leuven
Hallo allemaal
Na een aantal dagen internetstilte weer een bericht van mij. Afgelopen dinsdagochtend ben ik samen met drie collega’s vertrokken naar Leuven voor een congres. Ik hoefde gelukkig deze keer niet op onbeschaafde tijden te reizen, om negen uur ‘s ochtends ging mijn trein naar Londen Waterloo. Daar hebben we elkaar ontmoet en ingecheckt voor de eurostar, de trein naar Brussel. Dat is nog een heel gedoe, met incheckpoortjes, bagagecontrole en douane. Het ging wel een stuk sneller dan op een vliegveld, we hoefden er ook maar een half uur voor vertrek te zijn. We zaten gezellig bij elkaar in de trein en ik had natuurlijk een raamplekje geconfisceerd. De eurostar is een hoge snelheidstrein die door de kanaaltunnel gaat, dus de reistijd viel alles mee, tweeenhalf uur. Ik vond het heel leuk om eens op deze manier te reizen, het is toch anders dan met een vliegtuig. In Brussel konden we redelijk vlot overstappen op een trein naar Leuven, dat duurde nog eens een half uur. We waren rond een uur of drie in Leuven. Ons hotel was gelukkig vlak bij het station. We hebben de spullen op de hotelkamers gedumpt en zijn snel een terrasje opgedoken want het was daar nog hoogzomer, bijna 30 graden. Daar hebben we ons eerste Belgisch beertje in België gedronken (er zouden er nog vele volgen). Ik ben ook nog snel even het centrum ingelopen om een aantal CD-zaken af te stropen op zoek naar een aantal Belgische CD’s die ik Nederland slecht kan krijgen (laat staan in Engeland). Ik heb er één gevonden, een vrij zeldzame CD van Ambrozijn, één van mijn favoriete groepen op het moment, ze maken een soort folk en gebruiken daarvoor vaak eeuwenoude teksten.
Om half vijf zijn we teruggegaan naar het hotel waar er bussen klaarstonden om ons naar de congreszaal te brengen. De congreszaal bleek een collegezaal in de faculteit geneeskunde van de universiteit, iets buiten het centrum bij het academische ziekenhuis. Daar kregen we een welkom en meteen al de eerste praatjes. Hierna was er in de hal bij de collegezaal een lopend buffet, erg lekker. Ook werden er allemaal zeldzame belgische biertjes aangeboden. We hebben heerlijk buiten in het zonnetje zitten eten en drinken. Al redelijk snel werden we weer in bussen geladen en naar de Stella Artois bierbrouwerij gebracht. Hier werden we rondgeleid. Het was heel leuk om te zien. Ik was al wel eens in een brouwerij geweest, maar dat was een hele kleine. Dit was een enorme brouwerij waar naast Stella Artois ook nog een aantal andere bieren werden gebrouwen (o.a. Kriek, Leffe, Dommelsch). Het was overal wel erg warm, in de brouwhal was het ruim boven de veertig graden dus iedereen stond met pareltjes zweet op het voorhoofd naar de gids te luisteren. Na de rondleiding was er natuurlijk ook nog een bierproeverij. Helaas hadden ze daar alleen Stella Artois, geen favoriet van mij. Het was wel gratis, dus er werd stevig doorgedronken (ik heb me redelijk ingehouden). Hierna werden we wederom in bussen geladen en naar de hotels gereden. Rond een uur of tien waren we bij het hotel en dat vond ik nog wat te vroeg om te gaan slapen. Mijn collega’s dachten er net zo over. Ik had tijdens mijn CD-strooptocht al ontdekt waar de leukste terrassen waren, dus we zijn richting grote markt gelopen en zijn op een terras met uitzicht op het stadhuis (vijftiende eeuws) en de kerk (eveneens vijftiende eeuws) neergestreken. Vervolgens werden er weer diverse bieren uitgeprobeerd. Mijn baas, Chris, en Rachael zijn echte belgische bierfans, dus die hebben echt genoten. Ik kon ze overigens aardig goed bijhouden, ik ben hier in engeland blijkbaar al aardig getraind in het bierdrinken. We hadden tijdens het congres ook nog een kennis van Chris opgedoken, Joel, een aardige amerikaan. Rond een uur of twaalf zijn we richting hotel gegaan, want Rachael en Raisa hadden de volgende dag presentaties.
De volgende dag ging de wekker (of beter gezegd het alarm van mijn mobiele telefoon) al voor zeven uur, want om half acht moesten we aan het ontbijt zitten. Het opstaan was niet leuk, ik had geen kater hoor, maar ik had niet best geslapen doordat het loeiheet was in mijn kamer, op de eerste verdieping direkt aan de straat waar ‘s nachts diverse luidruchtige groepen studenten rondhingen en ‘s ochtends de vuilniswagens al om zes uur doorheen reden (het was alsof ze door mijn kamer reden). Ik heb dus veel koffie gedronken bij het ontbijt. Om kwart over acht stond de bus weer voor de deur van het hotel en om half negen waren we bij de congreszaal. Daar hebben we de hele dag praatjes aangehoord. Het congres was in zijn geheel gewijd aan een bepaalde techniek, voor de insiders, Array-CGH. Een techniek die ik zelf binnenkort ga uitvoeren, dus ik zat er vooral om te leren. De diverse aspekten (techniek, toepassingen in de genetica en het kankeronderzoek) werden behandeld in verschillende sessies. Raisa en Rachael waren de hele dag (eigenlijk al de hele week) bloednerveus want zij moesten aan het eind van de dag elk een praatje houden. Ook Chris was verdacht aan het ijsberen, hij kan er niet goed tegen als één van zijn AIO’s een praatje moet geven en hij het zelf dus niet in de hand heeft. Uiteindelijk hebben ze het allebei heel goed gedaan. Ook de andere praatjes waren erg interessant, ik had me nog helemaal niet gerealiseerd dat de techniek zoveel toepassingen heeft.
Aan het eind van de congresdag zijn we weer in bussen geladen en naar het Groot Begijnhof gebracht, dat is een van de meest authentieke stukjes Leuven, al hadden maar weinig mensen daar oog voor. We hadden die avond een groot diner in de Faculty Club van de universiteit, die gevestigd is in een aantal gebouwen van het Begijnhof. We zijn buiten eerst aan de champagne gezet (ik prefereer bier) en vervolgens werden we binnen aan tienpersoonstafels gezet waar we ruim drie uur gezeten hebben. Op de een of andere manier trokken wij alle engelsen en amerikanen (dat waren er maar twee plus Joel) aan. Als voorgerecht kregen we kreeft, als hoofdgerecht lam in honing-rozemarijn saus en als toetje moccaijs. Alles was perfect verzorgd en heel erg lekker. Rond een uur of elf waren we eindelijk klaar en zijn we met een hele groep mensen naar het centrum gelopen. Deze avond zijn we op een terras op de oude markt, het uitgaansplein van Leuven neergestreken en weer zijn er de nodige belgische biertjes doorheengegaan. Rond half één vonden Raisa en ik het wel genoeg en zijn we richting hotel gegaan. Daar ben ik als een blok in slaap gevallen.
De volgende dag moesten we wederom vroeg ontbijten en waren we om kwart voor negen weer in de congreszaal. Er waren ‘sochtends erg veel heel technische praatjes (zelfs van iemand van de TU Delft) en ik kon niet alles even goed volgen. ‘s Middags ging het gelukkig over diverse soorten kanker, dat was heel interessant. Na het laatste praatje bleek dat we nog een uur op de bussen moesten wachten, dus zijn we maar met z’n vijven gaan lopen. Dat viel reuze mee, het was maar een half uur naar het centrum. Daar zijn we neergestreken op een terrasje in de buurt van het zalencentrum waar we om half negen moesten eten. In dat zalencentrum werden we weer aan tienpersoonstafels gezet en merkwaardig genoeg hadden wij weer precies dezelfde tafelgenoten als op donderdag. Het eten was weer heel lekker, makreel als voorgerecht, Ossenhaas als hoofdgerecht en honingijs als nagerecht. Wel was het heel erg warm en rook de hele zaal naar rook, alhoewel er niet gerookt werd. Het was echt zo’n rooklucht die nooit meer verdwijnt uit zo’n zaal. Dat alles bijelkaar maakte dat ik me niet heel erg lekker voelde. Ik heb de belgische biertjes (en wijn) dan ook afgeslagen en water en sinaasappelsap gedronken. Na het zeer uitgebreide tafelen bleek er in dezelfde zaal ook nog een feest georganiseerd. Dat was een beetje een afknapper. Het zalencentrum was niet erg geschikt voor een disco (voor de ambachters, het leek een beetje op het restaurant van de Theetuin). Ook werd er voornamelijk muziek uit de jaren zeventig gedraait (het grootste gedeelte van het publiek was in de jaren zeventig nog niet of pas net geboren). Het feest kwam dus niet echt van de grond. Ik ging me ook steeds beroerder voelen, ik had vooral last van mijn maag, dus op een gegeven moment heb ik mijn biezen gepakt en ben ik naar het hotel gegaan. Het was toen ook al wel één uur. Van de anderen begreep ik de volgende dag dat ik weinig gemist heb.
Vanochtend bleken er weer een aantal zeer technische praatjes op het programma te staan. Toen ik had gedoucht vond ik een briefje onder mijn deur van Raisa dat de rest had besloten om de eerste sessie te skippen en uit te slapen. Ik was toen alleen al klaarwakker en had geen slaap meer, dus ik ben zelf gaan ontbijten en ben daarna nog wat gaan wandelen in de stad. Een aantal plekken had ik nog niet gezien dus ik heb lekker een eind gelopen. Toen ik om tien uur terug kwam bij het hotel was er nog steeds geen collega te bekennen, dus ik heb uitgecheckt en ben met mijn trekkoffertje naar het congrescentrum gelopen. Dat bleek toch verder dan ik dacht, dus om elf uur kwam ik er moe en zeer bezweten (het was weer ruim boven de 25 graden) aan, net op tijd voor de tweede sessie. Ik was wel goed wakker, dus ik kon de laatste praatjes goed volgen. Raisa en Rachael bleken inmiddels ook (met een taxi) gearriveerd. Na de laatste praatjes werd nog aangekondigd dat tegen alle berichten in het congres volgend jaar toch weer door zou gaan. In eerste instantie hadden ze subsidie gehad van de europese unie voor drie congressen, en dit was de derde uit de serie, maar er bleek een nieuwe subsidie binnengehaald te zijn. De organisatie gaat nu van Belgie naar Nederland, dus volgend jaar is het congres in Amsterdam. Ook werd er nog een prijs uitgereikt voor het beste praatje en die ging tot onze grote vreugde naar Raisa, die het volledig niet verwacht had. Een goed einde van het congres dus. Er zou ‘s middags nog een sociaal programma zijn in Brussel, maar daar hadden wij niet voor ingeschreven, dus we hebben de stadsbus naar het station gepakt, want we waren al erg laat voor onze trein. We hadden heel veel mazzel dat de trein naar Brussel vertraging had en dat we hem daardoor nog net haalden, anders hadden we waarschijnlijk onze gereserveerde eurostar niet gehaald. Om drie uur reden we weg uit Brussel en om half vijf britse tijd waren we weer op London Waterloo. Daar moesten we nog een kwartier in de rij staan voor de kaartautomaat. Gelukkig hadden we al heel snel een trein naar Clapham Junction waar we over moesten stappen, en daar renden we nog net de intercity naar Sutton in. Om half zes was ik thuis.
Toen was de dag voor mij nog niet over, want omdat ik volgende week weer vanaf donderdagavond in Nederland ben, moest ik nu mijn cellen verzorgen op het lab, omdat dat anders met dat aankomende lange weekend niet goed zou gaan. Gelukkig was ik veel sneller klaar dan ik dacht. Thuis heb ik mezelf getrakteerd op pannekoeken (gemaakt met bloem, pannekoekmix is hier niet te krijgen). Ook heb ik meteen een stapeltje gebakken en klaargemaakt voor de picknick van de kerk morgen.
Inmiddels ben ik goed moe maar heb ik een heel goed gevoel over afgelopen dagen. Het was een heel leuk en leerzaam congres. Tot nu toe had ik alleen maar medische congressen meegemaakt en die zijn toch veel stijver en afstandelijker. Biologen zijn vaak toch veel gezelliger. Ook liep iedereen gewoon in zijn gewone kloffie rond. Het was ook veel minder anoniem dan de grote congressen in Amerika waar ik geweest ben, omdat er hier maar 200 deelnemers waren (tegen 30000 in Orlando, New Orleans en Chicago). Ook vond ik het erg leuk dat het in Leuven was, het is een bijzonder mooie en ook heel gezellige stad. Een aantal hele leuke dagen dus! Ik heb niet echt veel foto’s gemaakt van deze dagen, maar de paar die gelukt waren staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine