nu ook niet helemaal droog meer. Toch hebben we ons oorspronkelijke wandelplan gevolgd en zijn we gewandeld naar Malham Cove. Dit is een steile wand van zeker 100 m hoog, waar ooit in de laatste ijstijd een enorme waterval a la Niagara van af kwam. Nu druppelde er alleen nog wat water uit de onderkant van de rotsen, maar het is nog steeds een magnifiek gezicht
.
Onderaan de Cove stonden een aantal mensen van de britse vogelbescherming met telescopen. Er bleken namelijk slechtvalken te nestelen in de cove. Dat moest ik natuurlijk zien en gelukkig mochten we door de telescopen kijken. Daardoorheen konden we prachtig twee jonge slechtvalken zien zitten. De mensen van de vogelbescherming vertelden trots dat de beestjes de vorige dag hun eerste vlieglessen hadden gehad. We konden niet lang kijken, want opeens begon het te regenen en moesten de telescopen afgedekt worden (en moesten wij ons regenpak aan). We zijn nog iets verder doorgelopen om de steile wand van dichtbij te bekijken, en hierna zijn we via een steil pad aan de zijkant omhoog geklommen, geen makkelijke klim. Gelukkig was het inmiddels weer enigszins droog.
We zijn boven de Cove langs gelopen en hebben nog een poosje genoten van vader en moeder slechtvalk die zo nu en dan met grote snelheid vlakbij langs kwamen vliegen. Het zijn de snelste vogels ter wereld, dus het was prachtig om ze zo nu en dan een duikvlucht te zien maken. Hierna zijn we doorgelopen naar het volgende natuurwonder van Malham: Gordale Scar. Dit is een smalle kloof met steile wanden die bijna net zo hoog zijn als Malham Cove
Toen we aankwamen bij de kloof begon het weer te hozen, dus de regenpakken die net uit waren, konden weer aan. De kloof zelf was indrukwekkend. We zijn er nog eens stukje ingeklommen, maar ver kwamen we niet want het was overal vreselijk nat en glad.
Na de kloof moesten we bergaf. Het was weliswaar weer enigszins droog, maar alle gladde rotsen waar we vanaf moesten klimmen gaven de wandeling toch een extra dimensie. Ik ben één keer uitgegleden, maar heb er gelukkig niets aan overgehouden. Tijdens de afdaling kwamen we nog langs het derde natuurwonder van Malham, Janet’s Foss, een waterval. Een mooie waterval, maar niet zo heel indrukwekkend meer omdat we al zoveel watervallen gezien hadden. Na de afdaling zijn we door de velden teruggelopen naar Malham. Inmiddels was het weer begonnen met regenen en dat is de rest van de dag niet meer gestopt. In het hotel heeft onze gastheer het haardvuur voor ons aangestoken en daar zijn we neergezakt in luie stoelen, om alleen nog maar weg te komen voor het avondeten in de pub. Met al onze natte tassen voor de haard werd het rariteitenkabinet van de lounge nog iets vreemder. Aan het eind van de avond waren gelukkig de meeste spullen weer droog. In de lounge was het overigens heel gezellig, we hadden leuke gesprekken met de andere gasten van het hotel.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine
By
dorine on June 12th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Watervallen en grotten
Hallo allemaal,
Op de achtste dag van onze vakantie zijn we ‘s ochtends vroeg nog even gaan kijken in een weide vlak bij ons bed&breakfast. Dit was een ouderwetse engelse weide vol met allerlei soorten bloemen. Een prachtig gezicht!
Het werd ons wel al snel duidelijk dat het mooie weer voorbij was. De lucht was betrokken en de wolken hingen laag op de bergen, zodat we in de mist reden toen we de pas overgingen (waardoor we de buttertubs wederom misten). Toch zijn we een flink stuk gaan wandelen, bij de watervallen van Ingleton. Bij Aysgarth hadden we eerder drie watervallen gehad, hier waren er wel een stuk of zeven, allemaal te zien op een wandeling van zo’n zeven kilometer. De wandeling bleek pittig, met steile stukken klimmen over rotsen, maar de omgeving was prachtig en de watervallen waren zeer de moeite waard.
Na ruim drie uur klimmen en dalen over de rotsen in de kou (het was koud in vergelijking met de vorige dagen, al werd je van het lopen wel warm) en vochtigheid (al regende het niet echt), heeft Marieke ons getrakteerd op thee met taart, omdat ze bijna jarig is. Dat ging er wel in na zo’n tocht. Ingleton zelf bleek een leuk plaatsje met kleine winkeltjes, waar we nog in een ouderwets snoepwinkeltje verzeild raakten. Paulien heeft er nog Sherbet Lemons (bekend uit de Harry Potter boeken) gekocht.
Hierna zijn we gereden naar de Ingleborough Caves, een enorm grottenstelsel. Vanaf het parkeerterrein moesten we nog anderhalve mijl lopen om bij de grotten te komen. Gelukkig waren we nog wel op tijd voor de laatste rondleiding. We gingen een redelijk eind de grotten in, waarbij we prachtige stalagmieten, stalagtieten en andere druipstenen zagen. Het schijnt één van de mooiste druipsteengrotten van Engeland te zijn. De rondleiding was onder leiding van een speleoloog die veel van de grotten wist, en omdat we met een hele kleine groep waren, konden we ook veel stil blijven staan en naar dingen kijken.
Na de grotten zijn we doorgereden naar onze volgende overnachtingsplaats, Beck Hall, een hotelletje in Malham, een plaats in het zuiden van de Yorkshire Dales. Dit hotel was net een rariteitenkabinet, overal rare schilderijen aan de muur, oude speren, lansen en zwaarden die opgehangen waren, en een zeer excentrieke eigenaar. We hebben enorm gelachen met en om hem. Onze kamer was volledig bedekt met bloemetjesbehang en vloerbedekking (ook in de badkamer, zoals het een echte engelse badkamer betaamd). We hebben het plaatsje bekeken (het was erg klein dus daar waren we snel mee klaar) en hebben gegeten in de lokale pub, een kroeg vooral gericht op wandelaars, met een ouderwetse Jukebox. Een heel gezellige plaats. Hierna hebben we nog een poos bij het (echte) haardvuur gezeten in de lounge van ons hotel, tussen de afrikaanse maskers.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine
By
dorine on June 11th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Op kastelentocht
Hallo allemaal,
Op de zevende dag van onze vakantie begonnen we aan een traditioneel onderdeel van onze gezamenlijke vakanties: de kastelentocht. We hadden deze vakantie nog geen enkel kasteel gezien, dat kon toch echt niet. Na een zeer stevig engels ontbijt, waarbij we onder andere black pudding (een soort worst gemaakt van bloed, vraag me niet van welk soort beest) kregen, zijn we naar Bolton Castle gereden. Dit kasteel is gedeeltelijk nog intact, gedeeltelijk een ruine. We hebben ruim de tijd genomen om het kasteel te bekijken, en daarna hebben we nog een poos in de kasteeltuinen (waar er veel bloemen in bloei stonden) gezeten. Het was wederom prachtig weer, warmer zelfs dan de dagen ervoor.
Hierna zijn we naar het stadje Richmond gereden. Richmond is een heel oud stadje, wat nog niet echt supertoeristisch is. Overal stonden oude huisjes, muurtjes enz. Ook hier was er een prachtig kasteel, vrij oud, uit de elfde eeuw. Natuurlijk hebben we ook hier rondgekeken en van het uitzicht van de toren genoten. Het kasteel was enorm groot, maar eigenlijk alles, behalve de toren, was een ruine.
Naast het kasteel lag een prachtige tuin, met een overdaad aan kleuren. Daar hebben we wel even van genoten. Hierna hebben we nog een ijsje op en zijn we de rest van het stadje gaan bekijken.
Omdat het nog steeds heerlijk weer is, zijn we een stuk gaan lopen, naar de ruines van Easby Abbey, de ruine van een klooster uit de twaalfde eeuw. Het was een mooie wandeltocht langs een riviertje. Bij de kasteelruines stond een heel oud kerkje, net zo oud als het klooster zelf, dat nog helemaal intakt en in gebruik was. Het was heel mooi van binnen, met onder andere een doopvont uit de elfde eeuw. Hierna zijn we nog snel de kloosterruines gaan bekijken. De ruines waren vergelijkbaar met die van Waverley Abbey, waarover ik in april geschreven heb. Ze waren mooi dus. Helaas hadden we niet veel tijd om ze te bekijken, na twintig minuten moesten we van het terrein af omdat het hek afgesloten werd.
Via de andere kant van het riviertje zijn we teruggelopen naar Richmond, waar we bij een indisch restaurantje gegeten hebben. Hierna zijn we teruggereden naar Muker, waar we pas redelijk laat weer aankwamen.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine
By
dorine on June 10th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar the Yorkshire Dales
Hallo allemaal,
Op de zesde dag van onze vakantie zijn we vertrokken uit the Lake District. Het opstaan ging niet zonder problemen, we hadden allemaal flinke spierpijn in armen, benen en buikspieren van het klimmen in bomen. We zijn toch maar gaan rijden. Via een ferry zijn we het beroemdste meer van the Lake District overgestoken, lake Windermere. We wilden eigenlijk nog wat rondkijken in het plaatsje Windermere, maar toen we rondreden op zoek naar een parkeerplek, bedacht ik me dat het zondag was en dat mijn collega’s me hadden gewaarschuwd dat er op zondag geen doorkomen aan was in de toeristische plaatsen in the Lake District. We zijn dus maar doorgereden naar the Yorkshire Dales, waar we het tweede gedeelte van onze vakantie door zouden brengen. We zijn gereden naar Hawes, een plaats in het midden van the Yorkshire Dales. Daar hebben we wat rondgereden, en hebben we gekeken wat er allemaal te doen was in de streek in the tourist information centre (voor zover we het nog niet wisten). Omdat het wederom heerlijk weer was, hebben we besloten om iets buiten te gaan doen. We zijn een eindje verder het dal (Wensleydale) ingereden, naar het plaatsje Aysgarth, waar er prachtige watervallen waren.
Aangekomen bij de eerste waterval, bleek er een bovenaan een heerlijk stuk rivier met rotsen erin te zijn, waarin we heerlijk konden rondlopen. Daar hebben we heerlijk met ons voeten in het water gezeten, rondgeklomen over de rotsen en door de rivier gelopen. Water en zon gaan heel goed samen! Na een poosje zijn we toch maar verder gelopen, want we hadden niet zoveel parkeertijd (bij elke attractie zowel in the Lake District als in the Yorkshire Dales moest je betalen voor het parkeren). Ook de andere watervallen waren heel mooi.
Na deze waterval zijn we doorgereden naar een volgende waterval, de Hardraw Force. Dit is de hoogste waterval van Engeland (die in één stuk naar beneden komt), ruim 30 meter hoog. Om er te komen moesten we door een oude pub heen (waar we uiteraard moesten betalen, ze weten in het noorden van Engeland goed hoe ze zoveel mogelijk geld uit toeristen moeten krijgen). De waterval was prachtig. Aan het eind van een mooi wandelpad was er een hoge muur van rotsen waarvan de waterval naar beneden stortte in een soort basin. Na een poosje stil te hebben genoten van dit natuurschoon, zijn we teruggegaan naar de pub om wat te eten. Tijdens onze vakantie zijn we overal ontzettende aardige mensen tegengekomen, maar in deze pub kwamen we uitzonderingen tegen. Toen ik aan de bar mijn bestelling plaatste, bleek het gerecht dat we wilden hebben, niet meer voorradig, waarop ik achter mijn rug uitgelachen werd door de waardin een een groepje stamgasten. Het was dat er in de buurt geen ander restaurant was, anders was ik meteen weggelopen. Uiteindelijk hebben we iets anders op (wat koud was) en zijn we snel vertrokken.
Vanaf de pub moesten we een pas over rijden om bij ons volgende overnachtingsadres te komen, de buttertubs pas. Bovenop de pas zouden de buttertubs moeten zijn (diepe holen in de grond), maar die hebben we compleet gemist, er stond ook geen bordje dat ze aanwees. De pas was zelf adembenemend, maar gelukkig niet te moeilijk om te rijden. Wel was duidelijk dat er een konijnenplaag heerste: overal zagen we de beestjes rondhuppelen en de weg was bezaaid met doodgereden konijnen.
Na de pas kwamen we al snel in Muker, een piepklein dorpje waar het bed&breakfast waar we zouden overnachten stond. Toen we parkeerden, kwam onze gastvrouw al meteen naar buiten gelopen om ons te verwelkomen. Ook de gastheer kwam erbij. Hele aardige mensen! We kregen een heerlijke kamer met uitzicht op de heuvels. We zijn het dorpje nog even gaan verkennen, een prachtig plaatsje, nog niet echt aangetast door de toeristenindustrie. Er komen wel toeristen, maar dat zijn meest mensen die een lange afstandswandeling deden, de Coast to Coast walk. De andere gasten in ons bed&breakfast deden ook deze wandeling. Het lijkt mij geweldig om ook eens zoiets te doen.
Hierna zijn we nog even de heuvel boven het dorp opgelopen, waar er flink wat konijnen zaten, en waar we ook een fazant zagen. We zijn al snel weer teruggegaan want het begon donker te worden.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine
By
dorine on June 9th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Go Ape!
Hallo allemaal,
De vijfde dag van onze vakantie was een hele spannende dag. Al vroeg zijn we teruggereden naar Grizedale forest, waar we naar het Go Ape parcours zijn gegaan. Go Ape is een parcours door de bomen van het bos, soms zo’n 35 meter boven de grond. We hadden voor de groep van half negen geboekt, dus ruim voor die tijd stonden we klaar bij het begin van het parcours, waar we een klimharnas aangemeten kregen. Dit is zijn een aantal banden om je lichaam, waaraan zekeringen zitten waarmee je je aan bomen of veiligheidslijnen vast kan maken. We hadden erg veel mazzel: het grootste gedeelte van onze groep was niet op komen dagen, en daardoor telde de groep maar vijf man, inclusief ons drieen. Na een uitgebreide veiligheidsinstructie gingen we het eerste gedeelte van het parcours op, waar we onder begeleiding van een instructeur de eerste boom in klommen via een touwladder.
Het veiligheidssysteem van Go Ape is volgens mij het zelfde als dat van steilewandklimmen. Aan je harnas zitten twee veiligheidslijnen waarmee je je aan een veiligheidslijn vast kunt maken. Bij het klimmen via de touwladder waren beide lijnen gezekerd aan de veiligheidslijn aan de boomstam. Bovenaan op het platform in de boom moest je de lijnen één voor één losmaken en vastzetten aan de lijn om de boomstam, zodat je altijd met één lijn vast zit. Een veilig gevoel. Vanaf het platform liep er een touwbruggetje naar het platform in de volgende boom. Hier moesten we overeen, gezekerd aan een veiligheidslijn boven het bruggetje. Dat ging nog redelijk makkelijk, omdat dit niet ver boven de grond was. Na het volgende platform volgde er een soort kabelbaan, je maakte de zekeringslijnen vast aan de veiligheidslijn en zo gleed je naar de grond. Hierna volgde het tweede deel van het parcours, waarbij we opeens een hoge boom in moesten. Dit was een flinke klim. Hierna volgde er een plankenbruggetje dat opeens angsaanjagend ver boven de grond was. Het duurde wel even voordat ik hier overheen was, ik heb een beetje hoogtevrees. Hierna volgde er een enorme hoeveelheid touwbruggetjes, enkele touwen boven elkaar gespannen, tonnen waar je doorheen moest kruipen enz.
Omdat we geen fototoestel mee wilden nemen bovenin de bomen, hebben we geen foto’s van onszelf op het parcours, maar achteraf zijn we nog eens onder het parcours doorgelopen en hebben we foto’s van andere mensen genomen. Het parcours had vijf delen en elk deel eindigde met een kabelbaan naar de grond. Die kabelbanen waren echt super! Sommige waren heel lang, en je gleed behoorlijk snel naar beneden (ter vergelijking, toen wij ‘s middags in onze auto met 20 mile per uur(iets meer dan 30 km per uur) langs het parcours reden kwamen de mensen op de kabelbaan ons redelijk hard voorbij). Op het laatste deel van het parcours volgde het klapstuk: de Tarzan swing. Je maakte jezelf vast aan een touw en daarmee sprong je de diepte in. We maakten een vrije val van zo’n vijf meter, voordat we verder werden geslingerd, hard een net in. Dat net moesten we vast pakken (lukte mij gelukkig meteen) en omhoog en opzij klimmen naar het platform. Inmiddels had ik al zoveel adrenaline in mijn lijf, dat ik dat ook niet meer eng vond. Na ruim drie uur klimmen, klauteren enz stonden we aan het eind van het parcours. Een fantastische ervaring!
Van al dat Bokito spelen waren we flink moe geworden, dus we zijn eerst maar eens lekker gaan picknicken op één van de bankjes in de buurt. Hierna zijn we nog een rondje gelopen onder het parcours door. We waren erg trots op onszelf toen we zagen wat we allemaal gedaan hadden. Een avond eerder hadden we er ook al gelopen, en toen twijfelde ik erg of ik het wel zou durven. Het bos klonk ook echt als een apenbos, allemaal joelende mensen als ze vanaf de kabelbaan of de tarzanswing gingen! Op de website van Go Ape staan een aantal filmpjes van het parcours, dit hebben wij ook gedaan!
Ons oorspronkelijke plan was om na al het klimmen te gaan zwemmen in één van de meren in de buurt, Coniston Water, maar toen we daar aankwamen, bleek de zon volledig verdwenen achter de wolken. We hebben het plaatsje Coniston toen maar bekeken, en hebben thee gedronken aan de oever van het meer. Daarvandaan vertrokken er rondvaartboten, en omdat dat ons ook wel een lekker ontspannende bezigheid leek, zijn we een rondje meegegaan. Ik houd erg van varen, dus ik heb heerlijk gezeten op de boot. Ook rondom Coniston Water waren er overal hoge bergen, dus het uitzicht was prachtig.
Na ons boottochtje zijn we teruggereden naar ons hostel waar we een tweede poging gedaan hebben om fatsoenlijk te koken in de keuken daar (was weer een evengrote ramp als de avond daarvoor).
meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine