het gewone leven
Hallo allemaal,
Na alle kloosteravonturen is inmiddels het gewone leven weer begonnen. Niet dat dat rustig is overigens. Vorige week door de weeks ben ik welgeteld twee avonden thuis geweest die vervolgens grotendeels gevuld werden door kerkenraads- en huishoudtaken. Donderdagavond ben ik nog gezellig uit geweest met mijn collega’s, het was alweer een paar maanden terug dat we iets samen gedaan hadden. We hebben eerst met z’n allen iets gegeten bij Wagamama, een Japanse restaurantketen hier in Londen (en ook in Amsterdam heb ik begrepen), waarbij ik het voor elkaar gekregen heb om zelfs met chopsticks (eetstokjes) als eerste klaar te zijn, en mijn chopsticktechniek is niet bepaald geweldig. Ik moet toch eens wat gaan doen aan dat eettempo van mij. Na het eten, wat erg lekker was, zijn we met de hele ploeg naar een toneelstuk in the West End geweest. Het stuk heette 39 steps en was gebaseerd op een Hitchcock film uit de jaren dertig. Het zat vol met echte engelse humor, ik heb enorm gelachen.
Afgelopen weekend waren er geen bijzondere dingen, maar toch zat het weer goed vol. Er moest een presentatie over onze Iona-reis in elkaar gezet worden en ik had beloofd om scones te bakken voor de hele kerk. De kerkdienst was onverwacht goed bezocht en de presentatie (en scones) na afloop waren erg geslaagd. De besprekingen voor de Iona-reis 2008 zijn alweer begonnen!
Op mijn werk is het afwisselend druk en rustig. Het zou erg druk moeten zijn, maar aangezien op het moment echt helemaal niets wil lukken op het lab, ben ik voornamelijk bezig met troubleshooten en heb ik drukke emaildiscussies met fabrikanten van spullen waarvan ik denk dat ze niet helemaal goed zijn (altijd makkelijk, iemand anders de schuld geven). Zojuist heb ik een zoveelste poging gedaan om mijn microarray werkend te krijgen, woensdag weet ik of dat gelukt is. Helaas bleek de collega die één van de monsters bezat die ik moest testen, opeens verdwenen voor een paar uur, dus kon ik pas om half vier beginnen. Het is dus een latertje geworden.
Gelukkig was er ook goed nieuws op het werk. Mijn collega Lara, die terug was naar Australie om daar te proberen aan een werkvergunning te komen, is weer terug in Engeland. Met werkvergunning! Verder werkt het hele lab naar deadlines toe, zowel de niertumorgroep als de hersentumor (mijn) groep hebben een deadline voor een congres op 1 december. Ik ontdekte vandaag overigens dat onze deadline is verschoven naar 15 januari, iets wat mijn baas volgens mij expres was vergeten te melden. Verder hebben komende vier weken drie van mijn collega’s een examen dat hier gebruikelijk is aan het eind van het eerste jaar van een promotieonderzoek. Dat levert de desbetreffende dames een hoop stress op, ik hoop dat het op het lab, als die examens voorbij zijn, een stukje kalmer wordt.
Meer heb ik niet te melden geloof ik,
groeten
Dorine