kerstdrukte
Hallo allemaal,
Kerst komt eraan en net als vorig jaar heb ik twee weken voor de echte feestdag een 0-avonden-thuis week. Veel kerstdrukte, maar ook andere leuke dingen. Het begon min of meer afgelopen zondag toen ik naar de film the Golden Compass ben geweest. Een mooie film die goed recht doet aan het boek van Philipp Pullman, al had het wat langer gemogen, 1 uur en vijftig minuten is wat magertjes in vergelijking met Lord of the Rings en Harry Potter.
Afgelopen maandag had ik een kerkenraadsvergadering en ook op dinsdag mocht ik weer naar Londen centrum. Deze keer voor een concert van een cello-kwartet. Klinkt klassiek, moeten veel mensen die dit lezen denken. Het concert was in de Astoria, en dat zal bij de meeste klassieke muziek liefhebbers geen belletje doen rinkelen. Bij popliefhebbers misschien wel. We hebben het hier namelijk niet over klassieke muziek. Het cellokwartet heet apocalyptica, is afkomstig uit Finland en maakt heavy metal. Ik had al veel van ze gehoord, maar moest ze nog eens gaan zien. Dat is zeer goed bevallen. De heren maakten er een behoorlijke show van, maar ondertussen konden ze toch erg goed spelen.
Na een nacht van nog geen vijf uur slaap ging gisteren mijn wekker om vijf uur af. Om zes uur was ik op het station en om zeven uur op station Euston, in Noord-Londen. Daarvandaan volgde er een prachtige treinreis door een wittig heuvellandschap. Het vriest hier namelijk op het moment, en buiten is alles wit uitgeslagen van de rijp. Een schitterend gezicht! Om kwart over acht stond ik in Coventry, een stad een uur ten noorden van Londen. Daar ging ik met Richard naar een meeting over de microarrays die we doen. Een hele leerzame meeting waar ik ook goed de kans heb gekregen om de problemen die ik heb met de arrays te bespreken met de mensen die ze ontworpen hebben.
Na de meeting kregen we nog de kans Coventry even in te gaan. Richard heeft er vier jaar gewoond, dus hij wist er aardig de weg. Een van de eerste dingen die ik in een nieuwe Engelse stad meestal bezoek, is de kathedraal, en dat was niet anders in Coventry. De kathedraal van Coventry is wel bijzonder. In 1940 is de kerk gebombardeerd door de Nazi’s.
De ruines van de middeleeuwse kathedraal staan nog overeind, samen met de toren. Het is nu een soort stilteruimte geworden.
Aan de ruines vastgebouwd staat een nieuwe, moderne kathedraal uit de jaren zestig van de vorige eeuw.
Van buiten is het gebouw niet heel bijzonder, al hangt er een mooie sculptuur aan de geven. Van binnen is het gebouw echter gevuld met prachtige moderne kunst.
Dit is de kerk van binnen, gezien vanaf de ingang, kijkend naar het altaar met daarachter een prachtig wandkleed met een levensgrote afbeelding van Jezus. Aan de zijkanten zijn de pijpen van het orgel te zien. Ook had de kerk prachtige glas-in-lood ramen:
Een goede afsluiter van het bezoek aan Coventry. Overigens stond vlak naast deze twee kathedralen nog een derde heiligdom, dat ongetwijfeld de meeste bezoekers trekt: IKEA, de kathedraal voor veel seculiere Britten. Midden in het centrum stond een enorme vestiging.
De terugreis met de trein was iets minder comfortabel dan de heenreis, de trein was overvol en ik heb afwisselend op de vloer en in het bagagerek gezeten (had zere voeten van al het lopen op mijn nette laarzen).
Terug in Londen volgde de volgende activiteit: het kerstdiner van mijn werk. We hebben met z’n allen heerlijk gegeten in een Zweeds restaurant in het noorden van Londen (Islington). We kregen allemaal schalen met gerechten, zoals gehaktballetjes, forel, ovenschotel met ansjovis, rode bietensalade enz op tafel. Eenvoudig eten, maar overheerlijk klaargemaakt. Een erg gezellige avond.
Inmiddels ben ik weer bijgekomen van het slaapgebrek, en verheug ik me op de rest van de week, die minimaal net zo druk wordt als de eerste dagen!
groeten
Dorine