Tuinfeest
Hallo allemaal,
Vandaag de tweede werkdag deze week en het is toch alweer bijna weekend! Vandaag heb ik voor het eerst in een bijzonder stressvolle situatie gezeten. Ik ben niet snel gestressd, maar er zijn een paar dingen op laboratoria waar ik gruwelijk het land aan heb en dat zijn hele warme dingen (gasbranders, al ben ik na jaren microbiologisch onderzoek wel aan gewend geraakt, snelkookpannen) en hele koude dingen (vloeibare stikstof). Ik ging vandaag beginnen met het kweken van cellen en daarvoor moest ik de buisjes met ingevroren cellen uit het stikstofvat halen. Alle stikstofvaten van het gebouw staan in één raamloos kamertje in de kelder gepropt. Nu was ik er al eerder geweest met collega’s, dus ik wist wel waar alles stond. Alleen nu bleek dat er vijftien stikstofvaten bij waren gekomen in dat kamertje (er is recent een hele afdeling van de andere vestiging van het instituut in Londen naar de tweede verdieping van ons gebouw verhuisd). Ik kon er mijn kont niet meer keren. Het bleek bijzonder lastig om op die manier in een groot vat precies de plekken te vinden waar mijn buisjes stonden, want ik kon nauwelijks bij het vat komen. Gelukkig is het me wel redelijk snel gelukt, maar leuk was het niet. Ik kan me ook niet voorstellen dat het op deze manier veilig is, dus ik heb er wel een opmerking over gemaakt bij de labverantwoordelijke. De cellen zitten inmiddels in hun flesje en morgen ga ik zien of ze nog leven en hoe hard ze groeien (met andere woorden: of ik in het weekend terug moet komen om voor ze te zorgen).
Het weer was vandaag niet best, heel veel regen, al kwam ik vanochtend wel droog over. Rond een uur of vijf vonden de weergoden dat het wel genoeg geweest was met de regen en kwam de zon door. Dat was maar goed ook, want de professor had een feestje voor de hele afdeling kindergeneeskunde (artsen, verpleegsters, secretaresses en natuurlijk ons lab) georganiseerd in haar tuin. Ze had een enorm lekker buffet laten klaarmaken, dus ik heb lekker gegeten. Ook was het leuk om eens kennis te maken met een aantal partners van collega’s. Het veertien maanden oude zoontje van mijn Egyptische collega was ook erg schattig, al was ik erg verbaasd een blond jongetje aan te treffen, ze heeft zelf heel donker haar, maar haar man is Engels. Het was erg gezellig. Kathy, de professor heeft trouwens een heel mooi huis en een prachtige tuin, duidelijk een tuin om in te leven, met ligbedden, hangmatten, een groot grasveld, maar ook mooie borders met bloemen. Het was in Cheam, een dorpje dat aan Sutton is vastgegroeid en daar tegenwoordig ook bij hoort. Op de heenweg heb ik lekker gelopen (35 minuten) en terug kon ik een lift krijgen van een collega. Bepaalde dingen zijn overigens in Engeland precies gelijk als in Nederland: mensen van het lab zijn altijd als laatste weg op feestjes!
Dat was wel weer genoeg voor vandaag
groeten
Dorine