Warm
hoi allemaal,
Het is warm hier, heel erg warm. Hier op mijn werk is het eigenlijk nog het beste uit te houden, omdat er airco is. Helaas was ik vandaag het grootste deel van de dag ergens anders. Om half acht heb ik de bus gepakt richting Tooting, een wijk in het zuiden van Londen. Dat ging redelijk voorspoedig, drie kwartier later en een half uur voordat ik afgesproken had was ik al bij st George’s Hospital. Toen was het al warm in de zon, maar op een bankje nog wel enigszins uit te houden. Suzie en ik moesten in dit ziekenhuis van 122 patienten weefsel en microscoopcoupes uit het pathologiearchief halen. We zijn eerst de hele ochtend beziggeweest om van alle patienten pathologierapporten uit ladekasten te vissen, te kopieren, en vervolgens weer terug te leggen op de juiste plaats. Vervolgens zijn we ‘s middags het archief ingedoken. In mijn herinneringen zijn pathologiearchieven koud. Deze niet. Ik had een trui meegenomen, maar die bleek volledig niet nodig. Het was hard werken. Veel materiaal stond in kleine lades vlak bij de grond, met zeer onduidelijkgeschreven nummers erop, dus we moesten ze helemaal voorovergebogen zoeken. Ik voel mijn rug nu nog steeds. We hadden de hele dag gepland, maar waren gelukkig al om kwart over drie klaar. Ik ben toen op de bus terug gestapt. Dat viel niet mee. We hebben bijna de hele route in de file gestaan en er meer dan een uur over gedaan naar Sutton. Daarbij was de bus ook nog een sauna, de prachtige rode Londense dubbeldekkers blijken nog geen airco te hebben. Ik ben blij dat ik nu even kan bijkomen op mijn werk, al zal ik niet meer echt aan het werk gaan. Dat komt morgen wel weer, als we alle pathologierapporten, coupes en weefselblokjes moeten gaan sorteren. Zometeen ga ik rechtstreeks naar huis, alles deuren en ramen opengooien en eerst even helemaal niets doen (of lezen).
Gisteravond dacht ik leuk nog een stuk te gaan fietsen uit mijn werk. Dat stuk was er wel, maar echt leuk was het niet. De grote wegen waren propvol met auto’s, ik reed continu tussen de uitlaatgassen en moest vreselijk op mijn hoede zijn. Bovendien zijn er ook bijna nergens wegwijzers, dus ik moest bij elk kruispunt weer op mijn kaart kijken. Op het laatst dacht ik een stukje over een briddleway te gaan, een voetpad waar je ook mag fietsen. Ook dat viel niet mee. Het was hier weliswaar rustig, sterker nog, ik ben niemand tegengekomen, maar die paden zijn gemaakt voor voetgangers en ruiters. Met een mountainbike zou je er nog wel aardig kunnen fietsen, maar mijn fiets is geen mountainbike, verre van dat, het is meer een racefiets met hele dunne bandjes. Ik moest dus grote stukken lopen omdat ik anders onderuit zou gaan. Overigens is het gebied ten zuiden van Sutton wel heel mooi als je even van de grote weg afben en ik denk dat je er ook heel leuk kunt wandelen, maar fietsen ging niet erg best. Uiteindelijk heb ik toch nog tweeenhalf uur gefietst (en gelopen) en had ik het gevoel dat ik een tour-de-france gereden had, vanwege alle stijle heuvels die ik op moest. Ik denk niet dat ik nog snel eens op een doordeweekse dag ‘s avonds op de fiets stap, misschien dat ik het op een zondag nog eens probeer.
Verder heb ik niet zoveel nieuws.
groeten
Dorine