Naar the Yorkshire Dales
Hallo allemaal,
Op de zesde dag van onze vakantie zijn we vertrokken uit the Lake District. Het opstaan ging niet zonder problemen, we hadden allemaal flinke spierpijn in armen, benen en buikspieren van het klimmen in bomen. We zijn toch maar gaan rijden. Via een ferry zijn we het beroemdste meer van the Lake District overgestoken, lake Windermere. We wilden eigenlijk nog wat rondkijken in het plaatsje Windermere, maar toen we rondreden op zoek naar een parkeerplek, bedacht ik me dat het zondag was en dat mijn collega’s me hadden gewaarschuwd dat er op zondag geen doorkomen aan was in de toeristische plaatsen in the Lake District. We zijn dus maar doorgereden naar the Yorkshire Dales, waar we het tweede gedeelte van onze vakantie door zouden brengen. We zijn gereden naar Hawes, een plaats in het midden van the Yorkshire Dales. Daar hebben we wat rondgereden, en hebben we gekeken wat er allemaal te doen was in de streek in the tourist information centre (voor zover we het nog niet wisten). Omdat het wederom heerlijk weer was, hebben we besloten om iets buiten te gaan doen. We zijn een eindje verder het dal (Wensleydale) ingereden, naar het plaatsje Aysgarth, waar er prachtige watervallen waren.
Aangekomen bij de eerste waterval, bleek er een bovenaan een heerlijk stuk rivier met rotsen erin te zijn, waarin we heerlijk konden rondlopen. Daar hebben we heerlijk met ons voeten in het water gezeten, rondgeklomen over de rotsen en door de rivier gelopen. Water en zon gaan heel goed samen! Na een poosje zijn we toch maar verder gelopen, want we hadden niet zoveel parkeertijd (bij elke attractie zowel in the Lake District als in the Yorkshire Dales moest je betalen voor het parkeren). Ook de andere watervallen waren heel mooi.
Na deze waterval zijn we doorgereden naar een volgende waterval, de Hardraw Force. Dit is de hoogste waterval van Engeland (die in één stuk naar beneden komt), ruim 30 meter hoog. Om er te komen moesten we door een oude pub heen (waar we uiteraard moesten betalen, ze weten in het noorden van Engeland goed hoe ze zoveel mogelijk geld uit toeristen moeten krijgen). De waterval was prachtig. Aan het eind van een mooi wandelpad was er een hoge muur van rotsen waarvan de waterval naar beneden stortte in een soort basin. Na een poosje stil te hebben genoten van dit natuurschoon, zijn we teruggegaan naar de pub om wat te eten. Tijdens onze vakantie zijn we overal ontzettende aardige mensen tegengekomen, maar in deze pub kwamen we uitzonderingen tegen. Toen ik aan de bar mijn bestelling plaatste, bleek het gerecht dat we wilden hebben, niet meer voorradig, waarop ik achter mijn rug uitgelachen werd door de waardin een een groepje stamgasten. Het was dat er in de buurt geen ander restaurant was, anders was ik meteen weggelopen. Uiteindelijk hebben we iets anders op (wat koud was) en zijn we snel vertrokken.
Vanaf de pub moesten we een pas over rijden om bij ons volgende overnachtingsadres te komen, de buttertubs pas. Bovenop de pas zouden de buttertubs moeten zijn (diepe holen in de grond), maar die hebben we compleet gemist, er stond ook geen bordje dat ze aanwees. De pas was zelf adembenemend, maar gelukkig niet te moeilijk om te rijden. Wel was duidelijk dat er een konijnenplaag heerste: overal zagen we de beestjes rondhuppelen en de weg was bezaaid met doodgereden konijnen.
Na de pas kwamen we al snel in Muker, een piepklein dorpje waar het bed&breakfast waar we zouden overnachten stond. Toen we parkeerden, kwam onze gastvrouw al meteen naar buiten gelopen om ons te verwelkomen. Ook de gastheer kwam erbij. Hele aardige mensen! We kregen een heerlijke kamer met uitzicht op de heuvels. We zijn het dorpje nog even gaan verkennen, een prachtig plaatsje, nog niet echt aangetast door de toeristenindustrie. Er komen wel toeristen, maar dat zijn meest mensen die een lange afstandswandeling deden, de Coast to Coast walk. De andere gasten in ons bed&breakfast deden ook deze wandeling. Het lijkt mij geweldig om ook eens zoiets te doen.
Hierna zijn we nog even de heuvel boven het dorp opgelopen, waar er flink wat konijnen zaten, en waar we ook een fazant zagen. We zijn al snel weer teruggegaan want het begon donker te worden.
Meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine