By
dorine on August 31st, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar surprise en amphitheater lake
Beste allemaal,
De wandeling naar surprise en amphitheater lake was er een die we al de hele vakantie wilden doen. Een wandeling van 10 mile, met een kilometer hoogteverschil. We hebben het steeds uitgesteld omdat we het eigenlijk met mooi weer wilden doen. Dit was echter onze laatste dag in de Tetons, dus er moest omhoog gewandeld gaan worden. Toen we ‘s ochtends uit het raam keken, hingen er echter weer wolken voor de bergen. We zijn toch op weg gegaan, in de hoop dat de wolken zouden optrekken, net als de vorige dagen was gebeurd. Helaas bleven de wolken vandaag tijdens de hele klim hangen, zodat het halverwege zachtjes begon te sneeuwen. We waren niet erg vroeg aan de wandeling begonnen, en wilden pas op de top lunchen. Dat bleek niet zo’n heel goed plan, ik heb me het laatste gedeelte echt omhoog moeten slepen. We hebben de twee meren gehaald en het was absoluut de moeite, al kregen we tijdens onze lunch bij surprise lake met een echte sneeuwstorm te maken.
Gelukkig duurde die niet al te lang, en vlak erna brak eindelijk de zon door, zodat de afdaling een stuk makkelijker was. We konden nu ook genieten van het prachtige uitzicht.
Terug in de auto zijn we nog een keer langs Oxbow bend gereden. Het was er net een dierentuin, drie elanden, een kudde wapitiherten in de achtergrond, bevers die druk rondzwommen in de rivier, kraanvogels en pelikanen! De dieren waren niet heel dichtbij, maar we hebben er wel van genoten!
By
dorine on August 30th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on Weer wandelen
beste allemaal,
Weer een wandeldag. We hadden eigenlijk een wandeling willen doen die ons een kilometer hoger bij een meertje zou brengen, maar de wolken hingen laag in de bergen, dus we kozen voor een wandeling rond Phelps Lake, een meer in een afgelegen gedeelte van de Tetons. Een prachtige wandeling, en de wolken trokken ook langzaam op. Het weer verbeterde zelfs dusdanig, dat we uiteindelijk vanaf het meer toch nog een flink stuk omhoog zijn gelopen, Death Canyon in. Met aan twee kanten steile rotsformaties en een zeer lawaaierige bergbeek was dit een echte Canyon!
Qua dierenleven hebben we niet veel gezien, wat eekhoorns, chipmunks en een mule deer. Eigenlijk waren we daar best blij meer, want overal groeiden huckleberries, een lokale soort bessen waar beren gek op zijn (huckleberry ijs werd overigens ook door ons zeer gewaardeerd tijdens deze vakantie). De beren waren gelukkig niet in de buurt, het is leuk om ze vanuit de auto te zien, maar ergens midden tijdens een wandeling kwamen we ze toch liever niet tegen.
Na een wandeling van 12 mile was het tijd om eens op tijd naar huis te gaan, om nog wat kaarten te kunnen schrijven en een beetje te kunnen lezen. Niet meer dieren dus, die bewaarden we voor later.
groeten
Dorine
By
dorine on August 29th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on omhoog
hallo allemaal,
We werden wakker onder een zwaarbewolkte hemel. Toch hadden we geen zin in weer een dag binnen of in de auto, dus besloten we tot een bergwandeling. Net buiten het nationaal park is een skiresort, Teton village, en de grote kabelbaan daar is ook ‘s zomers open. We hebben dus de kabelbaan omhoog genomen, meteen naar 3000m, de top van rendezvous mountain. Vanaf daar hebben we een flink stuk gelopen. We vonden ergens nog een stukje sneeuw, altijd goed om daar in augustus in te staan!
Tijdens de wandeling maakten we kennis met de pika. Het ziet er uit als een uit de kluiten gewassen muis, is eigenlijk een konijntje en maakt heel hard reclame voor zichzelf.
Het beestje roept zo hard ‘peeeeeeek’ dat het vervolgens vrij gemakkelijk te spotten is bovenop de rotsen. Van alle beesten die we gezien hebben, staat de pika bovenaan de schattigheids top tien. Ook gezien: een aantal havikken die naar beneden loerden…..
Ons wandelrondje daalde eerst flink af, om vervolgens weer stijl omhoog te klimmen. We konden genieten van de alpenflora, al waren eind augustus veel bloemen uitgebloeid. Toch hebben we gentianen gezien, en een kruising tussen gipskruid en edelweiss.
Het was een uitstekende beslissing om op hoogte te gaan wandelen. We zagen de ene na de andere regenbui het dal in drijven, maar boven op de berg was het droog en zonnig (met een snijdend koude wind). Terug bij de kabelbaan bleek de naburige alpenwei vol te zitten met marmotten, weer eentje om van het lijstje af te vinken. Omdat het dal nog in grijze wolken gehuld was, hebben we boven lekker uitgebreid koffie gedronken in de lokale alpenhut. Warme dranken was iets wat we nogal misten, in onze blokhut was er geen waterkoker, dus elke beker koffie of thee moest gekocht worden bij de winkel op het restaurant, op 15 minuten lopen van de hut (we deden het overigens meestal heel fout met de auto). Na een wandeling in de snijdend koude wind was de koffie heel welkom! Buiten bleek het dal inmiddels weer zichtbaar dus zijn we met de kabelbaan terug naar beneden gegaan. Onderweg hebben we nog een zwarte beer op de helling gespot.
In het dal bleek het inmiddels flink opgeklaard en omdat we nog niet moegewandeld waren, hebben we nog een rondje gedaan rondom Taggart Lake, met tussen de wolken door uitzicht op de bergen. Onderweg hebben we nog een mule deer (hert met lange oren) gezien.
Op weg naar huis kwamen we bij een plek langs de rivier waar er onverwachts veel auto’s geparkeerd waren. Er bleek een eland te staan tussen de bosjes! Natuurlijk hebben we ook even gekeken.
Hierna hebben we gegeten in het dorpje vlakbij, wat heel toepasselijk ‘Moose’ heette!
groeten
Dorine
By
dorine on August 28th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on regen
hallo allemaal,
Een nieuwe dag, dus tijd voor eens iets anders. Voor vandaag hadden we een scenic float trip gereserveerd. Het is net zoiets als raften, maar dan niet op een wilde rivier. We verzamelde ons om 8 uur ‘s ochtends bij Jackson Lodge, waar onze gids ons meteen meldde dat het waarschijnlijk zou gaan regenen. Met een busje werden we naar de rivier gereden, waar we werden gehesen in zwemvesten en werden geladen in een niet al te grote opblaasbare boot. We dreven nog geen vijf minuten op de rivier en de eerste druppels kwamen naar beneden. Gelukkig had ik mijn regenkleding bij me. Al snel bleek het niet om een gewone regenbui te gaan, maar om stevig onweer. Ik dacht altijd dat water niet de veiligste plaats was om te zijn in een onweersbui, maar volgens de gids was het veiliger dan aan land gaan (in de middle of nowhere) en onder de bomen schuilen. Schuilend onder een poncho, met regenjas en regenbroek aan, bleef ik gelukkig redelijk droog. Het dierenleven bleef denk ik ook droog ergens diep in de bossen, er was weinig te zien aan de oevers. Gelukkig hadden we wat meer geluk met de roofvogels, die zaten duidelijk zichtbaar in de bomen. We hebben bald eagles (soort zeearend), visarenden en havikken gezien.
Na drie uur stroomafwaards drijven brak de zon door en kwam ook het einde van de zeer verregende boottrip in zicht. Gelukkig konden we tussen de wolken door nog even genieten van het prachtige uitzicht op de bergen!
We werden in het busje geladen en teruggereden naar Jackson Lodge. Dat ritje leidde ons langs Oxbow bend, waar net twee elanden hadden besloten dat het nu warm genoeg was voor een zwempartij. Helaas kon het busje niet stoppen, dus lang hebben we hier niet van genoten.
Terug in Jackson Lodge hebben we daar lekker geluncht, en terwijl we nadachten over een middagwandeling diende de volgende onweersbui zich aan. Geen middagwandeling dus. Het bleef flink regenen en donker, dus werd het een museummiddag. In het museum of indian arts in Colter Bay hebben we een rondleiding gehad, en veel geleerd over de indianen die in het gebied hebben gewoond. Ook was er veel prachtig borduurwerk te zien.
Inmiddels was het weer droog, dus dachten we nog een snelle namiddagwandeling te doen. Helaas begon het, zodra we bij het beginpunt waren aangekomen, weer te onweren, dus we zijn onverrichterzake terug gegaan. We hebben nog wat rondgereden in de hoop wat beestjes te zien, maar die waren blijkbaar aan het schuilen voor het onweer want we hebben weinig gezien.
En als je ze niet kan zien, dan eet je ze maar: bison burgers in Signal Mountain Lodge!
groeten
Dorine
By
dorine on August 27th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on The Grand Canyon of Yellowstone
Hallo allemaal,
Na drie dagen wandelen in de Tetons waren onze voeten en benen toe aan wat meer rust. Dit werd dus een autodag, wat een goede gelegenheid was om de zuidkant van Yellowstone te gaan verkennen. Een prachtige autotocht leidde ons door een schitterend landschap, al waren de bossen in het zuiden van Yellowstone duidelijk aangetast door de grote branden van 1988, de nieuwe bomen waren nog maar een paar meter hoog. Dat lijkt weinig na 22 jaar, maar als je bedenkt dat de winter in Yellowstone duurt van oktober tot begin juni, is het niet vreemd. We zagen een aantal watervallen en kwamen vast te staan in de eerste ‘bison jam’ van de vakantie, een kudde bisons vond het nodig om midden op een kruispunt te gaan staan. Voor ons leuk, want we hadden ze nog niet eerder van dichtbij gezien. Grote beesten!
Het doel van de autorit was de Grand Canyon van Yellowstone, en die werd na anderhalf uur bereikt. Een prachtige plek! De Yellowstone river dendert via twee watervallen, de upper en lower falls, honderden meters naar beneden een scherp uitgesneden canyon in. Robert, die ook de ‘echte’ Grand Canyon in Arizona heeft gezien, vond dit bijna even spectaculair. Ondanks onze plannen om onze voeten rust te geven, hebben we toch weer aardig wat gelopen rond de Canyon. We hebben een beroemd pad (of beter gezegd, trappen) de Canyon in genomen, uncle Tom’s trail. Tweehonderd meter hoogteverschil werd omlaag snel overbrugd, en het uitzicht de Canyon in naar de lower falls was adembenemend. We hebben er een poosje van genoten, maar toen moesten we terug omhoog… Hierna hebben we een stuk langs de zuidrand van de canyon gelopen, overal was er prachtig uitzicht. De kleuren in de canyon zijn ook prachtig, de rotsen zijn geel, rood en roze. Uiteraard zijn we naar artist point gereden, een plek waar al vele beroemde landschappen van Yellowstone zijn geschilderd. Ik maakte een foto.
Na de canyon en de watervallen uitgebreid van alle kanten bekeken te hebben, zijn we teruggereden naar de Tetons. We reden door de Hayden valley in Yellowstone, die bekend staat om de vele dieren die je er kunt zien, maar wij hadden weinig geluk, we zagen slechts wat kuddes bisons op grote afstand.
Ook zagen we de eerste hete bronnen van de vakantie. Het begon overigens niet met zien, maar met ruiken. De hete poelen bevatten zwavelproducerende bacterien, dus er hing een sterke rotte-eierenlucht. De bronnen aan de zuidwest kant zijn overigens niet de meest spectaculaire, maar we genoten toch van de mooie kleuren.
Terug in de Tetons aten we eens geen burgers, er bleek een pizzeria te zijn vlak bij ons dorp, dus we hebben daar maar eens gegeten.
groeten
Dorine
By
dorine on August 26th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on De bergen in!
Hallo allemaal,
Onze derde dag in de Tetons, en we waren klaar voor een flinke bergwandeling! Tot nu toe hadden we ons beperkt tot de Snake vallei, maar vandaar werd het Cascade Canyon. Het eerste gedeelte van deze wandeling is zeer populair bij de toeristen, vandaar dat we vroeg zijn vertrokken zodat we onze auto nog kwijt konden. Het eerste stukje hebben we gesmokkeld, we hebben een pontje genomen naar de overkant van Jenny Lake aan de voet van de bergen, dat scheelde ons 4km lopen. Vanaf daar zijn we omhoog geklommen naar Hidden Falls, een prachtige waterval.
Nog een stuk verder omhoog kwamen we bij inspiration point, een uitzichtpunt over de snake vallei, ik kon me voorstellen dat mensen hier kwamen om inspiratie op te doen, het uitzicht was geweldig! Vanaf hier begon de wandeling Cascade Canyon in, en raakten we de meeste toeristen kwijt.
De Canyons in de Tetons zijn eigenlijk niets anders dan smalle valleien tussen de diverse pieken van de bergrug. Cascade Canyon is ongetwijfeld populair door de ligging naast Grand Teton, met 4100m de hoogste en meest opvallende piek van de Tetons. Overigens letten wij niet alleen op de bergen, maar ook op alle natuur, groot en klein, aanwezig in de vallei. Klein was alom aanwezig in prachtige bloemen, vlinders, sprinkhaans en kleine zoogdieren zoals eekhoorns en chipmunks. Groot bleek ook niet te ontbreken. Een groep stilstaande mensen attendeerde ons erop dat er iets te zien was. Het bleek een mannetjeseland formaat bulldozer te zijn, bezig met de destructie van een aantal struiken. En dat op twee meter van het pad. Zijn gewei was imposant, dus niemand durfde verder, we hadden flink de tijd om hem te bewonderen. Uiteindelijk besloot meneer het pad over te steken en zich iets verder te begeven, waar we inmiddels elandenbok nummer 2 hadden gespot bij de rivier. Dat betekende dat wij eindelijk verder konden gaan met onze wandeling. Een groothoeklens nodig hebben om een eland te fotograferen, dat is niet iets wat veel mensen in de Tetons gegeven is, de beesten zijn doorgaans nogal schuw (en daardoor zeer populair bij de toeristen). Gelukkig heeft mijn lens een redelijke groothoek…
We zijn diep de Canyon ingelopen, totdat het pad zich splitste. Hier vonden we het wel genoeg en zijn we omgekeerd. Na een poosje zagen twee mensen die ons eerder hadden ingehaald, met een noodgang terugkomen. Meneer Eland had besloten dat het wandelpad de beste manier was om van A naar B te komen, en kwam met een noodgang op ons af. We wisten niet hoe snel we achter een stevige boom moesten komen! Gelukkig zag meneer dat er een paar sappige wilgenstruiken een eindje van het pad af stonden en vertrok…
De rest van de wandeling verliep zonder problemen, en we besloten om op de terugweg niet te smokkelen en het meer rond te lopen. Dat bleek toch een stuk verder dan gedacht, we waren allebei flink moe toen we bij de auto kwamen, na een wandeling van 12 mile (19km).
Tijdens een ijsje aan de rand van Jenny Lake bedachten we hoeveel geluk we hadden gehad met het zien van een van de zeldzame dieren in de Tetons van zo dichtbij. Nu nog dat andere zeldzame dier: de beer! Onze wens werd wel erg snel verhoord, want toen we nog even Signal Mountain, een uitzichtspunt in de vallei, opreden, stond er na een bocht een grote rij auto’s geparkeerd aan de rand van de weg, een allerlei mensen met grote lenzen in de aanslag. Niet ver van de weg zat een zwarte beer met jong bessen te eten, totaal niet gehinderd door een grote meute toeristen. Dat werd een uur genieten, vooral van de kleine die heel erg zijn best deed om zijn mama na te doen met bessen eten, maar toch ook graag met de boomstammen speelde! Een prachtige berenervaring.
Nadat moeder en baby wat verder de bossen in verdwenen zijn we maar verder gereden, waar we nog even van het uitzicht op Signal Mountain hebben genoten. We genoten wat minder van het feit dat onze telefoons opeens weer bereik hadden (vandaar de naam Signal Mountain?), er kwam een SMS binnen van Roberts zwager en zus dat er brand was geweest in hun huis. Gelukkig bleek later dat iedereen ongedeerd was, en de schade niet enorm, al moeten ze wel voor een poos hun huis uit vanwege reparaties en schoonmaak.
Wij hebben ons aan de amerikaanse hamburgers begeven in Signal Mountain Lodge, de erafgelopen kilo’s werden er weer aangegeten. Het zouden niet de laatste hamburgers zijn, want onze blokhut had geen keuken, er mocht zelfs niet gekookt worden, en de restaurants die enigszins gezonde dingen op het menu hadden waren zeer prijzig. Gelukkig was er wel fruit te krijgen, dus overdag kregen we nog een paar vitamines binnen…
groeten
Dorine
By
dorine on August 25th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar two oceans lake
Hallo allemaal,
Op de tweede dag van onze vakantie was het weer nog steeds prachtig, geen wolkje aan de lucht. Een goede dag voor een langere wandeling, al wilden we nog niet al te veel klimmen. Onze keus viel op een wandeling rond two oceans lake. Niet dat de twee oceanen rond amerika dichtbij waren, maar dit meer ligt in de buurt van de waterscheiding tussen atlantische en stille oceaan. Een prachtige wandeling met een extra klimmetje naar een uitzichtpunt, waar we ook lekker hebben gepicknickt. Het was overduidelijk berenterritorium, overal stonden bessenstruiken met glimmende bessen. Beren zijn we niet tegenkomen, al hadden we wel bearspray bij ons. Bearspray kan gebruikt worden tegen agressieve beren, het houdt ze over het algemeen af van aanvallen. Gelukkig zijn agressieve beren zeldzaam, maar de kans was reeel dat we tijdens een van onze wandelingen een zwarte of grizzly beer zouden tegenkomen. Wel gezien: een visarend (osprey) die aan het vissen was in het meer.
Na een wandeling van 9 mile (14 km) hebben we nog wat rondgereden door het park, waarbij we vooral genoten van het prachtige licht op de bergen.
groeten
Dorine
By
dorine on August 24th, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on de eerste dag
Beste allemaal,
Een flinke jetlag hielp ons met het op tijd opstaan op onze eerste volle dag in de Tetons. Om half tien waren we terug op het vliegveld om de huurauto op te halen. Een felrode Hyundai stond voor ons klaar. Een automaat! Ik ben niet zo dol op autorijden, maar het feit dat je een auto niet kunt laten afslaan, iets waar ik erg goed in bent, geeft een hoop rust! Rijden was dus geen probleem deze vakantie, zelfs niet op bergpassen.
Het vliegveld ligt al in Grand Tetons National Park, maar het eerste wat we hebben gedaan is het park uitrijden! Er moesten namelijk boodschappen gedaan worden, en een grote supermarkt was alleen buiten het park te vinden. In Jackson hebben we flink ingeslagen, iets waarvan we de hele vakantie profijt hebben gehad, want boodschappen doen in de nationale parken bleek niet goedkoop.
Met een volle boodschappentas zijn we terug Grand Tetons National Park ingereden. We hadden alle tijd, want we konden pas om vier uur onze blokhut in, dus we hebben de auto diverse keren op de parkeerplaatsen langs de weg geparkeerd om het natuurschoon, en met name de bergen te bewonderen. Toch waren we redelijk snel in Colter Bay, een toeristendorpje, bestaande uit blokhutten, tenthutten, een camping, twee restaurants, winkel en visitor centre. Daar zijn we lekker gaan wandelen, langs Jackson Lake, dat tussen het dorpje en de bergen ligt.
Ook hebben we twee andere meertjes gezien, heron pond en swan lake. Bij het laatste meer was het erg moerassig en in de moerassen zagen we een beest zwemmen waarvan we dachten dat het een bever was (maar bij nader inzien was het te vroeg voor bevers, die voornamelijk ‘s nachts actief zijn, vermoedelijk was het een muskusrat of misschien een otter, van de foto is het helaas niet op te maken). In de moerassen zaten helaas ook muggen. Hele grote muggen die het nodig vonden om me door mijn T-shirt heen onder de band van mijn rugzak te steken. Binnen een paar uur was het duidelijk dat ik mijn antihistaminetabletten helaas niet voor niets had meegenomen. Verder was het overigens prachtig, en een lekker vlakke wandeling om mee te beginnen. De vallei in Grand Tetons ligt op twee kilometer hoogte, dus we wilden niet meteen nog verder klimmen om hoogteziekte te voorkomen.
Onze accommodatie was een echte ouderwetse blokhut, met heerlijk bed, badkamer, een paar stoelen en verder niet veel meer. Gelegen in de bossen rond Jackson Lake, dus we hoorden ‘s nachts nog wel eens beestjes over het dank heen rennen. Overigens waarschijnlijk eekhoorns, niets bijzonders voor ons (al waren het gelukkig geen grijze eekhoorns).
‘s Avonds zijn we nog een stukje gaan rijden in de hoop wat beestjes te spotten. Een populaire plek om dat te doen in de Tetons is Oxbow Bend, een bocht in de Snake river, die door de vallei langs de Tetons kronkelt. Het schiereiland gevormd door die bocht is erg populair bij elanden, bevers, vogels en allerlei ander grut. Er bleek een flinke groep mensen te staan langs de weg. Volgens hen was er eerder een eland gezien, maar die was verdwenen, naar later bleek voor de rest van de avond. Overigens werden we flink vermaakt door een groep bevers die heen en weer zwom in de rivier, en met takken aan het slepen was. Ook zat er een zeearend in een boom op de andere oever en zwom er een pelikaan in de verte.
Een goed begin van een vakantie vol dierenleven.
We hebben gegeten in het sjieke restaurant van de Jackson Lake Lodge, een hotel ten zuiden van Colter Bay. Het had goede recensies in onze reisgids, maar wij vonden het eten toch een beetje tegenvallen. Het was wel een schitterende locatie, met uitzicht op een terrein vol wilgenbosjes waar het normaalgesproken druk is met elanden, wapiti-herten en soms zelfs beren. Het was donker tegen de tijd dat wij geinstalleerd waren, dus van wat er buiten rondliep hebben we niet veel meegekregen.
groeten
Dorine
By
dorine on August 23rd, 2010
Posted in Nieuws | Comments Off on Naar Amerika!
Hallo allemaal,
Naar amerika! Alhoewel niet voor de eerste keer, en ook niet de tweede. Een snelle rekensom leerde dat ik het land al vijf keer bezocht heb, alle vijf keren voor werk. Het is nooit mijn favoriete land geweest, qua politiek, qua mensen, al heb ik er leuke congressen gehad. Deze keer is het doel echter vakantie, want ongerepte natuur, daar hebben ze vrij veel van aan de overkant van de Atlantische Oceaan.
Het eerste gedeelte van de reis bracht ons naar de omgeving van Heathrow Airport. We reisden via Battersea, waar we Roberts oma een bezoek hebben gebracht. De laatste keer in Engeland, want ze is inmiddels verhuisd naar een bejaardentehuis in Spanje. Een emotionele gebeurtenis voor Robert, het is nu niet zo gemakkelijk meer om langs te gaan, hij zal haar missen.
We logeerden in een spotgoedkope kamer van de travelodge, waar een groep tieners die rondhingen in de gang ons van onze nachtrust beroofde. Om vijf uur ‘s ochtends waren we op het vliegveld en tweeenhalf uur later vertrok onze vlucht netjes op tijd. De reis naar Wyoming is niet rechtstreeks te doen vanaf het verenigd koninkrijk, we hadden gekozen voor een vlucht via Chicago, met een zeer ruime overstapmarge. In Chicago kostte het de nodige tijd om het land in te komen, maar uiteindelijk stonden we achter douane en customs met nog zes uur voor onze volgende vlucht vertrok. Tijd dus om de stad te verkennen! Chicago is toevallig de stad waar ik al twee keer was geweest, en waar ik wat extra dagen na de congressen had doorgebracht. Ik ken de stad dus wel enigszins, het is een leuke stad met veel goede architectuur. Robert heeft als kind anderhalf jaar in een buitenwijk van Chicago gewoond, maar was sindsdien niet meer teruggeweest. Veel tijd hadden we niet, dus we kozen ervoor om het hoogste gebouw van de stad (en volgens mij ook van Noord-Amerika) te beklimmen (met de lift): de Seers tower (tegenwoordig Willis tower). Het was helder en we hadden een prachtig uitzicht over de stad!
Na de toren hebben we ook mijn favoriete park: het millennium park nog bezocht. Een geweldige plek om vogels en insecten te zien, en dat in het centrum van de stad. Ook hebben we de Cloud Gate van Anish Kapoor (weer) gezien, een geweldig stukje architectuur!
We waren ruim op tijd terug op het vliegveld, waar onze volgende vlucht wederom op tijd vertrok. Rond half acht ‘s avonds landden we in Jackson, Wyoming, waar we ons naar het dichtstbijzijnde hotel hebben laten taxien, we waren al 24 uur in touw en doodop! Maar niet moe genoeg om van de eerste blikken op de Teton bergrug te genieten!
groeten
Dorine
