By
dorine on December 25th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on kerst
Hallo allemaal,
De dag voor kerst was heerlijk rustig. Ik heb voornamelijk met mijn boek op de bank gehangen, en met mijn fototoestel voor het raamkozijn. Achter allel planten van mijn moeder heb ik een prima schuilhut om de vogels in de tuin te bekijken. Nu doet mijn moeder er ook wel veel voor om de vogels juist naar onze tuin te halen
Later op de avond waren ook Renske en Gijs er weer.
Op kerstochtend ben ik met mijn ouders mee naar de kerk geweest. Ik merk nu toch dat het daar heel anders is dan in mijn eigen kerk, ik denk niet dat ik me er nog thuis zou kunnen voelen. Uit de kerk kwamen ook Judit, Bart en mijn oma’s en hebben we met elkaar geluncht.
Na de lunch gingen mijn ouders ergens anders heen en waren we gezellig met ons eigen gezin. ‘s Avonds hebben we gegourmet.
Speciaal een foto hier om aan mijn engelse collega’s te laten zien, van gourmetten hebben ze daar nog nooit gehoord.
‘s Nachts bleef iedereen slapen, met wat extra matrassen lukte dat. De volgende ochtend hebben we nog samen ontbeten, en hierna zijn Gijs, Renske, Bart en Judit naar de familie van Gijs en Bart gegaan.
groeten
Dorine
By
dorine on December 23rd, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Bergen op Zoom
Hallo allemaal,
Op zaterdagavond ben ik aangekomen bij mijn ouders, en op zondag ben ik van daar naar Bergen op Zoom gegaan, bij Judit en Bart op visite. Bergen op Zoom is een prachtige stad, voordat ik bij Judit aanbelde, heb ik daarom eerst nog snel zelf even rondgekeken.
Dit is het markiezenhof, midden in de oude stad. Het was overigens niet heel warm, dus ik ben al snel naar Judit en Bart-Jans huis gelopen. Ik had ze al sinds mei niet meer gezien, dus het was goed om weer eens bij te praten, bij een heerlijke lunch.
Ik liet vallen dat ik nog nieuwe bergschoenen nodig heb, omdat ik mijn oude paar kapot heb gelopen op Iona. Judit en Bart zijn vaste klant bij een bergsportzaakje in Bergen op Zoom, dus daar werd ik meteen mee naartoe genomen. Veel keus was er niet, omdat ik kleine voeten heb, maar ik heb toch een goed paar gevonden, waar ik zowaar nog korting op kreeg (waarschijnlijk omdat Judit en Bart zulke goede klanten zijn). We hebben nog een beetje verder rondgekeken en zijn daarna teruggegaan naar Judit en Barts huis, waar we een film over hun vakantie in Tibet hebben gekeken. Hele indrukwekkende beelden, het is een prachtig land.
Ik ben nog gebleven voor het avondeten, maar bij het toetje werd er opeens gebeld dat mijn andere zus, Renske bij mijn ouders op me zat te wachten. Toen ben ik maar snel naar huis gegaan, waar ik ook Renske en Gijs weer zag.
groeten
Dorine
By
dorine on December 22nd, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on FJT
Hallo allemaal,
Op mijn eerste dag in Nederland mocht ik meteen vergaderen. Overigens is vergaderen met de Franciscaans Jongerentreffen (FJT) organisatie helemaal niet vervelend, zeker niet als het over een zeer geslaagd FJT gaat. Er was een zeer ontspannen sfeer. Het was echter wel mijn laatste FJT vergadering: ik ga er nu definitief mee stoppen. Het werk voor de Nederlandse Kerk kost veel tijd en bovendien begin ik tegen de FJT-leeftijdsgrens aan te komen, jongere mensen mogen het nu overnemen. Als afscheid kreeg ik nog een mooi kettinkje dat ik zeker nog vaak zal dragen als herinnering aan acht hele mooie FJT’s.
groeten
Dorine
By
dorine on December 21st, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar Nederland
Hallo allemaal,
Op vrijdagmiddag ben ik naar Gatwick airport gereisd. In Sutton was het prima weer, maar zodra de trein de tunnel door de North Downs (de heuvelrug ten zuiden van Sutton) doorkwam, was er buiten niets te zien dan mist. Foute boel, vermoedde ik toen al. Bij de incheckbalies en security was het nog redelijk rustig, maar in de vertrekhal bleek het inderdaad foute boel te zijn. Alle stoelen bezet, overal mensen die op de grond zaten en mijn vlucht die in ieder geval al twee uur vertraagd was. Het kon echter nog veel erger. Na een poosje met mijn boek gezeten te hebben, constateerde ik dat mijn vlucht van de borden was verdwenen. Bij de informatiebalie stond een enorme hoeveelheid mensen, en uiteraard hadden ze daar geen microfoon. Niet dat dat veel hielp, want ze wisten niets en konden niets. Om vooral geen informatie te missen ben ik toen maar daar in de buurt blijven staan, zitten kon niet. Twee uur lang kwam er geen informatie door, anders dan dat negen andere easyjet vluchten gecancelled waren. Na twee uur was er eindelijk iemand die dacht dat mijn vlucht misschien toch zou vliegen. Nog een uur later verscheen de vlucht ook weer op de borden, en nog eens een uur later werden we naar de gate geroepen was, waar nog geen personeel was. Toen dat een kwartier later aankwam, zat iedereen al achter de gate. We moesten er dus weer uit, weer een half uur vertraging. Uiteindelijk vlogen we om kwart voor negen, waar het vijf over vier had moeten zijn. Gelukkig had ik van te voren al een overnachtingsplek in Amsterdam geregeld, omdat ik daar de volgende dag moest vergaderen voor het franciscaans jongerentreffen. Even voor twaalven kwam ik eindelijk aan bij het klooster op de Jodenbreestraat. Daar werd ik meteen zeer hartelijk ontvangen.
groeten
Dorine
By
dorine on December 21st, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on hollandse pot
Hallo allemaal,
Over een aantal uur vertrekt mijn vliegtuig naar Nederland, ik heb nog net genoeg tijd om hier even iets te schrijven. Ook de laatste week hier in Engeland was weer buitengewoon druk. Dat had alles te maken met de christmas lunch op mijn werk. Elk jaar verzorgd de catering een christmas lunch, en ik zou dit jaar de kaartjes voor onze afdeling regelen. Ik was daar vrij laat mee, en toen bleek opeens dat de plaatsen heel beperkt waren, en dat er geen plek meer was voor ons. Ik heb al mijn collega’s toen maar bij me thuis uitgenodigd voor een alternatieve christmas lunch, met hollandse pot. Woensdagavond heb ik flink staan koken: Erwtensoep, stoofpeertjes (met Rocha peertjes, een goed uitgepakt gokje, want de giesser-wildeman kennen ze hier niet), gehaktballen en appeltaart. Op donderdag heb ik eerst een uur gewerkt (had een bespreking), heb daarna thuis alles opgeruimd en het eten opgewarmd. Om half één stonden er zeven collega’s voor de deur. Alles was op tijd klaar, ik heb zelfs nog spek-kaas pannenkoeken staan bakken. Iedereen vond het eten heel erg lekker (en ik geloof dat ze het meenden). Het recept voor stoofpeertjes is van hand tot hand gegaan, daar waren ze nog nooit opgekomen, dat je peertjes ook kunt koken.
Een paar collega’s hebben me nog geholpen met afwassen en opruimen, en om half vier was ik weer terug op mijn werk, waar ik nog tweeenhalf uur dingen opgeruimd heb, en op een rijtje gezet heb wat ik volgend jaar ga doen.
Inmiddels is mijn koffer gepakt en vertrek ik zometeen naar Nederland!
groeten
Dorine
By
dorine on December 18th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on gelegenheidskerstkoor
Hallo allemaal,
Vanochtend had ik een goed excuus om allerlei karweitjes, waar ik nog niet aan toe was gekomen, op te knappen onder werktijd: de loodgieter kwam. Geen ernstig probleem deze keer, slechts een pijp die al maandenlang lekt op het dak van de onderbuurvrouw. Van buiten leek het of de pijp uit mijn flat kwam, maar bij nadere inspectie bleek het lekkende water van de algemene watertank op de vliering te zijn. Juist toen de loodgieter dat ontdekt had, ging z’n zaklamp kapot. Geen probleem in de kersttijd, ik heb hem gewoon met een kaars naar boven gestuurd. Als het goed is is het euvel nu verholpen. De loodgieter was deze keer wel netjes op tijd en om tien uur kon ik naar mijn werk.
Daar moest er vandaag gezongen worden in het gelegenheidskerstkoor. Eens per jaar wordt er van mensen uit het instituut en het ziekenhuis een koor gevormd, en er worden christmas carols ingestudeerd. Erg leuk om te doen, net als vorig jaar. Veel mensen die meezingen hebben een hoop koorervaring dus er wordt heel gemakkelijk vierstemmig gezongen. Vandaag was de Christmas carol service in de kapel van het ziekenhuis. Een aantal collega’s waren komen luisteren. We hebben lekker gezongen, maar aangezien mijn stem nog steeds niet helemaal OK is, ben ik dus nu weer flink aan het hoesten. Het waren mijn laatste carols dit jaar in het Engels, ik mag over een week omschakelen naar het Nederlands. Dat zal nog moeilijk genoeg worden, want O come all ye faithfull ligt gewoon wat lekkerder in de mond dan komt allen tezamen…
groeten
Dorine
By
dorine on December 16th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on nog meer drukte
Hallo allemaal,
Afgelopen donderdag schreef ik over de eerste helft van een drukke week, hier volgt de tweede helft. Na het nodige harde werken op donderdag moest ik wederom voor vijven het kantoor uit rennen om een trein te halen. Deze keer was de bestemming weer eens de kerk. Overigens niet voor een kerk-activiteit. Er zijn nog meer Nederlandse groepen die gebruik maken van ons gebouw en deze avond organiseerde de Nederlandse City Lunches een kerstsoirée. Normaal organiseert deze groep lezingen onder lunchtijd, speciaal voor Nederlanders die in de City (het zakendistrict) werken. Ze weten bekende sprekers, zoals Wim Kok en Ayaan Hirsi Ali te krijgen. Ik ben er uiteraard nog nooit bij geweest. De city is voor mij anderhalf uur reizen vanaf mijn werk en ik zou dus een hele dag vrij moeten nemen voor een lunch. Bovendien spreken de veelal economisch getinte lezingen mij niet zo aan, ik blijf bioloog met heel veel andere interesses maar de economie hoort daar niet bij. Deze keer was de bijeenkomst echter ‘s avonds en stond er voor mij een veel interessantere spreker op het programma: Jan Siebelink, de schrijver van Knielen op een bed violen. Een prachtig maar enigszins deprimerend boek dat ik recent in één avond uit heb gelezen. Dat kwam goed uit, want de lezing bleek voornamelijk over dit boek te gaan. Voor de mensen die het niet gelezen hebben: het boek gaat over een vader die opgaat in een extreme vorm van het orthodoxe protestantisme, en de gevolgen hiervan voor zijn gezin. Het boek is autobiografisch en Jan Siebelink vertelde heel oprecht over de ervaringen met zijn vader, op een best positieve manier. Heel interessant om te horen. Na afloop stond er een heerlijk buffet en kreeg ik de gelegenheid om met wat gemeenteleden die ik normaal niet zo vaak spreek te praten. Ook werd het boek verkocht en gesigneerd door Jan Siebelink zelf. Ik had zelf nog geen kopie, had het boek van Henk geleend, dus heb de verleiding niet weerstaan. Ik had zowaar nog even de tijd om een praatje te maken met de schrijver, een aardige en interessante man.
Op vrijdag, hoera, hoefde er eens niet gereisd te worden voor de avondactiviteit. De beroemde en beruchte Institute’s Christmas Party stond op het programma. Op kruipafstand, in de sporthal van het instituut. Die nog steeds niet is ingestort en voor de gelegenheid was omgetoverd in een discotheek. De avond begon met een lopend buffet, weldadig alhoewel niet zo goed als het buffet de dag ervoor (maar wat wil je, er is natuurlijk een verschil tussen een rijke bankiersclub en een charity, wat het instituut is). En ik mopper niet want de avond was gratis, inclusief de nodige drankjes. Na het buffet gingen de voeten al snel van de vloer, waarbij ik er met een stel collega’s een wedstrijd van maakte om elkaar in een zo raar mogelijke danspose op de foto’s te krijgen. Helaas ligt mijn fototoestelkabeltje nog op mijn werk, dus ik heb het resultaat nog niet gezien, maar er staan ongetwijfeld wat goede plaatjes op, die aan de muur kunnen (al moet ik voorzichtig zijn, ook ik ben gefotografeerd).
Door alle drukte had ik inmiddels wel een verkoudheid opgelopen, net als een aantal andere collega’s. Als iemand ziek of verkouden wordt in de groep, dan pikt de rest het meestal snel op. Patient Zero (de eerste met het virus) moet vervolgens nog een maand gezeur aanhoren want vooral de heren zijn bang voor virussen. Deze keer was ik gelukkig niet patient zero. De verkoudheid maakte wel dat ik enigszins op tijd naar huis ben gegaan, met een niet al te hoog alcoholpromillage.
Gisteren kon ik zowaar een beetje uitslapen. Een beetje, want er moesten nog de nodige boodschappen gedaan worden en boodschappen doen op een zaterdag anderhalve week voor kerst is een tijdrovende affaire. Overal staan lange rijen en op highstreet kun je over de hoofden lopen (en dan wil ik niet weten hoe Oxford Street en Covent Garden, de winkelgebieden van Londen, zijn, ik heb deze straten zeer bewust vermeden de laatste weken). Na de noodzakelijke boodschappen heb ik me weer naar Londen centrum begeven, wederom naar de kerk. Daar stond een cantorijrepetitie op het programma, voor de dienst van zondag. Er was nog niet eerder gerepeteerd, dus er moest hard gewerkt worden. Bij aanvang bestond de cantorij uit twee hele personen: Gertie, die alweer maanden in Nederland woont, maar voor de gelegenheid naar Londen was gevlogen en mijzelf. Later kwam ook Marianne nog. Vervolgens zijn we anderhalf uur door David gedrild op de hoge tonen. Ik ben nu officieel mezzosopraan, met een beetje opwarmen is de hoge G geen probleem meer. Die hoge G was nodig, want we moesten een descantpartij zingen. Wie wel eens een engelse Carolservice gehoord of op TV gezien heeft, heeft ongetwijfeld gehoord dat de sopranen bij het laatste vers een hoge stem boven de gemeente zingen. Dat is wat wij mochten doen, voor het lied Once in Royal David’s City. Na anderhalf uur heerlijk gezongen (en gehoest) te hebben, hebben we nog een hapje gegeten op Spitalfields Market, waar we bijna altijd eindigen na een cantorijrepetitie).
Om tien uur was ik thuis en toen moest er nog een taart gebakken worden. Ik heb recent van een collega het recept gekregen voor een echte engelse Carrotcake (worteltaart). Dat wordt hier best veel gegeten, en het is ook echt lekker). Dat recept moest geprobeerd worden, met het gevolg dat ik tot twaalf uur in de keuken heb gestaan, en die vervolgens in een bijzonder wanordelijke status achterliet.
Vanochtend was ik alweer om tien uur in de kerk (met taart), want er moest weer gerepeteerd worden met de cantorij. De stembanden moesten weer even opgerekt worden voor de hoge G’s. De dienst zelf was een echte kerstdienst. Omdat in Londen er op eerste kerstdag geen openbaar vervoer is, en omdat veel van onze gemeenteleden daarvan afhankelijk zijn, hebben we dan geen dienst. We hebben een kerstzangdienst op het moment dat de meeste gemeenteleden nog in Londen zijn op derde advent, dus vandaag. De dienst was een mix van een Engelse Lessons en Carols dienst en een Nederlandse Kerstdienst, met veel bekende liederen. Met de cantorij, waar ook Willemina, een oudere dame uit onze gemeente, nog bij was gekomen om het totaal op vier sopranen te brengen, ging het fantastisch. Onze solostukken klonken heel zuiver en de hoge G’s werden allemaal gehaald. Na afloop kregen we het commentaar dat we als engelen zongen. Beter kun je het niet krijgen denk ik. Volgend jaar gaan we voor de hoge A!
Na afloop stond er een heerlijke kerstmaaltijd. Veel gemeenteleden hadden iets klaargemaakt en er was heel veel keus aan lekkere dingen. Mijn taart bleek bijzonder goed gelukt en was populair!
Om een uur of drie ben ik naar huis gegaan, waar de anticlimax wachtte: de keuken had veel weg van een zwijnenstal na een week niet afwassen (overigens zonder gekookt te hebben) en het fabriceren van een taart, en ook de rest van het huis kon wel een opruimbeurt gebruiken. Inmiddels is er afgewassen, geboend, geveegd, gedweild en gaat zometeen de derde was aan het rek. Niet echt zondagswerk, maar het was deze week even niet anders.
Komende week staan er nog wat activiteiten op het programma, maar er hoeft niet meer gereisd te worden tot vrijdag, en dan gaat de reis naar Gatwick airport.
Volgende keer meer!
groeten
Dorine
By
dorine on December 13th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on kerstdrukte
Hallo allemaal,
Kerst komt eraan en net als vorig jaar heb ik twee weken voor de echte feestdag een 0-avonden-thuis week. Veel kerstdrukte, maar ook andere leuke dingen. Het begon min of meer afgelopen zondag toen ik naar de film the Golden Compass ben geweest. Een mooie film die goed recht doet aan het boek van Philipp Pullman, al had het wat langer gemogen, 1 uur en vijftig minuten is wat magertjes in vergelijking met Lord of the Rings en Harry Potter.
Afgelopen maandag had ik een kerkenraadsvergadering en ook op dinsdag mocht ik weer naar Londen centrum. Deze keer voor een concert van een cello-kwartet. Klinkt klassiek, moeten veel mensen die dit lezen denken. Het concert was in de Astoria, en dat zal bij de meeste klassieke muziek liefhebbers geen belletje doen rinkelen. Bij popliefhebbers misschien wel. We hebben het hier namelijk niet over klassieke muziek. Het cellokwartet heet apocalyptica, is afkomstig uit Finland en maakt heavy metal. Ik had al veel van ze gehoord, maar moest ze nog eens gaan zien. Dat is zeer goed bevallen. De heren maakten er een behoorlijke show van, maar ondertussen konden ze toch erg goed spelen.
Na een nacht van nog geen vijf uur slaap ging gisteren mijn wekker om vijf uur af. Om zes uur was ik op het station en om zeven uur op station Euston, in Noord-Londen. Daarvandaan volgde er een prachtige treinreis door een wittig heuvellandschap. Het vriest hier namelijk op het moment, en buiten is alles wit uitgeslagen van de rijp. Een schitterend gezicht! Om kwart over acht stond ik in Coventry, een stad een uur ten noorden van Londen. Daar ging ik met Richard naar een meeting over de microarrays die we doen. Een hele leerzame meeting waar ik ook goed de kans heb gekregen om de problemen die ik heb met de arrays te bespreken met de mensen die ze ontworpen hebben.
Na de meeting kregen we nog de kans Coventry even in te gaan. Richard heeft er vier jaar gewoond, dus hij wist er aardig de weg. Een van de eerste dingen die ik in een nieuwe Engelse stad meestal bezoek, is de kathedraal, en dat was niet anders in Coventry. De kathedraal van Coventry is wel bijzonder. In 1940 is de kerk gebombardeerd door de Nazi’s.
De ruines van de middeleeuwse kathedraal staan nog overeind, samen met de toren. Het is nu een soort stilteruimte geworden.
Aan de ruines vastgebouwd staat een nieuwe, moderne kathedraal uit de jaren zestig van de vorige eeuw.
Van buiten is het gebouw niet heel bijzonder, al hangt er een mooie sculptuur aan de geven. Van binnen is het gebouw echter gevuld met prachtige moderne kunst.
Dit is de kerk van binnen, gezien vanaf de ingang, kijkend naar het altaar met daarachter een prachtig wandkleed met een levensgrote afbeelding van Jezus. Aan de zijkanten zijn de pijpen van het orgel te zien. Ook had de kerk prachtige glas-in-lood ramen:
Een goede afsluiter van het bezoek aan Coventry. Overigens stond vlak naast deze twee kathedralen nog een derde heiligdom, dat ongetwijfeld de meeste bezoekers trekt: IKEA, de kathedraal voor veel seculiere Britten. Midden in het centrum stond een enorme vestiging.
De terugreis met de trein was iets minder comfortabel dan de heenreis, de trein was overvol en ik heb afwisselend op de vloer en in het bagagerek gezeten (had zere voeten van al het lopen op mijn nette laarzen).
Terug in Londen volgde de volgende activiteit: het kerstdiner van mijn werk. We hebben met z’n allen heerlijk gegeten in een Zweeds restaurant in het noorden van Londen (Islington). We kregen allemaal schalen met gerechten, zoals gehaktballetjes, forel, ovenschotel met ansjovis, rode bietensalade enz op tafel. Eenvoudig eten, maar overheerlijk klaargemaakt. Een erg gezellige avond.
Inmiddels ben ik weer bijgekomen van het slaapgebrek, en verheug ik me op de rest van de week, die minimaal net zo druk wordt als de eerste dagen!
groeten
Dorine
By
dorine on December 8th, 2007
Posted in Nieuws | Comments Off on regen
Hallo allemaal,
Het weer laat zich hier in Londen de laatste dagen van z’n slechtste kant zien. Het waait stevig en het blijft maar regenen. Niet echt weer om veel te ondernemen, zeker als het zaterdag. De dag begon hier met wind die door het huis huilde en regen die tegen de ramen sloeg. Ik heb me nog maar eens omgedraaid en ben lekker in bed gebleven. Op een gegeven moment moest ik er toch maar uit, er was een hoop te doen. De ideale manier om een regenweekend door te brengen is voor mij met een boek op de bank. Aangezien bijna al mijn boeken uit waren, was het hoog tijd voor een bezoek aan de bibliotheek. De bibliotheek van Sutton is voor mij een Walhalla, ik blijf steeds nieuwe goede schrijvers ontdekken. Er waren nu ook een hoop afgeschreven boeken te koop, 30 pence per stuk. Resultaat: vier boeken gekocht. Ik heb ook nog een stevige stapel boeken geleend, dus zo ziet mijn tafel er nu uit:
Links de gekochte boeken, en ook de boeken die ik van Sinterklaas heb gekregen. Rechts de stapel bibliotheekboeken. Laat de kerstvakantie maar komen!
Van de natuur ingaan komt het de laatste dagen niet echt. Daarom heb ik de natuur maar in huis gehaald.
Twee weken geleden heb ik deze Amaryllis gevonden op een franse markt hier in Sutton, toen was het nog slechts een bol met een paar groene puntjes. De bloem is niet erg bekend hier, Robert was helemaal verbaasd toen hij hem donderdag zag bloeien hier. In Nederland had ik altijd een hele verzameling, hier moet ik het doen met eentje, maar bloeien doet hij! Er is nog een derde knop, dus ik denk dat ik er nog wel even plezier van heb.
Ik heb overigens niet de hele dag gelezen en naar mijn Amaryllis gestaard. Vanmiddag ben ik weer naar st Paul’s Cathedral geweest, deze keer met mijn collega Richard, die van dezelfde klassieke muziek houdt als ik, en met wie ik een hele muziekuitwisseling heb. In St Paul’s Cathedral zong het jongenskoor de Ceremony of Carols van Benjamin Britten, een stuk voor hoge stemmen en harp. Voor het zover was, moesten we eerst wel een poos in de rij staan buiten, waar het tot overmaat van ramp ook nog stevig begon te regenen. De rij was enorm, gelukkig stonden we redelijk vooraan, wat resulteerde in een goede plek. Vooraf had ik een beetje mijn vraagtekens gehad bij dit concert, St Paul’s Cathedral is erg groot en 20 jongenstemmen en een harp klinken niet erg luid. Gelukkig zongen de jongens deze keer niet in de koorbanken, maar in de koepel van de kerk. Wij hadden een plekje vlak daarbij veroverd, dus voor de verandering kon ik het koor eens goed horen in st Paul’s. Het concert begon met de mannen van het koor, die een aantal madrigalen van Byrd en Tallis zongen. Hierna kwamen de jongens met een prachtige uitvoering van de Ceremony of Carols. Ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten. Prachtige muziek!
Na afloop heb ik nog wat gegeten en gedronken met Richard in Sutton, maar toen het uitgaanspubliek zich al te erg begon te roeren, zijn we maar naar huis gegaan.
groeten
Dorine
By
dorine on December 7th, 2007
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal,
Zowaar nog een post vandaag. Ik heb net een poosje achter de fluorescentiemicroscoop doorgebracht en zag daar wat mooie dingen. Een poosje terug heb ik al een plaatje op deze site gezet, toen van normale cellen. Het zag er toen zo uit:
Dit zijn chromosomen (met onderin nog een hele cel). Als je goed kijkt, dan kun je bovenin twee grote chromosomen zien met op het uiteinde twee rode puntjes. Dit is het kankergen dat ik heb aangekleurd.
Hetzelfde trucje kun je ook uithalen met de kankercellen die we kweken hier in het lab. Ik heb zelf dertien verschillende celsoorten (cellijnen), maar geen enkele heeft meer dan twee kopieen (normaal) van dit gen, wat zover we weten ook klopt, dit gen wordt weinig gevonden in de soort hersentumor waar ik aan werk. Daarom heb ik bij mijn collega Jane, die aan neuroblastomen werkt, om een aantal van haar cellijnen gevraagd. Toen ik die kleurde zag ik dit:
In plaats van twee puntjes, zie je nu dat twee chromosomen voor de helft helemaal gekleurd zijn. Dit betekent dat er hier een hele rij kopieen van dit kankergen achter elkaar zitten. Dit gen is een transcriptiefactor, dat betekent dat het andere genen aanzet. We hebben twee kopieen van het gen nodig, want tijdens de ontwikkeling van een embryo moet dit gen andere genen aanzetten, die zorgen dat het hersen- en zenuwweefsel groeit. Heel veel kopieen van dit gen zorgen ervoor dat de genen die voor deze groei zorgen, veel harder aangaan, waardoor er snelgroeiende cellen ontstaan die de gewone cellen wegdrukken: kanker. Mijn collega Jane van wie ik de cellen mocht gebruiken (ze heeft FISH, deze techniek, volgens mij nog nooit zelf heeft gedaan) is overigens ontzettend blij met dit plaatje, ze laat het in het kantoor hiernaast aan iedereen zien, zodat ik continu mensen langskrijg die opmerken: ik zag dat je leuke resultaten had!
Dit is een prachtig voorbeeld, we vonden het hier gewoon jammer dat het niet een van onze eigen cellijnen was. Ook die hebben veel kopieen van kankergenen, maar niet dit gen. Op een van mijn eigen cellijnen heb ik een ander kankergen gekleurd en dat zag er zo uit:
Heel veel stipjes, die niet op de chromosomen liggen. Toen ik dit drie weken terug voor het eerst zag, dacht ik dat het experiment mislukt was, dat het stukje DNA met fluorescent kleurtje dat ik gebruik om dit gen aan te kleuren, ook op andere plekken waar het niet hoorde, plakte. Omdat ik het niet beter kreeg, heb ik de genetici die hier ook op het kantoor zitten, en die heel veel van chromosomen en kanker afweten, eens gevraagd wat zij hiervan vonden. Volgens hen klopte het wel degelijk wat ik zag. Wat je hier kan zien, zijn allemaal mini-chromosoompjes waarin 1 kopie van het gen zit. Bij elkaar zijn het ook heel veel kopieen, die er voor zorgen dat de cel harder gaat groeien. Ik had nog nooit van die mini-chromosoompjes gehoord, maar het blijkt vaker voor te komen voor de hersentumor waar ik aan werk. Goed nieuws dus!
Dit is overigens allemaal helemaal niet nieuw: we wisten allang dat er veel kopieen van deze genen in de cellen waren, we hadden dat met een andere techniek al gezien, maar om het ook daadwerkelijk zo in de cel, op de chromosomen te zien is wel heel leuk. De fluorescentiemicroscoop is inmiddels niet meer mijn grootste vijand! Overigens gaan we hiermee wel nieuwe dingen doen, ik heb een hele set met stukjes weefsel van onze hersentumor, die geconserveerd zijn in paraffine, een soort kaarsvet. Van deze stukjes weefsel weten we niet of er een normaal aantal, of abnormaal aantal kopieen van deze genen is, en niemand heeft er ooit nog naar gekeken. Chromosomen aankleuren op paraffine-weefsel is echter veel moeilijker dan op gewone cellen die direkt op het microscoopglas gedruppeld zijn, dus dat wordt de volgende uitdaging voor mij.
Ik ga nu mijn resultaten maar eens bijwerken in mijn labboek…
groeten
Dorine