By
dorine on July 11th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on rennen op het lab
Hallo allemaal,
Vandaag heb ik een drukke dag achter de rug. Ik heb de hele dag rond lopen rennen op het lab, om de proeven te herhalen die gisteren zijn mislukt. Helaas heb ik het gevoel dat ik nog niet heel erg ben opgeschoten. Er zullen nog wel een paar van dit soort dagen volgen. Ik vind het overigens niet erg om het druk te hebben, op het moment dat er nog een hele stapel werk ligt te wachten ben ik op mijn best. Alleen mochten nu de proeven wel wat interessanter zijn…
Verder niet veel nieuws. Nadat het hier vannacht nog flink geonweerd en geregend heeft, is het inmiddels weer zonnig. Alle wolken zijn volledig verdwenen en we maken ons weer op voor een volgende warme week. Gelukkig lijkt de temperatuur rond de 26 graden te gaan blijven hangen, veel beter dan 32 graden.
groeten
Dorine
By
dorine on July 10th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Regendag
Hallo allemaal,
Hoera! Het regent hier! Nou ja, het is eigenlijk alweer opgehouden, maar toch, het idee… Toen ik vanochtend naar mijn werk ging was het grijs, maar nog wel droog. In de loop van de dag is het gaan miezeren en dat is niet meer opgehouden. Toen ik naar huis fietste kwam er nog steeds vocht uit de lucht, al was de hoeveelheid niet schokkend (ik had geen regenkleding bij me, maar thuis was het ook totaal niet nodig om me om te kleden). Het was er wel koud bij. Dit is eindelijk Engeland zoals ik het voor ogen had toen ik hiernaartoe verhuisde. Overigens lijkt ook deze opleving van de regengoden een kort leven beschoren, komend weekend gaat de zon weer heel hard zijn best doen, als ik het BBC weerbericht mag geloven.
Op mijn werk vandaag goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat er een proef grondig mislukt is, niet het onderwerp waar ik een paar dagen terug over vertelde, maar de andere onderzoekslijn waar ik mee bezig ben. Die onderzoekslijn is veel minder spannend en de proeven bestaan voornamelijk uit het eindeloos herhalen van een paar dingen. Vandaag moest ik het DNA van de proeven opzuiveren, want er zaten nog allerlei chemicalien in van vorige proeven en voor de volgende proeven moet het opgelost zijn in zuiver water. Normaal is dat opzuiveren a piece of cake, maar vandaag blijk ik ergens onderweg het grootste deel van mijn DNA verloren te zijn. Ik heb geen idee waar, ik was eindelijk weer eens echt goed wakker vandaag, dus ik weet vrijwel zeker dat ik zelf geen fouten heb gemaakt. Ik gok erop dat het eraan lag dat de proef al bijna een week in de koelkast stond (en eruit was gevallen nadat mijn collega dezelfde koelkast iets te ruw opentrok, daar vertelde ik vrijdag over geloof ik). Dat herhaaldelijk in en uit de koelkast gaan is nooit erg goed voor DNA, dus dit lijkt de meest plausibele verklaring voor het verlies van mijn DNA. Nu mag ik weer van voorafaan beginnen, mijn herhalingen herhalen.
Het goede nieuws is dat ik mijn resultaten van vorige week, waar ik zo enthousiast over verteld heb, nog iets sterker kon maken door de proef op een iets andere manier te herhalen (voor de insiders: de RT-PCR overdoen met een andere primerset). Ook dit was weer positief! Ik ben er nu wel van overtuigd dat we het goede te pakken hebben, maar we moeten nog altijd de DNA volgorde bepalen. Daarvoor moet eerst het DNA gezuiverd worden en u begrijpt, deze proef deelde mee in de malaise die ik hier boven heb beschreven. Proef fantastisch gelukt, maar na het zuiveren nauwelijks meer DNA over. Gelukkig hebben we het hier over twee in plaats van de tweeenvijftig monsters van de andere onderzoekslijn. Ik heb ondanks mijn grote teleurstelling over het algeheel mislukken van het zuiveren (wat ik pas om half zes ‘s middags wist) toch nog de proef voor deze spannende onderzoekslijn (RT-PCR) herhaald, die staat nu vannacht in het apparaat. Morgen kan ik dan meteen een nieuwe poging doen om het op te zuiveren.
Verder niet al te veel nieuws vandaag. Volgende keer meer.
groeten
Dorine
By
dorine on July 10th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on dierentuin
Hallo allemaal!
Vandaag weer een drukke dag. Die begon vanochtend wat druilerig, vannacht had het flink geregend en het miezerde nog een beetje na. Opzich helemaal niet zo vervelend na al die hitte. Toch ben ik, zoals tegenwoordig bijna elke zondag, naar de Nederlandse kerk geweest. Daar was de dienst zoals altijd goed. Na de dienst had ik afgesproken met Diny, een au-pair waar ik al eens eerder mee op stap ben geweest. Na druk overleggen en het doorlopen van de vele attracties die Londen heeft, hebben we besloten dat het echt dierentuinweer was, meest wolken, af en toe zon, maar inmiddels wel droog.
We hebben ons dus begeven richting London Zoo. Daaraangekomen bleek er een enorme rij voor de kassa van de dagverkoop te staan. Een aardige dierentuinmedewerker loodste ons echter naar de kassa voor de abbonnementshouders, waar wij meteen onze kaartjes konden kopen. Erg aardig. In de dierentuin hebben we eerst onze lege magen gevuld, alvorens we aan ons rondje beesten begonnen. Een fotoverslag kunnen jullie hier vinden. De dierentuin is op het moment nog niet op zijn mooist. Er werd in het centrum van de dierentuin hard gewerkt aan een enorm gorillaverblijf dat in 2007 af moet zijn. Ook werd er gewerkt aan een groot kleinzoogdierenhuis en een megaaquarium, gepland voor 2007 en 2008. Daardoor liep je op veel punten tegen bouwputten aan. Gelukkig was er nog steeds wel veel te zien. De verschillen waren overigens groot. Sommige dieren zaten nog in hele kleine verblijven die gebouwd zijn in de beginperiode van de dierentuin (rond 1920). Andere dieren waren enorm behuisd in moderne verblijven. Oud en nieuw was overigens niet zo goed geintegreerd als in veel nederlandse dierentuinen (ik heb in 2005 en 2006 Artis, Blijdorp, Amersfoort en Emmen gezien, dus ik heb wat dierentuinervaring). Misschien gaat dat met alle verbouwingen nog komen. Ook waren er geen hele bijzondere dieren, er waren leeuwen, tijgers, kangaroes, beren, giraffes, zebra’s en nog heel veel meer (overigens geen olifanten), maar in zo’n grotestads dierentuin als deze (en het is de enige in greater london) verwachtte ik eigenlijk wel dierentuinzeldzaamheden zoals koala’s of panda’s. Verder was er overigens genoeg te zien en we hebben ons prima vermaakt.
Om half zes zijn we vertrokken, want we wilden om zeven uur voor de TV zitten in Sutton, voetbal kijken. Dat is net niet gelukt, want het blijkt toch nog een heel eind reizen vanaf de dierentuin. Uiteindelijk waren we er om 10 over zeven, maar toen hadden we al wel de helft van de goals gemist. Het was overigens wel genieten van de wedstrijd, het voetbal was een WK finale waardig. Jammer dat het uiteindelijk met penalty’s beslecht moest worden. Tijdens het voetbal hebben we overigens nog snel een ovenschotel en salade naar binnengeschoven voor de TV. Ik had het meeste al gisteren klaargemaakt, dus ik hoefde niet veel voetbal te missen. Na de wedstrijd is Diny al weer redelijk snel richting trein gegaan, ze moest nog drie kwartier reizen naar Tooting. De dag werd hier overigens letterlijk spetterend besloten, de (redelijk grote) Italiaanse gemeenschap hier in Sutton had besloten al het vuurwerk van zolder te halen….
Dat was het wel weer voor vandaag geloof ik. De volgende keer meer nieuws.
groeten
Dorine
By
dorine on July 9th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on zaterdag
Hallo allemaal,
Na de lange posts van gisteren en eergisteren heb ik vandaag niet veel te vertellen. Vanochtend heb ik eerst eens heerlijk uitgeslapen. Ik was afgelopen week zo vaak erg moe ‘s avonds dat het me goed leek om dat slaaptekort maar eens in te halen. Daarna heb ik me volledig gestort op alle huishoudelijke en niet-huishoudelijke klussen die er nog lagen (stofzuigen, afwassen, wassen, opruimen, stoffen, de vloer vegen, boodschappen doen, een stukje voor het kerkblad in elkaar zetten en mijn oma’s schrijven (dat had ik vooral al veel te lang niet gedaan)). Inmiddels is mijn complete lijstje afgewerkt en duik ik zo met een zeer voldaan gevoel op de bank met een boek.
Inmiddels is het hier in huis behoorlijk afgekoeld. ‘s Nachts is het hier nu een graad of dertien en met alle ramen open wil het dan wel snel koeler worden. Ik vind dit weer toch een stuk prettiger dan dat hele warme, het is hier nu 25 graden en zon afgewisseld met wat kleine wolken.
Volgende keer meer nieuws,
groeten
Dorine
By
dorine on July 7th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on proeven
Hallo allemaal,
Weinig nieuws vandaag, maar toch maar een postje. Ik ben weer verder gegaan met de proeven die gisteren zo goed gelukt waren, maar niet voordat ik eerst het goede nieuws had verteld aan mijn baas. Die sprong een gat in de lucht, want hij had er weinig vertrouwen in dat het ging lukken (toegegeven mijn aanpak was tricky).
Misschien is het handig om proberen uit te leggen wat er nu precies gelukt is en wat daar zo leuk aan is. Ik werk op het moment aan een eiwit dat er voor zorgt dat kankercellen heel hard gaan delen, waardoor een kankergezwel kan groeien. Nu komt er in bepaalde kankersoorten een kapotte versie van dit eiwit voor. Normaal heeft het niet-kapotte eiwit een gedeelte waaraan bepaalde stofjes zich kunnen hechten en ervoor zorgen dat het eiwit “uit” gaat, dat het dus niet meer actief ervoor kan zorgen dat de cellen blijven delen. Bij het kapotte eiwit is dit gedeelte verdwenen, waardoor het eiwit continu “aan” blijft staan. Hierdoor gaan de kankercellen nog harder delen. Ook blijkt, dat kankerpatienten die dit kapotte eiwit in hun kankercellen hebben, veel minder gevoelig zijn voor bepaalde medicijnen. Die medicijnen, die er voor zorgen dat de kankercellen dood gaan, kunnen dus veel minder goed hun werk doen. Het zou heel fijn zijn om dit op voorhand te kunnen voorspellen, zodat patienten niet onnodig medicijnen met veel bijwerkingen (chemotherapie) voorgeschreven krijgen, terwijl die medicijnen waarschijnlijk weinig effect kunnen hebben. Daarom zoeken wij naar een manier om het kapotte eiwit te kunnen aantonen in kankerweefsel. Dit kon tot voor kort heel goed, omdat er een stofje (antilichaam) op de markt was, waarmee je het kapotte eiwit in hele dunne plakjes van een tumor kan aankleuren. Deze plakjes kun je dan onder de microscoop bekijken en als het kapotte eiwit in de kankercellen zit, worden deze cellen aangekleurd. Helaas is dit stofje een paar maanden geleden van de markt gehaald, we weten niet waarom, maar we vermoeden dat er problemen met het patent zijn. Er moest dus een andere manier gevonden worden waarop het kapotte eiwit aangetoond kan worden. Ik ben op het idee gekomen om niet naar het eiwit te kijken, maar naar het RNA. RNA is een soort kopie van het DNA, maar dan niet van het hele DNA, maar van 1 gen. Dit RNA wordt gebruikt om de DNA code in een eiwit om te zetten. De fout in het kapotte eiwit is dus ook in het RNA terug te vinden (en waarschijnlijk zelfs in het DNA, het gen voor het eiwit, maar het is nog niet helemaal zeker of dit altijd zo is). Ik heb een techniek opgezet om de fout van het eiwit ook in het RNA aan te tonen (voor de insiders: een RT-PCR, de techniek waarmee ik ongeveer mijn hele proefschrift heb gevuld, ik kan er maar geen genoeg van krijgen).
Tot zover is het allemaal heel straightforward, maar het grote probleem was dat, om te testen of de techniek ook daadwerkelijk werkt, we weefsel nodig hadden, waarvan we zeker wisten dat het kapotte eiwit erin aanwezig was. En dat weefsel hadden we niet. We hebben heel veel rondgevraagd, maar collega-wetenschappers bleken met precies hetzelfde probleem te zitten. Ik ben toen de literatuur ingedoken en heb uitgezocht in welk weefsel het kapotte eiwit het meest voorkwam. Dat bleek de versie van hersentumoren te zijn waaraan ik werk, alleen dan bij volwassenen. Laten we nu net drie weken terug in Tooting (daarover heb ik al eerder geblogd) 228 stukjes weefsel van deze hersentumoren van volwassenen opgehaald hebben! Volgens de literatuur zou het eiwit in 20-40 procent van deze tumoren aanwezig moeten zijn, een redelijk grote kans dus dat we het zouden moeten vinden in een aantal van deze 228 stukjes weefsel. Daarmee was het probleem nog niet opgelost, want deze stukjes weefsel waren in paraffine, een soort kaarsvet, gegoten om ervoor te zorgen dat het weefsel goed geconserveerd bleef. Goed geconserveerd voor het analyseren van de structuur van het weefsel onder de microscoop, maar dat betekent niet automatisch ook dat het goed is voor het werk wat wij er mee willen doen. Het is vrij algemeen bekend dat paraffine geen goede uitwerking heeft op RNA. RNA is van nature heel instabiel, als ik er mee aan het werken ben moet ik ook altijd handschoenen aan om ervoor te zorgen dat er niets vanaf mijn handen in de reageerbuis komt, omdat het RNA anders afbreekt. Op hoop van zegen heb ik toch RNA uit een aantal van deze stukjes weefsel geisoleerd (de proef waarover ik gisteren schreef, die zo uit was gelopen). De uitkomst bleek alles mee te vallen. Het RNA dat ik uit het weefsel had gehaald was weliswaar afgebroken, maar lang niet zo erg als ik verwacht had, en bovendien was de opbrengst veel hoger dan ik had durven dromen. Ik heb er dus mijn zelfbedachte proef (RT-PCR) op los gelaten en heb inderdaad in 1 van de 8 stukjes weefsel iets gevonden wat zeer waarschijnlijk het foute RNA voor het kapotte eiwit is. Om dat helemaal zeker te weten moet ik van dit stukje RNA (voor de insiders PCR produkt) de DNA code nog bepalen, dan hebben we 100% aangetoond dat dit het RNA is voor het kapotte eiwit. Het is ontzettend goed dat de techniek dus werkt, maar het is eigenlijk nog leuker dat we nu weefsel hebben waarvan we zeker weten dat het kapotte eiwit erin aanwezig is, dat maakt het veel makkelijker om ook andere technieken om het kapotte eiwit, en misschien zelfs het kapotte gen aan te tonen, te ontwikkelen.
Anyway, ik ben nu dus bezig met het bevestigen dat we ook daadwerkelijk het RNA voor het kapotte eiwit te pakken hebben, maar voorlopig ben ik weer aan het wachten op spulletjes die ik daarvoor heb besteld. Gelukkig heb ik ook nog andere dingen te doen, zoals 200 reageerbuisjes opnieuw sorteren omdat mijn collega het doosje perongeluk uit de vriezer gegooid had… Hij heeft overigens zelf alle buisjes voor me opgeraapt en zelfs de vriezer van zijn plek afgesleept om dingen daaronder uit te halen. Alle 200 buisjes waren terecht, want me zeer verbaasde, want ronde buisjes van 1.5 cm lang een een diameter van 0.5 cm rollen heel ver en zijn heel lastig terug te vinden in een lab dat van onder tot boven volgestapeld staat met apparatuur. Inmiddels heb ik het doosje goed dichtgetaped zodat, mocht er nog eens een collega onvoorzichtig zijn, de buisjes in ieder geval in het doosje blijven.
Inmiddels ben ik weer lekker thuis. Het is hier nu eindelijk goed afgekoeld, buiten is het nog een graad of 22 en binnen is het heerlijk. Echt veel regenen doet het nog steeds niet, alleen een beetje als ik op mijn werk zit denk ik, zien doe ik het niet, maar op wimbledon (dat ik zo nu en dan even illegaal volg via mijn computer) zie ik regelmatig de zeilen over het heilige gras liggen. Ik ben in ieder geval nog niet natgeregend en alle grassprietjes zien er nog steeds uit alsof ze heel veel dorst hebben.
Ik geloof dat dat het wel zo’n beetje was. Ik hoop dat mijn verhaal over het kapotte eiwit een beetje duidelijk is, want het is toch best lastig om zo’n technisch verhaal, waar ik zelf helemaal inzit, zo uit te leggen dat iedereen het snapt.
Voor nu welterusten en tot de volgende keer
groeten
Dorine
By
dorine on July 6th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Ietsje koeler
Hallo allemaal,
Mijn voornemen om elke dag een berichtje te schrijven, blijkt toch niet helemaal haalbaar te zijn. Meestal kom ik er namelijk ‘s avonds in bed achter dat ik nog 1 ding vergeten ben….. Vandaar dat ik jullie nu alweer moet bijpraten over drie hele dagen. Niet dat er vreselijk veel is gebeurd, maar toch.
Afgelopen dinsdag kon ik eindelijk aan de slag met de proeven die door mijzelf bedacht waren, al het materiaal was binnen. Het zat echter niet echt mee, de monsters die ik wilde testen waren ingegoten in paraffine (om het goed te houden) en de paraffine wilde niet smelten. De proef liep uit en uit en gelukkig was er een punt dat ik het in de vriezer kon zetten om de volgende dag mee verder te gaan, anders was het zeker tien uur ‘s avonds geworden, nu was ik gelukkig voor zevenen weg. Thuis vormden de hitte (het was dinsdag hier 34 graden) en het feit dat een aantal van mijn vrienden ook online rondhingen een goed excuus om vooral niets aan het huishouden te doen. Ook een goed boek helpt dan niet echt mee. Ik ben net in de Cadfael serie begonnen (van de tv-serie Cadfael, over de benedictijn die in de middeleeuwen allerlei moorden oplost). Ik had de meeste al eens gelezen, maar het is best ontspannende lectuur.
Op woensdag kon ik verder met mijn proeven, die ook meteen weer de rest van de dag in beslag namen, en vervolgens zat het weer niet mee. Ik had mijn proef in een apparaat staan (ja, dat ding waarvoor ik altijd moet vechten). Dat apparaat heeft vier verschillende gedeeltes die door verschillende mensen gebruikt kunnen worden. Toen ik aankwam bleek iemand het verkeerde gedeelte uitgezet te hebben, namelijk mijn gedeelte. Ik heb nog rondgevraagd, maar er was niemand die er iets van gemerkt had, dus het was echt gissen of de proef gelukt zou zijn, als het vlak voordat het apparaat klaar was gebeurt zou zijn, was er nog wel een kans dat de proef zou lukken. Helaas wist ik dat nog niet. Omdat ik alles verder al helemaal had voorbereid ben ik toch maar verder gegaan en nadat alles weer in (hetzelfde) apparaat stond met het idee weggegaan dat mijn proef waarschijnlijk niet zou lukken.
‘s Avonds moest ik naar London-City, in de Nederlandse kerk was er een gesprekskring, de vierseizoenenkring (voor iedereen die jong is of zich jong voelt) en daar wilde ik graag aan mee doen. Op een na kende ik iedereen wel. Het meisje dat ik niet kende bleek toch een enigszins bekend gezicht te hebben en ook zij riep meteen: jij komt uit Hendrik-Ido-Ambacht. Zij blijkt vroeger ook bij ons in de kerk te zijn gekomen en heeft nog wel eens op mijn nichtjes gepast. Het gesprek was ontzettend leuk, we hebben het over de macht van geld gehad, het voor en tegen van goede doelen. De tijd vloog om, maar om tien uur moest ik toch echt weer richting Sutton.
Vanochtend ging ik weer naar mijn werk met het idee dat mijn proef niet was gelukt, maar toen ik om tien uur alles op de UV-bak legde (daarmee kun je DNA bekijken) bleek dat 100% mee te vallen. Sterker nog: 200%. De proef bleek, hoewel zeer tricky, namelijk gelukt. Ik ben een gat in de lucht gesprongen. Alles moet nog wel helemaal bewezen worden, maar de voortekenen zijn goed en ik ben weer vol enthousiasme doorgegaan. Mijn lunchpauze was iets te enthousiast. We zaten met een redelijk interreligieuze groep aan tafel: anglicanen, voormalige anglicanen, van-huis-uit-katholieken, luthersen, een zeer progressieve moslima (met hoofddoek waaronder haren uitpieken) en natuurlijk mijn calvinistische zelf. Dat leverde een heel leuk gesprek op, geen discussie, maar een echt leuk gesprek. Ik merk toch dat mijn collega’s veel meer open staan voor een gesprek over godsdienst, dan dat ik op mijn werk in Rotterdam was. We hebben het gehad over de paus (en zijn standpunten over vrouwenwijding, condoomgebruik enz) en daar waren we het verrassend over eens. Verder heb ik een poging gedaan om alle Nederlandse kerkscheuringen uit te leggen, hebben we het gehad over moslimjongeren die radicaliseren en heb ik mijn collega’s enorm verbaasd doordat ik precies bleek te weten wanneer en om welke reden de anglicaanse kerk ooit was afgescheiden van de katholieke (ik heb al een en ander over de britse geschiedenis gelezen). De lunchpauze was zo gezellig dat het opeens al twee uur was. Ik moest heel snel aan het werk want anders zou het weer tien uur worden (ja, dezelfde proef als op dinsdag). Om half zeven is de proef wederom in de vriezer beland.
Inmiddels lijkt het hier echt te gaan afkoelen. Dat was broodnodig, iedereen werd behoorlijk moe van de hitte. Vandaag is het kwik niet meer boven de vijfentwintig graden gekomen en ik kan eindelijk weer eens zonder dat het zweet langs mijn voorhoofd loopt in huis zijn. Het regenen wil overigens nog niet echt (al doen de wimbledon beelden die ook Nederland wel zullen bereken anders vermoeden). Alle regen die valt verdampt direkt weer en de gazonnetjes zijn nog steeds egaal bruin met groene velden klaver en mos. Ik heb al menig klacht van mijn collega’s gehoord.
Zometeen ga ik eens lekker genieten van een afgekoelde slaapkamer. Tot de volgende keer!
groeten
Dorine
By
dorine on July 3rd, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on veel te warm
Hallo allemaal,
Vandaag is het hier wederom ruim boven de dertig graden celsius geweest en morgen gaat er nog zo’n dag volgen. Ik kijk ontzettend uit naar wat koeler weer, want ik ben de warmte goed zat. Ik merkte vandaag dat de hitte en het drukke weekend toch zijn tol hadden geeisd, ik heb de hele dag vrij veel moeite gehad om wakker te blijven. Niet dat ik niets gedaan heb op mijn werk, op de automatische piloot heb ik toch wel een aantal experimenten gedaan. Vanavond doe ik het maar heel rustig aan, het huishouden kan morgen ook wel gedaan worden. Een avondje lezen is af en toe best fijn, al ben ik ook erg blij dat de computer het weer goed doet.
Annemarie heeft op haar blog ook een heel verslag over afgelopen weekend geschreven. Het was echt een heel leuk weekend, voor herhaling vatbaar.
Volgende keer meer nieuws
groeten
Dorine
By
dorine on July 3rd, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal!
Goed nieuws: mijn computer doet het weer! Met heel erg veel dank aan Jeroen. Het desinfectieproces heeft uren geduurd, maar uiteindelijk is het niet nodig geweest om de hele C schijf te formatteren.
Ik heb mijn blog de laatste dagen gruwelijk verwaarloosd, maar echt veel gelegenheid om te schrijven was er ook niet. De enige dag dat ik sinds mijn laatste dag op mijn werk de beschikking over internet had, had ik het ook op het lab gruwelijk druk dus van een post schrijven kwam het niet. Ik zal het nu proberen goed te maken. Het is hier overigens inmiddels zelfs in Greenwich Meridian Time laat, maar we zijn inmiddels toe aan de derde hittegolf (volgens officiele hollandse criteria) in vier weken. Ik ben pas een halfuurtje thuis dus voorlopig moet alles nog heel erg doortochten voordat ik uberhaupt kan proberen om te gaan slapen. Vandaar dat ik nu maar mijn verhalen spui.
We waren gebleven bij woensdag. Op woensdag moest ik naar een intern congres van het instituut waar ik werk. Ze hadden een aantal zalen in de University of Surrey in Guildford, een stad niet heel erg ver van Sutton vandaan. ‘s Ochtends om acht uur werden we bij het instituut in bussen geladen om ons vervolgens in de Londense ochtendspits te storten. Dat viel alles mee. Op de M25 (de ringweg hier, bijgenaamd the highway of hell) konden we best goed doorrijden, dus om iets over negen waren we in Guildford waar de koffie met koek klaarstond. We hebben de hele dag presentaties gehad van de verschillende stafleden van het instituut, het ene interessanter dan het andere. Wat me wel erg opviel dat er toch veel mensen niet erg goed konden presenteren. Mijn collega merkte op ‘a good scientist does not make a good speaker’. Toch waren er ook erg interessante praatjes. Er was een hele lekkere lunch die we buiten in het gras konden opeten. ‘s Avonds was er een mogelijkheid om te overnachten op de campus, maar omdat al mijn collega’s naar huis gingen ben ik ook gegaan, met de trein.
De volgende dag moest ik wederom naar Guildford voor het congres. Ik kon met een collega meerijden en om acht uur zijn we weggereden. Deze keer viel de Londense ochtendspits niet mee. De M25 stond volledig vast en uiteindelijk waren we zelfs te laat voor het eerste praatje. Ontzettend jammer, want dat was van mijn baas, over een onderwerp waar ik ook heel veel mee te maken ga hebben. Hij zal het vast nog wel een keer uit willen leggen. Gelukkig had hij later nog een praatje, dus ik heb hem wel goed horen spreken. Hij is overigens wel een hele goede spreker. Het congres had redelijk wat pauzes, dus we hebben heel wat in het gras gezeten buiten. De universiteit in Guildford bestaat voornamelijk uit nieuwe gebouwen, staande in een soort park, erg leuk! Naast de universiteit staat de kathedraal van Guildford. Bij een kathedraal in Engeland heb ik bijna automatisch een prachtig gotisch, middeleeuws bouwwerk voor ogen. Mooi niet! Dit was een vierkant, roodbakstenen gebouw, spuuglelijk en ergens rond 1930 in de crisistijd neergezet. We hebben ons niet aan een bezoek gewaagd. De rest van het congres verliep min of meer hetzelfde als op woensdag.
‘s Avonds hadden een collega en ik het illustere plan opgevat om naar het Wimbledon te gaan om daar tennis te kijken. Ik kijk al jaren naar dit toernooi op de BBC, dus nu wilde ik het heel graag eens in het echt zien. helaas hadden zo’n tienduizend mensen dezelfde gedachten. De wachttijd aan het eind van de rij was 4 uur en er was nog 3 uur tennis in het vooruitzicht. We zijn de pub maar ingedoken, want dat had geen zin meer. Ik heb wel iets van de sfeer geproefd en die was erg goed! ik ga het absoluut nog eens proberen, als het wat slechter weer is.
Op vrijdag moest ik weer gewoon aan het werk. Ik had grote proeven te doen en bovendien had ik schimmel ontdekt in één van de koelkasten, dus was ik vrijwilliger om de koelkast te ontruimen en volledig te desinfecteren. De volgende keer is iemand anders aan de beurt, want het was geen leuk karwij, de vriezer bleek heel wat rare chemicalien te bevatten (gelukkig wel goed verpakt).
Rond een uur of half vijf heb ik Jeroen en Annemarie opgepikt op het station. Die waren ‘s ochtends aangekomen op Stansted Airport en eerst op visite geweest bij de zus van Anne die in noord-Londen woont. We hebben eerst rustig mijn huisje bekeken en wat gedronken, want de temperatuur was inmiddels alweer aardig opgeklommen. ‘s Avonds had ik een uitje van mijn afdeling naar de hondenraces (wederom in Wimbledon). Jeroen en Anne zijn meegegaan. Hondenraces met hazewindhonden zijn erg populair in Engeland, althans, het wedden op hondenraces is erg populair. Het was ook erg leuk om een keer mee te maken. Het racen heb je na een paar keer wel gezien, maar de bijzonder fanatieke reacties van het publiek waren echt geweldig om te zien. Mijn baas blijkt ook een fanatieke hondenracesgokker te zijn, hij ging (na een paar biertjes) echt uit zijn dak! Het was een hele leuke avond en het was goed om dit typisch Engelse vermaak eens gezien te hebben. Jeroen en Anne (en ook ik wel) waren best heel moe aan het eind, maar gelukkig gaf de prof ons een lift naar huis.
De volgende ochtend was Jeroen niet zo lekker dus hebben we heel rustig aangedaan. We hadden eigenlijk een flinke wandeling gepland, maar die plannen hebben we maar even gewijzigd. Terwijl Jeroen nog even was gaan slapen, zijn Anne en ik Sutton gaan verkennen en hebben we een lekkere lunch ingeslagen. Thuis bleek Jeroen inmiddels opgeknapt te zijn. Hij was inmiddels met het desinfectieproces van mijn computer begonnen. Dat bleek lastig genoeg te zijn, we zijn er ‘s middags uren mee beziggeweest. Het was overigens zowel binnen als buiten gruwelijk warm en we waren eigenlijk wel blij dat we niet ergens in de volle zon liepen te wandelen. Uiteindelijk zijn we toch rond een uur of vijf nog op de trein gestapt naar onze uitgezochte wandellocatie: het station Westhumble & Boxhill, waar de lange afstandswandeling the North Downs Way langs loopt. Die 150 km lange wandeling heeft volgens de reisgidsen slechts 1 steile beklimming: Boxhill, en daar stonden wij precies aan de voet. Boxhill vroeg er natuurlijk om om beklommen te worden, dus dat hebben we gedaan. The North Downs Way liep op dit traject overigens samen met the Pilgrims Way, een heel oud middeleeuws pad dat liep van Winchester (de eerste hoofdstad van Engeland) naar Canterbury, nog steeds een bekende pelgrimsplaats met enorme kathedraal. Het was wel een heel leuk idee om over een pad te lopen waar achthonderd jaar geleden monniken over liepen (ik ben op het moment de hele Cadfael-serie aan het herlezen, dus ik kon het me zeer levendig inbeelden). Bovenop Boxhill hadden we een prachtig uitzicht over het heuvellandschap van Surrey, het was de beklimming zeker waard. Ook stond er een ijskraam, waar wij uitgerekend op het moment dat Engeland de laatste penalty moest nemen een ijsje wilden kopen. Engeland miste en de ijsverkoper was zeer hevig teleurgesteld en liet dat merken ook. Gelukkig heeft hij ons toch ijs verkocht nadat we hem overtuigd hadden dat we niet uit Portugal kwamen. Het afdalen ging heel wat sneller dan het klimmen, dus we waren veel te vroeg voor onze trein. Daarom hebben we nog wat rondgespetterd in het riviertje de Mole. Er waren hier stapstenen over de rivier heen, waar de North Downs Way liep, maar het riviertje bleek ook prima doorwaadbaar, dit was in middeleeuwse tijden blijkbaar een ford. Met heerlijk afgekoelde benen en kletsnatte soppende sandalen zijn we weer in de trein naar Sutton gaan zitten. Er staan een aantal foto’s van deze wandeling in mijn fotoalbum, jullie kunnen ze hier bekijken.
We hebben daar lekker iets gegeten bij een Indier in de buurt van mijn werk. ‘s Avonds (bijna ‘s nachts) hebben we nog het nodige computerdesinfectiewerk verricht, maar om 01.00 uur bleek de computer clean.
Op zondag zijn we na een echt Engels ontbijt afgereisd naar de Nederlandse kerk, waar we een goede dienst hadden. Een dienst met avondmaal en bevestigen van ambtsdragers, in 1 uur en 10 minuten! Kom daar in de gemiddelde kerk in Nederland maar eens om. Na het koffiedrinken zijn we afgereisd naar Greenwich (ja, ik weet het, dat was voor mij de derde keer in vier weken, maar het is daar met 32 graden een stuk beter uit te houden dan in Londen Centrum). Deze keer waren we er vroeg, dus the Royal Observatory was open! DAt is de plek waar de o zo beroemde Greenwich Meridian Time berekend wordt sinds de zeventiende eeuw. Er was heel veel informatie over GMT door de geschiedenis en alle oude meetinstrumenten stonden er tentoongesteld, waaronder een enorme vier meter lange telescoop uit 1893 waarmee toch hele fatsoenlijke beelden van de planeten gemaakt konden worden (de telescoop was nog altijd in gebruik). Buiten liep er uiteraard een enorme lijn over het terrein alwaar de meridiaan zich bevond. Ongelooflijk hoeveel toeristen er op 1 meter rij kunnen staan! Het was in heel Greenwich erg druk, veel toeristen kwamen hier duidelijk de smog ontduiken. We hebben wat sandwiches gekocht en die lekker in het park opgegeten, terwijl we genoten van het prachtige uitzicht. Daarna zijn we weer teruggegaan naar het centrum, waar we op de zuidelijke thamesoever nog even genoten hebben van de tower en de towerbridge. Ik had de tower nog niet gezien sinds ik in Sutton woon. Er staan hiervan een aantal foto’s in mijn fotoalbum, jullie kunnen ze hier bekijken. Hierna heb ik Jeroen en Annemarie uitgezwaaid, want die moesten ‘s avonds weer terugvliegen naar Rotterdam. Het uitzwaaien vind ik toch elke keer weer moeilijk, het is een raar idee dat je mensen een hele poos niet meer gaat zien.
Gelukkig had ik die avond nog een afspraak. Twee maanden geleden had ik bij een taize-viering in Camden Town een Nederlands meisje ontmoet en na wat mailcontact had die me uitgenodigd om te komen eten. We zijn eerst naar de taize-viering geweest en daarna zijn we naar haar studiootje gegaan, een heel leuk plekje niet te ver van Londen Centrum. Ze heeft ontzettend lekker gekookt en het was echt heel gezellig. Het was wel leuk om weer eens bij iemand thuis te eten, in Engeland is dat absoluut niet normaal. Rond een uur of half twaalf was ik weer thuis. Inmiddels zit ik anderhalf uur online en kan ik constateren dat de computer het nog steeds prima doet. Overigens is het inmiddels bijna 1 uur hier, hoog tijd dat ik naar bed ga. Het isinmiddels een beetje afgekoeld, dus hopelijk gaat het nu lukken om te slapen. De volgende keer meer nieuws!
groeten
Dorine