strand
Hallo allemaal,
Op woensdag scheen de zon nog uitbundiger dan de dagen ervoor. ‘s Ochtends zijn we eerst met een groep bezig geweest met het voorbereiden van de avondviering, die helemaal in elkaar gezet moest worden door mensen uit het MacLeod centre. Daar zijn we de hele ochtend mee beziggeweest, maar het resultaat was uiteindelijk heel mooi.
‘s Middags zijn we alweer snel gaan wandelen. We hadden inmiddels alle wandelmogelijkheden op het eiland al minimaal één keer gezien, maar het was niet erg om dingen nog eens te zien, zeker omdat het licht op Iona elke keer heel anders is.
We zijn weer naar het noordstrand gegaan. Op een klein stukje strand, dat verborgen achter wat rotsen lag, ontdekte ik ontzettend veel schelpen. Schelpen verzamelen is mijn hobby, dus de rest van de groep kreeg me er met geen tien paarden meer vandaan. Ik heb heerlijk op mijn knieen in het zand in het zonnetje gelegen, alleen de temperatuur was nog wat laag om echt over zonnen te spreken. Ik heb een hele zak schelpen verzameld, die ik uiteindelijk ook heb meegesleept naar Sutton.
Om vijf uur had ik weer een afspraak in de abbey, samen met de muziekleider en de andere blokfluittisten. Steffen en mijn moeder waren er ook bij. Met elkaar hebben we een aantal stukken uit de renaissance en barok ingestudeerd. Ik werd veroordeeld tot het spelen van de basfluit van de abbey, ik prefereer mijn eigen bas, maar toch was het wel heel leuk om te doen.
‘s Avonds was het concert van de gasten. Dat is een uur waarin mensen ‘stukjes’ kunnen doen, in Nederland zouden we het een bonte avond noemen. Samen met de andere Nederlandse groep hadden wij een liedjesprogramma waarbij we liedjes van babytijd tot graf zouden zingen. Aan het graf kwamen we niet meer toe, wat misschien maar goed was gezien de humoristische sfeer van de avond. Wel hebben we de hele zaal mee laten doen met “klap eens in je handjes blij blij blij”. Het was een grappig gezicht om tachtig volwassen engelsen met hun handen op hun hoofd te zien zitten.
Helaas moest ik om half negen snel wegrennen want ik moest naar een soundcheck voor de avondviering. Die viering stond in het teken van toewijding. Mensen konden een steen meenemen als belofte om iets te doen met hetgene was ze in Iona meekregen, of ze konden een kaarsje aansteken als teken van toewijding aan iets persoonlijks. Terwijl de mensen door de kerk liepen, moest ik met nog drie mensen een meerstemmig stuk zingen, a capella. Het was voor het eerst dat ik dat deed. Ik zong de altpartij alleen, met alleen de zeer sterke sopraan als steun. Het was geweldig om te doen in de abbey met mooie akoestiek en ik heb ook veel positieve reacties gehad.
Na de avondviering zijn we met de andere Nederlandse groep in de (enige) kroeg beland, iets wat ik niet had verwacht te doen op Iona, maar wat toch heel gezellig was. Lang zijn we er niet geweest, want door alle muziek en viering-afspraken was het een drukke dag geweest. Meer foto’s van deze dag zijn te vinden in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine