Pyrford
Hallo allemaal,
Afgelopen week werd langzaam maar zeker steeds drukker, vooral op mijn werk. Het vervelen lijkt daar voorbij te zijn. Ik heb de resultaten waar ik op zat te wachten (microarray resultaten, voor de insiders), inmiddels terug van het instituut dat de experimenten voor ons gedaan heeft. Donderdag ben ik bezig geweest met het downloaden van alle software die nodig is voor het analyseren van deze resultaten. Hopelijk heeft Chris komende week tijd om mij te helpen met de analyse, want dat heb ik nog nooit gedaan.
Donderdagavond is Steffen nog langs geweest. We hebben lekker gegeten en de nodige muziek uitgewisseld. Ik heb weer veel leuke dingen om naar te luisteren! Gisteravond heb ik mezelf eens goed afgemat in de gym, ik merk dat mijn conditie steeds beter wordt.
Vanochtend begon de dag even vroeg als doordeweeks. Om kwart voor negen stond ik bij de fietsenmaker op de stoep om mijn fiets op te halen. Mijn fiets lijkt het nu helemaal goed te doen, al heb ik op het kleine stukje naar huis niet echt kunnen testen. Om half elf werd ik opgehaald door Henk (de dominee) en zijn vrouw. Ik had namelijk dienst als ouderling. Ja, op zaterdag! Dat zit zo: In Woking, een stad ten zuid-westen van Sutton staat een filiaal van Shell. Dat betekent dat daar veel Nederlanders wonen. Die Nederlanders hebben vaak kinderen en die zitten op een Nederlandse school in Woking (deze school was dit jaar de beste van Nederland (?) bij de Cito-toets). Vanuit de Nederlandse Kerk leidt Henk daar samen met twee moeders een kinderkring voor kinderen van 5 tot 10 jaar. Vandaag was er een kerkdienst als afsluiting van deze kring.
Deze kerkdienst was niet in de Nederlandse kerk, maar in Pyrford een dorpje vlak bij Woking. Het kerkje, st Nicholas Church, was fantastisch, het is meer dan 850 jaar oud, uit 1140 AD.
Binnen had ik echt het idee dat ik in de middeleeuwen stond. Tenminste, voordat er 25 kinderen met ouders binnen kwamen. Het was een leuke kerkdienst, heel gemoedelijk, echt toegespitst op kinderen. De kinderen zongen een aantal liedjes en hadden een toneelstukje ingestudeerd. Iedereen had er plezier in geloof ik. Na afloop hebben we in een klein gebouwtje naast de kerk nog koffie gedronken.
Vervolgens ben ik zelf op pad gegaan. Eerst heb ik het kerkje nog eens goed bekeken en heb ik de hele oude muurschilderingen bewonderd. Het kerkje was nog volledig intact, in de Normandische stijl (ik denk dat wij dat vroeg-gotisch noemen, in ieder geval de bouwstijl die Willem de Veroveraar (ja, degene die in 1066 Engeland binnenviel) uit Normandie heeft geintroduceerd in Engeland. Er waren een paar toevoegingen uit de zestiende eeuw. In die tijd werd de kerk af en toe bezocht door koningin Elisabeth de eerste.
Het weer was niet echt fantastisch, het was erg grijs, maar ik ben toch maar een stuk gaan lopen. Het gebied rond Pyrford wordt gedomineerd door de rivier de Wey, dezelfde rivier als waar ik vorige week een stuk langs gelopen heb. Toch was dit gebied totaal anders. De rivier meandert in vele stroompjes door het laagland, dat daardoor vrij moerassig aandoet. Al vrij snel kwam ik (wederom net als vorige week) de ruine van een middeleeuws klooster tegen, Newark Priory.
Helaas was het niet mogelijk om deze ruine van dichtbij te bekijken, er lagen zo’n drie gedeeltes van de rivier tussen mij en de ruine en ik vond het wat te koud om te gaan zwemmen… Tussen de verschillende takken van de rivier lag ook een oud gekanaliseerd gedeelte. Dit was onderdeel van een heel netwerk van kanaaltjes in het stroomgebied van de Wey, de Wey Navigation. Langs het gedeelte van het kanaal in de buurt van Pyrford loopt een oud jaagpad, waarover het prachtig wandelen was. Her en der waren er oude sluisjes en er voer een heel antiek soort plezierboten rond (volgens mij waren het oude omgebouwde turfschepen, er waren er alleen wel bijzonder veel van). Na bijna twee uur wandelen kwam ik weer bij een stationnetje.
Hiervandaan ben ik teruggegaan naar Sutton. Ik moest overstappen in Wimbledon en heb meteen van de gelegenheid gebruikt om nog wat te winkelen. Ik heb mezelf getrakteerd op een nieuwe zomerbroek, zo’n beetje het eerste kledingstuk wat ik hier in Engeland heb gekocht. Hierna ben ik naar huis teruggegaan. Van het kerkje in Pyrford en de wandeling heb ik een aantal foto’s in mijn fotoalbum gezet.
groeten
Dorine
Prachtig! Wat mooi land leven we toch in.
Lijkt me zeer de moeite waard om eens een poging te wagen om (zonder zwemmen) dichter bij die ruine te komen. Wandeldewandel. Laat het lenteweer maar komen!