wandelen en theater
Beste allemaal,
Het absolute zomeravondgevoel: om elf uur ‘s avonds van het station naar huis wandelen in je T-shirt zonder het koud te hebben, plakkend van het zweet en de zonnebrandolie, na een dag leukedingendoen. Een kleine aanteking: het is pas 14 april. Het was hier vandaag abnormaal warm voor de tijd van het jaar en daar heb ik van genoten!
Rond twaalf uur heb ik Steffen ontmoet op station East Croydon en vandaar zijn we doorgereisd naar Woldingham, een klein plaatstje ten zuid-oosten van Sutton, nog binnen de M25 (de snelweg die de grens vormt van greater London, ook Sutton ligt hier nog binnen). Daar hebben we heerlijk gewandeld. Het was niet te merken dat we nog in greater London waren, het was er extreem rustig, veel weides en bossen. We begonnen tussen de weides. ‘s Ochtends vroeg had ik, in een opwelling, een nieuwe afritsbroek gekocht, omdat ik er geen meer had. Ik was erg blij dat ik hem aangetrokken had, toen ik tien minuten de trein uit was, vond ik het al tijd om de pijpen te verwijderen. Na de weides kwamen we in de bossen. En daar was het feest:
De bluebells waren in volle glorie aan het bloeien. Ze vormden enorme blauwe tapijten op de bosbodem. Een geweldig gezicht! En het bleef niet bij één veld, we hebben echt oneindig veel bluebells gezien. Er waren ook nog andere bloemen, de nodige close-ups daarvan staan in mijn fotoalbum. Ook hebben we heerlijk in de zon gezeten, op een bankje met prachtig uitzicht (dat helaas enigszins verstoord werd door de M25). Halverwege in het groen kwamen we nog een prachtig kerkje tegen, waar we even binnen gekeken hebben. Na al dit wandelen zaten we om half zes weer in de trein.
Die trein voerde ons niet naar huis, maar naar Clapham, een wijk ten zuiden van het centrum van Londen. We hadden kaartjes om daar naar een theatervoorstelling te gaan, maar eerst hebben we nog een poos op een terrasje gezeten, met een witbiertje! Ook al zo’n ultiem zomergevoel. We zijn naar het toneelstuk Gormenghast geweest, naar het boek van Mervyn Peake, een tijdgenoot van Tolkien. Een fantasy verhaal op het toneel, dat was wel heel erg boeiend. Ik heb ervan genoten! Het stuk duurde aardig lang, dus ik ben pas net thuis.
Thuis constateerde ik dat ik de gordijnen niet had dichtgedaan, dus het huis was veranderd in een sauna. Inmiddels begint het, met alle ramen open, gelukkig aardig af te koelen. Tijd om naar bed te gaan dus, want morgen is het weer vroeg dag!
groeten
Dorine