herfst

By dorine on October 21st, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on herfst

Hallo allemaal,

Na een week vol mislukte proeven (niet door mijn fouten) was ik toe aan een rustig weekend. Dat was me gelukkig ook gegund. Ik heb eindelijk weer eens een keer uit kunnen slapen (gisteren) en uit de bibliotheek heb ik een enorme stapel boeken gehaald, waarin ik heerlijk van heb genoten (al ben ik pas bij boek twee van de zeven).

Vanochtend was ik als vanouds weer in de kerk, die weer redelijk gevuld was. Na de dienst, het koffiedrinken en daarna nog een korte gemeentevergadering was er alweer een halve dag voorbij. Het weer was echter te mooi om thuis op de bank te gaan hangen met een boek, dus heb ik me weer eens naar Kew begeven. Het was een prachtige middag om eens lekker rond te gaan lopen door Kew gardens, dacht ik. Ik was niet de enige die dat dacht, Kew was net zo druk als op hoogtijdagen in de zomer. Dat heeft alles te maken met een tentoonstelling die er op het moment is.

In Kew staan zo’n 30 beelden van de beroemde engelse kunstenaar Henry Moore. Helaas was het rond de beelden, die verspreid door een gedeelte van de tuinen stonden, zo ontzettend druk dat ik er maar niet al te lang stil gestaan heb. Al vrij snel heb ik me naar een gedeelte van de tuinen begeven waar het gefluit van de vogels wel boven het gegil van kinderen uitkwam. Overigens werd het gefluit van de inheemse vogels wel weer overstemd door het gekrijs van vele halsbandparkieten (in het verleden door mij met papegaai aangeduid). Gelukkig was er naast de parkieten nog genoeg ander gevogelte te zien: vinken, eksters, vlaamse gaaien, duiven, lijsters, vier soorten ganzen enz.

Na mijn vakantie op Iona waar ik exorbitant veel foto’s heb genomen, heeft mijn camera een poosje geen dienst gehad, ik had even genoeg plaatjes geschoten. Nu overal in de buurt hier de boven prachtig verkleuren, vond ik het wel weer eens tijd om het apparaat tevoorschijn te halen en mee te nemen naar Kew.

En met de zon op een prachtig rood gekleurde boom, hetgeen dan ook nog eens reflecteert in het water, kon ik het fototoestel echt niet in mijn tas laten zitten. Het aantal verkleurde bomen in Kew (waar er toch zo’n 14000 staan) viel me eigenlijk een beetje tegen. Hier in de buurt staan voornamelijk esdoorns en die kleuren prachtig. In Kew waren er niet zoveel esdoorns, dus ik moest het doen met andere bomen.

Toch was er her en der wel veel moois te zien. Het resultaat was weer zo’n 100 foto’s, waarvan ik de mooiste zoals gebruikelijk in mijn fotoalbum heb geplaatst.

Na twee uur rondgewandeld en genoten te hebben in Kew, vond ik toch maar tijd worden om naar huis te gaan. De zon was bijna weg en het werd snel frisser. Het was hier namelijk dit weekend wel koud. Helaas had ik weinig geluk. Aangekomen op station Richmond (ik had besloten om met de trein naar huis te gaan omdat ik in de trein kan lezen, in de bus lukt dat niet), bleek dat er bijzonder weinig treinen gingen, eens per half uur ging er een stoptreintje naar Clapham Junction, mijn overstapstation. Natuurlijk was de trein net 1 minuut weg toen ik aankwam, dus heb ik negenentwintig minuten plus tien minuten vertraging staan koukleumen op station Richmond. Ook op Clapham moest ik weer een poos wachten, mijn 15 denier panty bleek toch wel erg dun te zijn.

Gelukkig ben ik toch thuis gekomen, waar het een stuk warmer was. Ik ben nog te koppig om de kachel aan te doen, vorig jaar ben ik daar ook niet voor half november mee begonnen, dus zit ik nu met een dikke trui aan te typen, wat eigenlijk best goed te doen is. Ik heb het weer lekker warm naast de koude radiatorplaat. De verwarming kan nog wel even uitblijven denk ik, zeker als het overdag zonnig blijft.

Mijn boek is spannend, dus ik ga nu stoppen met dit stuk,

groeten
Dorine

het gewone leven

By dorine on October 15th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on het gewone leven

Hallo allemaal,

Na alle kloosteravonturen is inmiddels het gewone leven weer begonnen. Niet dat dat rustig is overigens. Vorige week door de weeks ben ik welgeteld twee avonden thuis geweest die vervolgens grotendeels gevuld werden door kerkenraads- en huishoudtaken. Donderdagavond ben ik nog gezellig uit geweest met mijn collega’s, het was alweer een paar maanden terug dat we iets samen gedaan hadden. We hebben eerst met z’n allen iets gegeten bij Wagamama, een Japanse restaurantketen hier in Londen (en ook in Amsterdam heb ik begrepen), waarbij ik het voor elkaar gekregen heb om zelfs met chopsticks (eetstokjes) als eerste klaar te zijn, en mijn chopsticktechniek is niet bepaald geweldig. Ik moet toch eens wat gaan doen aan dat eettempo van mij. Na het eten, wat erg lekker was, zijn we met de hele ploeg naar een toneelstuk in the West End geweest. Het stuk heette 39 steps en was gebaseerd op een Hitchcock film uit de jaren dertig. Het zat vol met echte engelse humor, ik heb enorm gelachen.

Afgelopen weekend waren er geen bijzondere dingen, maar toch zat het weer goed vol. Er moest een presentatie over onze Iona-reis in elkaar gezet worden en ik had beloofd om scones te bakken voor de hele kerk. De kerkdienst was onverwacht goed bezocht en de presentatie (en scones) na afloop waren erg geslaagd. De besprekingen voor de Iona-reis 2008 zijn alweer begonnen!

Op mijn werk is het afwisselend druk en rustig. Het zou erg druk moeten zijn, maar aangezien op het moment echt helemaal niets wil lukken op het lab, ben ik voornamelijk bezig met troubleshooten en heb ik drukke emaildiscussies met fabrikanten van spullen waarvan ik denk dat ze niet helemaal goed zijn (altijd makkelijk, iemand anders de schuld geven). Zojuist heb ik een zoveelste poging gedaan om mijn microarray werkend te krijgen, woensdag weet ik of dat gelukt is. Helaas bleek de collega die één van de monsters bezat die ik moest testen, opeens verdwenen voor een paar uur, dus kon ik pas om half vier beginnen. Het is dus een latertje geworden.

Gelukkig was er ook goed nieuws op het werk. Mijn collega Lara, die terug was naar Australie om daar te proberen aan een werkvergunning te komen, is weer terug in Engeland. Met werkvergunning! Verder werkt het hele lab naar deadlines toe, zowel de niertumorgroep als de hersentumor (mijn) groep hebben een deadline voor een congres op 1 december. Ik ontdekte vandaag overigens dat onze deadline is verschoven naar 15 januari, iets wat mijn baas volgens mij expres was vergeten te melden. Verder hebben komende vier weken drie van mijn collega’s een examen dat hier gebruikelijk is aan het eind van het eerste jaar van een promotieonderzoek. Dat levert de desbetreffende dames een hoop stress op, ik hoop dat het op het lab, als die examens voorbij zijn, een stukje kalmer wordt.

Meer heb ik niet te melden geloof ik,

groeten
Dorine

FJT en meer

By dorine on October 10th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on FJT en meer

Beste allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik hier iets geschreven heb. Afgelopen weekend ben ik namelijk weer weggeweest, deze keer naar Nederland. Op donderdagavond ben ik naar Schiphol gevlogen en de nodige NS-frustraties (mijn engelse pinpas deed het niet op de automaat, mijn Nederlandse was geblokkeerd en bij het loket werd ik lekker afgebekt) ben ik dan toch in Rotterdam beland, ik heb bij Jeroen en Anne gelogeerd. De volgende ochtend zijn we al vroeg vertrokken naar Megen, na eerst ook Fenneke opgehaald te hebben. In Megen waren we op tijd voor de start van de voorbereidingen van het FJT, het Franciscaans Jongerentreffen, een jongerenweekend georganiseerd bij de Franciscanen en Clarissen in Megen. Het was heel goed om weer in Megen te komen, ik kom daar nu al zoveel jaar dat het bijna als een soort ‘thuis’ voelt.

Overdag heb ik geholpen met het inrichten van kerk en acropolis (het dorpshuis van Megen) voor het weekend, en later ben ik naar het station gegaan om mensen daar te ontvangen en met ze te wachten op de pendelauto en bus. Dat heb ik al een aantal jaren gedaan, je ontmoet meteen veel mensen op die manier.

Rond half acht begon het weekend met een welkom, gesprek in groep en een dienst. Een goed begin! Op zaterdag moesten we om zeven uur alweer op (au, Iona was dan toch iets milder) voor weer een volle dag. ‘s Ochtens was er een pelgrimstocht door Megen en ‘s middags waren er workshops, waarbij ik met mijn groep vredesliederen mocht gaan zingen in de kerk. We hebben heerlijk gezongen en een aantal nieuwe liederen geleerd. Hierna hebben we nog lekker een eind gelopen over de dijk, naar het kapelletje van Maria en de zeven weeen, de vaste wandeling als ik in Megen ben. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten, zijn we bij de zusters naar de vigilieviering geweest en was er een prachtige kleinkunstvoorstelling van Charlotte Glorie. Na een gezellig samenzijn volgde de nachtwake, net als andere jaren weer met veel rust en mooie teksten en liederen. Helaas was de nacht na de nachtwake erg kort.

Op zondag hebben we met elkaar gesproken in de groepen en hierna was de eucharistieviering die werd afgesloten in een kring buiten in de tuin. Hierbij werden er ook duiven vrijgelaten, het thema van het weekend was vrede en alle goed. Direkt hierna heb ik afscheid genomen van iedereen, wat niet makkelijk was omdat ik heb besloten dat het mijn laatste FJT was en ik Megen en veel mensen daar waarschijnlijk voorlopig niet meer zal zien.

Jeroen heeft me naar het station gebracht, vanwaar ik verder met de trein ben gereisd naar Rotterdam. Daar heb ik de nieuwe flat van Renske en Gijs bewonderd. Een heel leuk huisje, heel handig gelegen tussen stations Blaak en Centraal en vlak bij de grote zaterdagmarkt. We hebben nog wat rondgelopen door de stad en een ijsje gegeten bij de beste ijswinkel van Nederland (erg lekker!). Hierna zijn we door gegaan naar mijn ouders, ik had mijn vader al even niet gezien dus het was erg goed om daar weer te zijn. Mijn moeder had, zoals altijd als ik in Nederland ben, weer lekker gekookt.

De volgende ochtend ben ik begonnen met een tochtje naar de bank om mijn bankpas te laten deblokkeren, het was vreselijk onhandig dat ik die nergens voor kon gebruiken. Hierna heb ik mijn oma’s en mijn oom Jan en tante Bep (Jeroens ouders) nog even bezocht. Ook heb ik de supermarkt nog even onveilig gemaakt, er moesten weer de nodige nederlandse produkten mee naar Engeland. Rond half vier hebben mijn ouders me naar Rotterdam Airport gebracht waar er een rij van 0 personen stond voor de incheckbalie. Dat was dus heerlijk snel gedaan, dus we hebben nog een uur koffie kunnen drinken met uitzicht op de start/landingsbaan. Toen het tijd werd om te boarden ben ik maar eens door de security en douane gegaan (kostte ook twee minuten) en even later kon ik het vliegtuig in. Vanaf het terras zag ik zelfs mijn ouders nog zwaaien. Het vliegtuig vertrok precies op tijd en kwam aan met vijftien minuten vervroeging op London City Airport, alwaar mijn koffer al op de band lag. Vervolgens kwam ook de Docklands Lightrail die me naar het centrum zou brengen precies aanrijden. Deze treinverbinding rijdt zonder machinist en aangezien ik een plekje helemaal voorin had gescoord had ik leuk uitzicht over de rails, een heus achtbaaneffect.

Ik ben direkt doorgegaan naar de kerk waar ik ruim op tijd was voor de kerkenraadsvergadering. ‘s Avonds om half twaalf was ik thuis. Inmiddels heb ik alweer twee dagen gewerkt en het nodige kerkenwerk gedaan, zojuist heb ik me nog in het altijd gezellige Croydon (mmm) gewaagd om een gemeentelid in het ziekenhuis op te zoeken. De manier waarop ik haar aantrof heeft me weer in de overtuiging gesterkt dat ik hier in Engeland toch vooral het ziekenhuis moet zien te vermijden.

Inmiddels ben ik goed moe en ga ik mijn bed opzoeken. Tot de volgende keer,

groeten
Dorine

verslag online

By dorine on October 2nd, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on verslag online

Beste allemaal,

Tussen alle drukke bedrijven door heb ik afgelopen dagen kans gezien om het verslag van de Iona-reis in te typen. Hieronder kun je het vinden, gesorteerd op datum. Een aantal trouwe bezoekers van mijn fotoalbum had al gezien dat mijn foto’s inmiddels ook online staan, je kunt ze hier vinden.

groeten
Dorine

terug

By dorine on September 29th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on terug

Hallo allemaal,

Gisteravond laat ben ik teruggekomen uit Iona. Het was een fantastische week en een uitgebreid verslag volgt 1 dezer dagen. Ook heb ik heel veel foto’s gemaakt (maar nog niet bekeken). Die zullen ook binnenkort op mijn fotowebsite geplaatst worden. Voorlopig ben ik eerst weer aan het werk (ja, ik weet dat het zaterdag is) en mag ik straks naar een verjaardag.

groeten
Dorine

terug naar huis

By dorine on September 28th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on terug naar huis

Beste allemaal,

Op vrijdagochtend ging iedereen al heel vroeg op. Om kwart over zes liepen er al mensen te spoken door mijn slaapzaal, maar ik ben nog tot kwart voor zeven blijven liggen, en was daarna vervolgens binnen een kwartier gepakt. Dat betekende tijd voor nog een zonsopgang

Een goed begin van de reis! Overigens kregen we eerst nog een ontbijt en een afscheidsdienst. Onze bagage werd met een busje naar de aanlegsteiger gereden en om negen uur stond iedereen op de ferry. We werden uitgezwaaid door bijna alle mensen die in de abbey en het MacLeod Centre bleven. Ik vond het wel even moeilijk om het eiland achter te laten, ik heb een fantastische tijd gehad.

Na de ferry stonden er direkt bussen klaar naar de andere kant van Mull. De busrit was wederom prachtig.

We kwamen onderweg nog in een echte schotse file terecht, Steffen, Marjolein en ik hadden mazzel dat we in de voorste bus zaten zodat we deze kudde hooglanders goed konden zien. Na ruim een uur scheuren over het eiland kwamen we bij de andere kant van het eiland. De ferry was in de verte al in aantocht.

De ferryovertocht was prachtig. Ik ben niet van het buitendek afgeweest. Het was heerlijk in de zon en wind.

Drie kwartier later waren we in Oban. Daar hadden we net genoeg tijd om wat sandwiches te halen, en om afscheid te nemen van de andere gasten uit het MacLeod Centre. We hebben emailadressen uitgewisseld en misschien zien we iedereen nog wel eens. Overigens bleek het overgrote gedeelte in dezelfde trein te zitten, dus hebben we het afscheid vier uur later op Glasgow nog een herhaald. De tocht naar Glasgow was ook weer prachtig.

In glasgow hebben we op het station iets gegeten, voordat onze volgende trein naar Londen vertrok. Inmiddels begonnen we het reizen een beetje zat te raken, en voor het eerst in de vakantie is mijn boek tevoorschijn gekomen. Iets voor elven arriveerde de trein met twintig minuten vervroeging (kan de NS nog een puntje aan zuigen!) op station Euston. We hebben snel afscheid genomen van de rest, en zijn naar de metro gerend, die precies kwam aanrijden. Daardoor haalden we inplaats van de laatste stoptrein, nu de trein van een half uur eerder, die ook nog eens sneltrein was. Een uur eerder thuis dan gepland! Overigens vond ik zestien uur reizen wel meer dan genoeg! Er staan nog een paar foto’s van deze laatste vakantiedag in mijn fotoalbum.

groeten
Dorine

naar Staffa

By dorine on September 27th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on naar Staffa

Hallo allemaal,

Op donderdagochtend werd ik al heel vroeg wakkergeschud door mijn moeder. Ik bleek de avond ervoor beloofd te hebben om te gaan kijken naar de zonsopgang. Toen ik eenmaal mijn bed uit was, werd ik snel wakker. Buiten leek alles erop dat het weer een prachtige dag zou gaan worden.

Na een half uurtje rondlopen langs de kust, met uitzicht op Mull, zagen we opeens de zon tevoorzijn komen achter de heuvels van Mull, een prachtig gezicht.

Terug in het MacLeod Centre konden we meteen aanschuiven bij het ontbijt.

Oorspronkelijk stond er op maandag een trip naar het vulkanische eiland Staffa gepland, maar vanwege de harde wind ging dat niet door. Ook op de woensdag bleek de trip niet door te gaan, maar uiteindelijk werd er op donderdag, onze laatste hele dag op het eiland, groen licht gegeven. En er had geen betere dag gekozen kunnen worden. De wind had eerst alle wolken weggeblazen, en was vervolgens gaan liggen.

‘s Ochtends hebben we eerst nog wat rondgehangen in de winkeltjes van de abbey en historic scotland (zeg maar monumentenzorg) op het eiland. Verder hebben we kiezelstenen verzameld op het noordstrand voor de kerkdienst in de Nederlandse kerk waarin we over Iona gaan vertellen.

Na een vroege lunch werd iedereen die naar Staffa wilde in een kleine boot geladen. Ik was natuurlijk als één van de eerste op de boot (niet aarzelen maar meteen eropspringen, is mijn reizen-in-een-drukke-trein mentaliteit) en had een prachtig plaatsje op de achterplecht.

Het werd een prachtige tocht langs de kust van Mull, waarbij we veel aalscholvers zagen, en ook nog een zwemmende zeehond tegenkwamen. Na drie kwartier varen kwam Staffa inzicht, een reuzengroot basaltblok met daarin een aantal grotten.

De beroemdste grot is Fingals Cave. De legende verteld dat de reus Fingal ooit een pad heeft gebouwd van Ierland naar Schotland. De uiteinden daarvan, Fingal’s Cave en the Giant’s Causeway in Ierland zijn nog te zien. Of dit nu waar is of niet, het eiland was prachtig. Omdat de zee ontzettend kalm was, kon de boot de grot een stukje invaren, een heel bijzondere ervaring.

Hierna meerde de boot af en werden we een uur op het eiland losgelaten. Dat is niet heel groot, dus we hebben ons prima vermaakt.

Eerst hebben we bovenop nog genoten van het prachtige uitzicht aan alle kanten, daarna zijn we naar Fingal’s cave gelopen, waar we via een smal paadje een eind in konden lopen. Daar moest natuurlijk de akoestiek getest worden met een nederlands lied. Die akoestiek was fantastisch, maar dat wisten we eigenlijk al, de grot heeft Mendelssohn geinspireerd tot het schrijven van de Hebriden ouverture.

Na een uurtje volgde de tocht terug, waarbij ik weer mijn plekje op de achterplecht kon veroveren. Die tocht was wederom prachtig.

Bij Mull kregen we nog een aardige surprise in de vorm van vier zeehonden die op een rots lagen te zonnen. De boot kon er heel dichtbij komen en we hebben uitgebreid de gelegenheid gehad om ze te bekijken en fotograferen.

Na een heerlijke tocht op zee volgde een heerlijk diner. Hierna ben ik mijn koffer gaan pakken, de week was al bijna voorbij. ‘s Avonds hebben we in de kerk nog gefloten met alle blokfluiters. Ik had eerder opgemerkt dat er eigenlijk een trom hoorde bij de muziek die we speelde, en Phil, de musician bleek nu gezorgd te hebben voor een grote trom en iemand die die bespeelde. Het klonk fantastisch! We hebben stukken van Susato en koning Henry de achtste gespeeld.

Na de dienst hebben we nog wat koffiegedronken in de refter van de abbey en nagepraat, en vervolgens zijn we daar rondom het haardvuur mee doorgegaan. Dit duurde niet heel lang, want de volgende dag moesten we al vroeg op om op tijd de ferry te halen.

Meer foto’s van deze dag zijn te vinden in mijn fotoalbum.

groeten
Dorine

strand

By dorine on September 26th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on strand

Hallo allemaal,

Op woensdag scheen de zon nog uitbundiger dan de dagen ervoor. ‘s Ochtends zijn we eerst met een groep bezig geweest met het voorbereiden van de avondviering, die helemaal in elkaar gezet moest worden door mensen uit het MacLeod centre. Daar zijn we de hele ochtend mee beziggeweest, maar het resultaat was uiteindelijk heel mooi.

‘s Middags zijn we alweer snel gaan wandelen. We hadden inmiddels alle wandelmogelijkheden op het eiland al minimaal één keer gezien, maar het was niet erg om dingen nog eens te zien, zeker omdat het licht op Iona elke keer heel anders is.

We zijn weer naar het noordstrand gegaan. Op een klein stukje strand, dat verborgen achter wat rotsen lag, ontdekte ik ontzettend veel schelpen. Schelpen verzamelen is mijn hobby, dus de rest van de groep kreeg me er met geen tien paarden meer vandaan. Ik heb heerlijk op mijn knieen in het zand in het zonnetje gelegen, alleen de temperatuur was nog wat laag om echt over zonnen te spreken. Ik heb een hele zak schelpen verzameld, die ik uiteindelijk ook heb meegesleept naar Sutton.

Om vijf uur had ik weer een afspraak in de abbey, samen met de muziekleider en de andere blokfluittisten. Steffen en mijn moeder waren er ook bij. Met elkaar hebben we een aantal stukken uit de renaissance en barok ingestudeerd. Ik werd veroordeeld tot het spelen van de basfluit van de abbey, ik prefereer mijn eigen bas, maar toch was het wel heel leuk om te doen.

‘s Avonds was het concert van de gasten. Dat is een uur waarin mensen ‘stukjes’ kunnen doen, in Nederland zouden we het een bonte avond noemen. Samen met de andere Nederlandse groep hadden wij een liedjesprogramma waarbij we liedjes van babytijd tot graf zouden zingen. Aan het graf kwamen we niet meer toe, wat misschien maar goed was gezien de humoristische sfeer van de avond. Wel hebben we de hele zaal mee laten doen met “klap eens in je handjes blij blij blij”. Het was een grappig gezicht om tachtig volwassen engelsen met hun handen op hun hoofd te zien zitten.

Helaas moest ik om half negen snel wegrennen want ik moest naar een soundcheck voor de avondviering. Die viering stond in het teken van toewijding. Mensen konden een steen meenemen als belofte om iets te doen met hetgene was ze in Iona meekregen, of ze konden een kaarsje aansteken als teken van toewijding aan iets persoonlijks. Terwijl de mensen door de kerk liepen, moest ik met nog drie mensen een meerstemmig stuk zingen, a capella. Het was voor het eerst dat ik dat deed. Ik zong de altpartij alleen, met alleen de zeer sterke sopraan als steun. Het was geweldig om te doen in de abbey met mooie akoestiek en ik heb ook veel positieve reacties gehad.

Na de avondviering zijn we met de andere Nederlandse groep in de (enige) kroeg beland, iets wat ik niet had verwacht te doen op Iona, maar wat toch heel gezellig was. Lang zijn we er niet geweest, want door alle muziek en viering-afspraken was het een drukke dag geweest. Meer foto’s van deze dag zijn te vinden in mijn fotoalbum.

groeten
Dorine

pelgrimage over het eiland

By dorine on September 25th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on pelgrimage over het eiland

Hallo allemaal,

Dinsdag stond in het teken van een pelgrimage over het eiland. Normaalgesproken worden er door de mensen die het programma voor de gasten verzorgen zowel een weg als een off-road pelgrimage georganiseerd. Wij hadden pech, want door personeelstekort en sollicitanten die langs kwamen, waren er geen mensen beschikbaar voor de off-road pelgrimage. Met een groepje mensen hebben we besloten om er dan zelf maar één te organiseren, we hadden een goede kaart van het eiland en Iona is niet zo groot dat je er enorm kunt verdwalen.

Om half elf hebben we met de hele groep buiten het centrum verzameld. Iedereen was gekleed op slecht weer, maar vooralsnog scheen de zon uitbundig. We zijn met z’n zeventienen op pad gegaan en hebben op bijzondere plekken, zoals de ruine van het augustinessenklooster, even stilgestaan.

Er werd iets voorgelezen over de geschiedenis van die plek, en er werd besloten met een kort meditatief moment. Zo zijn we naar st Columba’s bay gelopen, waar iedereen een poos voor zichzelf heeft gehad. Hierna hebben we met z’n allen geluncht.

Vanaf st Columba’s bay zijn we door de modder en hei naar een oude marmergroeve aan zee gelopen. Een prachtig stukje van het eiland, ik heb genoten. In de marmergroeve stond nog wat roestige, antieke apparatuur, en her en der verspreid lagen nog stukkken ruwe marmer.

Via een prachtige tocht terug kwamen we weer in de buurt van het centrum. Op de grasvlakte van het eiland stond een busje ons op te wachten met thee en flapjacks (een soort boterkoek maar dan met een soort muesli erin). Dat ging er goed in na een eind wandelen. Na dit rustmoment is een groot gedeelte van de groep nog doorgelopen naar Dun I, de heuvel, maar omdat ik en nog een paar anderen om half vijf een muziekafspraak hadden in de abbey, zijn we teruggelopen.

Om half vijf heb ik mijn blokfluiten uitgegraven en ben ik muziek gaan maken in de abbey. We hebben voornamelijk gezongen. Vlak voor het avondeten bleek dat er nog meer blokfluittisten waren, dus hebben we voor de volgende dag nog een afspraak gemaakt.

‘s Avonds was er na de avondviering in de abbey ook nog een Taizéviering, of iets wat er voor doorging, in het kapelletje op het kerkhof. De deur bleef de hele dienst openstaan, en langzaam werd het slechts door waxinelichtjes verlichte kapelletje steeds donker omdat steeds meer kaarsjes uitwaaiden. Toch was het wel een mooie en rustgevende ervaring.

Meer foto’s van deze dag zijn te vinden in mijn fotoalbum.

groeten
Dorine

wandelen en dansen

By dorine on September 24th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on wandelen en dansen

Hallo allemaal,

De tweede dag op Iona begon ‘s ochtends met een sessie in de grote groep. Er werd gesproken over het bouwen van een communiteit. Na een gemeenschappelijke kring-sessie werden we in groepen verdeeld en met behulp van schelpen, stenen, lego en andere materialen mochten we zelf aan het bouwen gaan. Dat leverde leuke gesprekken op, want iedereen heeft andere ideeen over wat de basisbehoeften zijn voor een communiteit. Omdat we willekeurig in groepen waren verdeeld, leerde ik ook weer wat meer mensen kennen.

Ondertussen begon de zon steeds uitbundiger te schijnen. Na de lunch waren we dan ook niet meer te houden en zijn we weer gaan wandelen, deze keer naar het noordstrand van het eiland. Eerst hebben we Dun I, de hoogste heuvel van Iona (zo’n 100 meter boven zeeniveau) beklommen, wat een behoorlijk steile en drassige aangelegenheid was.

Ook was het inmiddels nog weer wat harder gaan waaien, zodat we bovenop Dun I bijna omver waaiden. We konden heerlijk tegen de wind inleunen.

Na Dun I hebben we de wilde zee bij het noordstrand bewonderd. We hebben een stuk over het strand gelopen en zijn vervolgens via de weilanden weer teruggegaan naar de abbey.

Na veel wolken onderweg bleek het nu opeens blauw en zonnig te zijn, dus we hebben snel een fotosessie gedaan bij de abbey, die komt toch het best uit in zonlicht.

Ook van het keltische kruis naast de abbey, dat al uit de achtste eeuw stamt, konden we mooie foto’s maken.

‘s Avonds was er na de kerkdienst een Ceilidh, een keltische dans, liederen en verhalenavond in de dorpshal van Iona. We hebben er verschillende volksdansen gedaan, allemaal gedanst in paren of kleine groepjes in een grote kring op schotse volksmuziek. Het was ontzettend leuk om te doen, al kostte het wat moeite om de slag te pakken te krijgen. Ook was het vreselijk vermoeiend, en ik was blij als er iemand tussen de dansen door even op het podium klom om een lied te zingen of een verhaal te vertellen.

Moegedanst hebben we buiten nog even van de bijna volle maan genoten die prachtig weerkaatste op het water tussen Mull en Iona. Meer foto’s van deze dag zijn te vinden in mijn fotoalbum.

groeten
Dorine