wandelen op de North Downs Way
Beste allemaal,
Ik heb gisteren niet voor niets geduimd voor mooi weer. Toen ik vanochtend om kwart voor acht de gordijnen open schoof, was het nog enigszins grijs, maar toen ik een uur later buiten liep richting supermarkt, was de zon al hard haar best aan het doen om door de nevelen te breken. Ik had een wandelafspraak met Steffen, en tegen de tijd dat ik in Reigate, een plaats ten zuiden van Sutton, waar Steffen woont, arriveerde, was de lucht inmiddels blauw met een aantal witte wolkjes. Heerlijk wandelweer dus. We zijn er dus redelijk snel op uitgetrokken. Het initiele plan om met de trein naar een plaatsje 15 km verderop te gaan, ging niet door, want er reden geen treinen vanaf station Reigate (ik was met de lijnbus gekomen). Reigate zelf ligt ook in een prachtige omgeving, dus zijn we gewoon daar gaan wandelen. Steffen woont op de hellingen van de North Downs, een heuvelrug waar ik vorig jaar ook al een aantal keren geweest ben. We zijn verder omhoog gelopen, totdat we op de North Downs Way, één van de grote lange-afstands wandelpaden in Groot-Brittannië, kwamen. Die hebben we ruim 10 km gevolgd, totdat we bij Boxhill kwamen.
Onderweg was het een waar voorjaarsbloemenfeest. Ik las recent een artikel (ik denk op de website van Trouw) dat in de Nederlandse bossen er nauwelijks meer bloemen bloeien in het voorjaar. Hier was dat bepaald wel anders. We hebben sleutelbloemen, bosanemonen, maartse viooltjes en de eerste bluebells (wilde hyacinth) gezien. De laatst genoemde bloemen gaan over een aantal weken hele blauwe tapijten vormen in bossen in de buurt, dus ik moet dan zeker nog een keer terug. Ik kan dan meteen de lelietjes-van-dalen zien bloeien, die stonden nu nog in knop. De sleedoorn daarentegen was al in volle glorie
Meer foto’s staan in mijn fotoalbum. Het was een beetje heiig, dus het uitzicht was niet geweldig, al kon je toch nog wel redelijk ver zien. De zon maakte wel heel veel goed. Op Boxhill aangekomen hebben we nog anderhalf uur in de zon gelegen, tot kwart voor zes ‘s avonds! Heerlijk! Ook is het eerste ijsje van het jaar daar naar binnen gegaan. Na een snelle afdaling renden we nog precies de trein (die één keer per uur gaat) in. In Sutton hebben we nog lekker een hapje gegeten en daarna zijn we allebei weer naar huis gegaan.
Van al het klimmen en dalen heb ik wel stijve beenspieren gekregen, dus die ga ik zo lekker ontspannen in een warm bad.
groeten
Dorine