weekend nederland
Hallo allemaal,
Eindelijk weer een post! Ik had me voorgenomen om in Nederland ook wat te bloggen, maar door de drukte kwam het er niet van. Ook was het vaak gezelliger om nog even iets te drinken met mijn ouders. Enfin, ik ben jullie nu een heel verslag schuldig.
Afgelopen donderdag ben ik rond kwart voor vier van mijn werk vertrokken. Na een zeer korte tussenstop thuis (vijf minuten) ben ik doorgegaan richting station. Aldaar heb ik me in het woelige doordeweekse londense openbaar vervoer begeven. Dat woelige viel overigens wel mee, ik kon in elke trein en metro zitten. Stansted airport is wel een heel eind reizen vanaf Sutton, ruim twee uur. Aangekomen op het vliegveld vond ik slechts een korte rij voor de incheckbalie. Ik was dus snel ingecheckt, maar de baliemedewerkster meldde wel dat ik op een vertraging moest rekenen. Ook de douane en de bagagecontrole ging redelijk vlot, ondanks alle extra veiligheidsmaatregelen. Mijn rugzak mocht gewoon mee, alleen mijn flesje water ging in de prullebak (maar daar had ik al op gerekend). Achter de douane begon het wachten. Gelukkig had ik een goed boek (Labyrinth, van Kate Mosse) bij me, dus ik heb flink zitten lezen. Wat onhandig was op dit vliegveld was dat de mogelijkheid voor een snelle hap eten behoorlijk ontbrak. Er was alleen een echt restaurant, maar daar had ik ook niet echt veel zin in. De sandwiches bij de koffiebar waren nagenoeg uitverkocht, dus heb ik het maar met een zakje chips gedaan. Mijn vlucht bleek inderdaad vertraging te hebben, en die bleef maar oplopen. Uiteindelijk werd ik 1 uur nadat ik vertrokken had moeten zijn naar de gate geroepen. Daar duurde het nog wel even eerdat we ook daadwerkelijk het vliegtuig in mochten, dus uiteindelijk waren we anderhalf uur te laat weg (tien voor half elf lokale tijd).
Gelukkig duurde de vlucht niet lang, er werd in een rechte lijn de noordzee overgestoken dus een half uur later landden we op Zestienhoven (rotterdam airport voor de outsiders). Ik was daar nog nooit geweest dus het was wel een redelijke verrassing voor me. We moesten eerst een eind lopen over de startbaan, vervolgens stonden we buiten voor de rij voor de ingang, want vijf meter daarna bleek de douane te zijn, en vervolgens twee meter daarna kwamen we in een houten noodgebouwtje met welgeteld 1 lopende band. Daar verscheen al redelijk vlot mijn koffer op, dus even later kon ik mijn ouders begroeten. We zijn snel naar huis gegaan want in Nederland was het al bijna twaalf uur.
De volgende dag ben ik overdag eerst eens goed gaan winkelen. Ik had een heel wensenlijstje, varierend van winterjas tot nieuwe rugzak. Ik was van plan op de fiets naar Dordrecht te gaan, maar zodra ik met mijn fiets de brandgang achter het huis van mijn ouders uit was, begon het te stortregenen (en dat na drie maanden lang in Engeland, notabene het land dat bekend staat om alle regen, niet natgeregend te zijn op de fiets). Mijn vader heeft me toen maar even afgezet in de stad. Daar heeft de kapper mijn haar weer wat gefatsoeneerd en ben ik ook redelijk geslaagd met mijn inkopen. ‘s Middags ben ik met mijn moeder nog even door het winkelcentrum van Hendrik-Ido-Ambacht gelopen om daar nog wat laatste punten van mijn boodschappenlijstje af te werken.
Rond vijf uur hebben we ons begeven naar het restaurant waar er een groot feest was voor mijn oma. Ze is namelijk 80 geworden! Er was heel veel familie uitgenodigd en het was leuk om iedereen weer eens te zien. We hebben lekker gegeten, en tussen de gangen door hadden mijn vader, moeder en tantes een powerpointpresentatie inelkaar geknutseld met foto’s uit de oude schoenendoos. Mijn vader had een beamer geleend, dus we konden dat prachtig projecteren. Het was erg leuk om te zien en iedereen heeft volgens mij genoten. Rond een uur of tien was het weer voorbij en zijn we naar huis gegaan.
Op zaterdag ben ik met Hessel op stap geweest, ik had hem al een poos niet meer gezien. We zijn naar Rhenen gegaan, naar Ouwehands dierenpark. Dat is één van de weinige dierentuinen in Nederland waar ik de laatste jaren niet geweest ben. Het was nog een hele klus om in Rhenen te komen, want tussen Dordrecht en Geldermalsen reden er geen treinen. Mijn vader heeft me naar Hardinxveld gebracht (daar woont hessel). Daarvandaan zijn we met een vervangende bus naar Gorinchem gegaan, waar we over moesten stappen op een bus naar Geldermalsen. Daar konden we eindelijk de trein in, al was het maar voor tien minuten, naar Tiel. Vanaf Tiel zijn we weer in de bus gestapt, een gewone lijnbus, die voor de poort van de dierentuin stopte. Ouwehand was erg leuk, al is het niet vergelijkbaar met Blijdorp (Rotterdam) of het Noorderdierenpark (Emmen). Er waren erg veel jonge beesten, ijsbeertjes (zeer entertainend), tijgers (niet gezien, lagen waarschijnlijk net als pa en ma tijger ergens op half zeven), een baby orang oetan (heel lief boven op het hoofd van mamma orang oetan) en nog veel meer klein grut. Ook was er een berenbos dat functioneerde als psychiatrisch ziekenhuis voor getraumatiseerde beren (beren die in het oostblok zijn misbruikt als circus of dansbeer). Ik heb nog nooit zoveel beren bij elkaar gezien, het waren er wel een stuk of acht.
Na de dierentuin hebben we nog wat rondgelopen in Rhenen en zijn we nog naar de militaire erebegraafplaats op de grebbeberg geweest. Daar is er bij de inval van de Duitsers in 1940 heel hard gevochten. Er was ook nog een infocentrum bij dat heel leuk was opgezet, met veel multimedia. Hierna hebben we lekker een pannekoek gegeten in een pannekoekenrestaurantje.
Hierna hebben we ons weer richting Hardinxveld begeven. Dat bleek behoorlijk lastig. Tot Geldermalsen ging alles goed, maar daar bleek dat de NS als vervangend busvervoer slechts een taxibusje had ingezet, en dat zat helemaal vol toen wij aankwamen. Vervolgens moesten we meer dan een half uur wachten op de volgende bus. Dat was een heuse tourincar, maar met belgisch routesysteem, en dat belgische routesysteem heeft ons volgens mij een aantal rondjes rondom gorinchem gestuurd, alvorens we eindelijk bij het station daar kwamen. Daar bleek onze aansluitende bus net weg, en de volgende zou pas een uur later komen. De NS man die daar alles stond te regelen, vond dat zo zielig voor ons, dat hij ons uiteindelijk zelf even heeft weggebracht met een NS busje. Erg aardig!
Op zondag ben ik met Jeroen en Annemarie naar Megen geweest, we hadden namelijk precies de startdag van het FJT (franciscaans jongeren treffen) waarop we plannen maken voor de komende editie. Deze keer was dat erg belangrijk, want we willen één en ander gaan veranderen aan de opzet. Het was erg goed om daar weer te zijn en de mensen van het FJT weer te zien. Megen doet inmiddels heel vertrouwd aan. Na het vergaderen ben ik met Jeroen en Annemarie naar Rotterdam gereden en daar hebben we lekker gegeten bij Dizzy (de stamkroeg waar ik altijd met mijn collega’s wat ging drinken na het werk).
Op maandag ben ik nog even bij mijn oma’s en bij andere bekenden langsgeweest. Verder heb ik lekker in het zonnetje gezeten in de tuin van mijn ouders. Die stond er prachtig bij. De hittegolven en daarna de regen hadden voor een enorme explosie van alle planten en struiken gezorgd. De passiebloemstruik hing vol met passievruchten, zoveel hadden we nog niet eerder gezien. Het is daar altijd heerlijk in de zon. ‘s Avonds heb ik eindelijk eens thuis gegeten en hebben we nog wat zitten praten.
Vanochtend moest ik erg vroeg op. Om tien over half zes zijn we vertrokken richting Zestienhoven. Daar was ik binnen drie minuten ingecheckt en door de bagagecontrole heen, een absoluut record. Na een halfuurtje zitten kon ik al het vliegtuig in, dat vervolgens zelfs te vroeg vertrok, en helemaal te vroeg landde in Londen. Daar ging ook alles vlot en kon ik al snel de trein in. De trein was prima, maar de metro was een ramp. De lijn die daar komt was nog vlak bij het beginpunt, maar toch zat de metro al behoorlijk vol en dat werd steeds erger. We zaten echt als haringen in een ton, en de temperatuur loopt dan ook enorm op. Dat was niet fijn. Ik stond in mijn T-shirtje al te puffen, dus ik weet niet hoe alle londense zakenmensen dat in hun zwarte pakken uithouden. Na 25 minuten mocht ik gelukkig de metro weer uit, en de trein naar Sutton was gelukkig heel rustig.
Om half tien was ik thuis en om kwart voor tien ben ik vertrokken naar mijn werk. Daar bleek dat mijn bureau inderdaad ingepikt was. Voorlopig kan ik het bureau van een collega die op vakantie is gebruiken, maar ze is volgende week weer terug dus dan moet er iets anders verzonnen zijn. Ik hoop dat dat lukt, want dit bevalt toch niet.
Nu ben ik heel erg moe na deze dag dus ik stoppen met schrijven en straks vroeg naar bed!
groeten
Dorine